Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Διὸς Ἰδαίου μύστης γενόμην καὶ νυκτιπόλου Ζαγρέως βροντάς


Ο Μέγας Αγρεύς ο Ζαγρέας/εύς =  Ζα+ αγρεύς όπου  Ζα (πιτατικν μόριον) + Αγρεύς

Και μερικές ερμηνείες για το Αγρεύς, επιπλέον σε κείμενα όπως  παρακάτω :

Η λέξη Αγρεύς ήταν μία αρχαία θρησκευτική επίκληση, και συγκεκριμένα μια ονομασία 
του θεού Απόλλωνα, ως προστάτη της άγρας, δηλαδή της θήρας/ του κυνηγιού. 
Η επίκληση αυτή απαντάται σε δύο θεσσαλικές επιγραφές. Και πως πολύ απλά συνδέεται
 με την μητριαρχικη λατρεία της Μεγάλης μητέρας και Πότνιας των Θηρών, αλλα και της 
λατρείας των Κουρητών/Κορυβάντων αλλα και του Ιδαίου Διός αλλα και τους μύστες του 
που ζουν αγνή ζωή,  κρατώντας στα χέρια τους  αγρεμόνες δηλαδή καμάκια, λάμπαδες /
δάδες, ή κοντάρια/ δόρια  τελούν τις τελετές της βροντής/βροντάς 


 Euripides Trag., Bacchae
Line 1192

       
γρ ναξ γρεύς.

Plutarchus Biogr., Phil., Amatorius (748e-771e)
Stephanus page 757, section D, line 12

     
λλ δορκάδας μν θηρεύουσι κα λαγωος κα λά-
φους γροτέρα τις συνεπιθωΰσσει κα συνεξορμ θεός,
εχονται δ' ρισταί δολοντες ρύγμασι κα βρόχοις
λύκους κα ρκτους,
      
   ’
ς πρτος θήρεσσιν πηξε ποδάγρας·
      
δ' ρακλς τερον θεν παρακαλε μέλλων π τν
ρνιν αρεσθαι τ τόξον, ς Ασχύλος (fr. 200) φησίν,
      
   ’
γρες δ' πόλλων ρθν θύνοι βέλος·
      
νδρ δ τ κάλλιστον πιχειροντι θήραμα φιλίαν λεν
οτε θες οτε δαίμων πευθύνει κα συνεφάπτεται τς ρ-
μς;

Aeschylus Trag., Fragmenta
Tetralogy 32, play B, fragment 332, line 4

γρες δ' πόλλων ρθν θύνοι (εθ-?) βέλος’.


Apollodorus Gramm., Fragmenta
Fragment 38, line 1

Hesych.:
γρες Πν παρ θηναίοις, ς πολ-
λόδωρος.

Nonnus Epic., Dionysiaca
Book 5, line 215

κα τ μν ς μελλε γέρων χρόνος ψ τελέσσαι·  
κεκριμένας δ θύγατρας πεκλήισεν κοίταις
Κάδμος μοιβαίοιο γάμου τετράζυγι παστ,
κα λέχος λλο μετ' λλο συνήρμοσε· δωροφόρος γρ
πρτος ρισταος, Νόμιος κα πώνυμος γρεύς,
αμα σοφο Φοίβοιο κα επαλάμοιο Κυρήνης,
Ατονόην ζυγίων ρότων νυμφεύσατο θεσμ·
ο μν γηνορίδης πολυφερβέος δμονα τέχνης
γαμβρν χειν πέειπε, βιοσσόον υέα Φοίβου,
λλ Διιπετέων νέμων ζωαρκέσιν αραις
λοίγιον ενήσαντι πυρώπιδος στέρα Μαίρης
παδα συνεκλήισε περισσονό παρακοίτ.

Στους γαμπρούς του Κάδμου και ο Αρίσταιος ο Νόμιος και επώνυμος Αγρεύς, αίμα του Σοφού Φοίβου/Απόλλωνα …

Hesychius Lexicogr., Lexicon (ΑΟ)
Alphabetic letter alpha, entry 773, line 1

<γρεμόνα>· τν κάμακα, π το γρεν κα λαμβάνειν [γουν
 γρεύειν.] λαμπάδα, δόρυ. Ασχύλος δ Μυρμιδόσιν
 (fr. 141) γρεμόνα τν πιμήνιον
<γρεμόνες>· θηρευταί, πορθητικοί. Βοιωτοί. θηρευτικοί. κα
 τόπος ν Ατωλί
 [*†<γρετ>· συναθροισθ A]
*<γρευμα>· ερημα vA τ ελημμένον
 (*)<γρευσις>· ερεσις  
<γρεύματα>· <κτήματα (Sol. leg.)> σκλα. Εριπίδης νδρομέδ (fr. 155)
<γρεταί>· παρ Κοις ννέα κόραι κατ' νιαυτν αρούμεναι πρς
 θεραπείαν τς θηνς
<γρέταν>· γεμόνα θεόν
<γρετήματα>· τ γρευόμενα τν παρθένων Λάκωνες
*<γρεύουσι>· κρατοσιν (Prov. 5,22) Apw
<γρεύς>· Πν παρ θηναίοις, ς πολλόδωρος (244,137 J.)
 [*<γρευτεβρίζει vgA]
….
<γρηνά>· δίκτυα. κα νδυμα
<γρηνόν>· <νδυμα> δικτυοειδς περιτίθενται ο βακχεύοντες
 Διονύσ. ρατοσθένης (frg. 33) δ ατ καλε [γρνυν, ]  γρνον
…..
<γριάδες>· νύμφαι
                   

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 13, line 20

 <γρα>: Δήμητρος ερν λέγεται. Κα θήρα.
Λέγονται δ πληθυντικς κα ο τόποι.
….
 <γρει>: ντ το γε· λάβε κα φέρε.
 <γρεύς>: ρως· ερηται παρ τ ν γρ
γεγεννσθαι. π γρ Κυρήνης κα πόλλωνος ν
 

Scholia In Apollonium Rhodium, Scholia in Apollonii Rhodii Argonautica (scholia vetera)
Page 169, line 14

                                      κα κατακαλεσάμενος τος τησίας Ζες
ρισταος κλήθη κα πόλλων γρες κα Νόμιος.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter alpha, entry 348, line 1

<
γρεύς:> π τς θήρας.

Ο μεγάλος Κυνηγός ή το μεγάλο θήραμα καθώς οι ιδιοτητες του θεού και του αντιθε(τ)ού του δηλώνουν κατ΄ουσία  τον Διο-νυσο, τον θεό των αντιθέσεων. Θεός της μεταληπτικής «κοινωνίας» χαρίζει στους πιστούς του μια νέα ζωή, πεθαίνοντας μέσα σαν θύμα της κοινωνίας ο ιδιος. Θεός της υπέρτατης έξαρσης και θεός της ακρότατης φρίκης. Θύμα της θιασικής μετάληψης που επιστρέφει ως ενσάρκωση του Φεγγαριού, που ανανεώνεται με τους θανάτους και τις αναγεννέσεις/αναβιώσεις και μέσω των μυητικών διαδικασίων. Ενας συνεχής κύκλος ζωής και θανάτου. Η ζωή είναι θάνατος και ο θάνατος ζωή.
Ο θεός της βλάστησης, της ωμοφαγίας, ο θεός της Μανίας, ο θεός της έμπνευσης. Σύντροφος με τις μούσες και τις Χάριτες. Ξαναγεννημένος από μάνα θνητή κυοφορείται και ξαναγεννιέται από  θεικό πατέρα, Αθάνατο. Θνητός με τους θνητούς και συγχρόνως αθάνατος, θνητός που γνωρίζει και εχει βιώσει την εμπειρία του θανάτου. Ο σπαραχτής και ο ανθρωποφάγος, ένας λυτρωτής και συγχρόνως σωτήρας θεός. Θεος βασιλικός και συγχρόνως λαικός, που συμμερίζεται την ζωή και την μοίρα των πολλών.
Ο κισσός και το κλήμα, η συκιά,  το κλαδί και το δέντρο σύμβολά του.

Ο θνητός και συγχρονως αθάνατος, ο εκ του Αδη, ο ίδιος ο Αδης, "ο θανάτον θάνατων πατήσας" ως  ο ζωντανός εν τω Αδη και ο νεκρός στη γή. Ο γεννημένος, ο ζωντανός αλλα και ο διαμελισμένος, ο καταδικασμένος σε "εν τάφω ζω" και διπλή γέννηση, αναγέννηση, παλιγεννεσία...

 Ο εκ της Περσεφόνης μητρός και ουχι εκ πατρός γεννημένος αλλα ραμμένος και σωσμένος εφταμηνήτικος ειραφιώτης/ραμμένος και μεγαλωμένος σε αρσενική κοιλιά/μητρα αλλα και αιθερομεγαλωμένος...

Ο Αισχύλος αναφέρει τον Ζαγρέα ως υιό του Αδου
 Aeschylus Trag., Fragmenta
Tetralogy 35, play A, fragment 377, line 2

                           
οxon. ιι 443, 11 ξram. = εtym. γudian.
p. 578, 9 Stef.:
τινς δ τνΖαγρέαυἱὸν ιδου φασίν, ς <Ασχύλος
ν Σισύφωι·>

Όπως είδαμε και σε άλλο κείμενο του Αισχύλου ο Ζαγρεύς ταυτίζεται με τον ίδιο τον Πλούτωνα
Aeschylus Trag., Fragmenta
Fragment 5, line 1
Ζαγρεύς (= Πλούτων)  
Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (άλιονζειαί)
Alphabetic entry zeta, page 578
, line 11

τινς δ τν Ζαγρέα υἱὸν ιδου φασίν, ς Ασχύλος ν Σισύφ
228 Nauck2> “
Ζαγρε τε νν μοι κα πολυξέν χαίρειν· ν δ Α-
γυπτίοις 2> οτως ατν τν Πλούτωνα καλετν γραον,
τν πολυξενώτατον, τν Δία τν κεκμηκότων”.

Είναι ο ‘Οσιρις και ο ‘Απις για κάποιους άλλους συγγραφείς αλλά και ο Ζαγρεύς (επίθετο του πρώτου Διονύσου) και ο Αγραίος (ο κυνηγός και ο θηρευτικός) και ο Δίας των κεκμηκότων των κοιμισμένων /πεθαμένων.



Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib.1-20)
Book 1, chapter 25, section 2,
line 2

ο δ πάσαις τας προσηγορίαις νομά-
ζουσι. τν δ σιριν ο μν Σάραπιν, ο δ Διό-
νυσον, ο δ Πλούτωνα, ο δ μμωνα, τινς δ
Δία, πολλο δ Πνα τν ατν νενομίκασι· λέ-  
γουσι δέ τινες Σάραπιν εναι τν παρ τος λλησι
Πλούτωνα νομαζόμενον

Όμως φτάνοντας στον Σκοτεινό φιλόσοφο τον Ηράκλειτο βλέπουμε να  μας τονίζει :

Heraclitus Phil., Fragmenta
Fragment 15, line 4

–   – 34 (p. 26, 6) <ε μ γρ Διονύσωι πομπν ποιοντο κα μνεον ισμα αδοίοισιν, ναιδέστατα   εργαστ' ν· υτς δ ίδης κα Διόνυσος, τεωι
μαίνονται κα
 ληναζουσιν.
           
Γιατί αν δεν οργάνωναν πομπή για το Διόνυσο και δεν τραγουδούσαν το φαλλικό ύμνο, όσα έκαναν θα ήταν αναιδέστατα. Άλλα ο Άδης και ο Διόνυσος είναι το ίδιο πράγμα, που στ' όνομά του μαίνονται και βακχεύουν.

Όμως η ερμηνεία του Πλούτωνα και η σύνδεση του με τον Αδη δεν σταματά εκεί.

Ο Πλούτων όπως και ο Α(ι)δωνεύς  ως Αδης και Άδωνης δεν είναι παρά οι ιδιότητες του Διός που μπορει να θεωρηθεί  ως ο Ζεύς ο Καταχθόνιος.

Scholia In Homerum, Scholia in Iliadem (scholia vetera)
Book of Iliad 15, verse 192-3, line of scholion 23

Ζες ο μν αθήρ, ο δ διοικν τ πάντα λόγος,
ο δ τ γεμονικν το κόσμου. ερηται δ παρ τ ζ· το
γρ ζν ατιος. Ποσειδν δ τ συνέχον τν θάλασσαν ατιον κα
ατς θεία δύναμις, πε πόσεως ατιος· b(BCE3E4)T διηθουμέ-
νης γρ θαλάσσης κρέουσι ποταμοί, κα ετο νάματα π θαλάσσης
χουσιν. κα ττικο τν περ χειμερίους τροπς μναποσειδνα
καλοσιν· b(BE3E4)T νακρέων (fr. 17 P. [P.M.G. 362] =
fr. 7 G.) “μες μν δποσειδηΐων† / στηκεν, †νεφέλη δ' δωρ / βαρ
δ' γριοι / χειμνες κατάγουσι톔. T δ ϊδωνες παρ τ
ω τ πνέω· ο γρ μόνον τς ψυχς συνέχει, α εσι πνεμα, κα τος
καρπος δ ατιος ναπνος κα αξήσεως, φ' ν μες πνέομεν· δι
κα Ζες καταχθόνιος, τι ζν ποιε, κα Πλούτων, τι πλουτεν. ο δ
παρ τ μ ρσθαι φανες μς ποιεν. b(BE3E4)T

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 409,
line 10

Σημαίνει δ τέσσαρα· τν θεν, τν ορανν, ς τ,
 
Ζες δ' πε ον Τρας·
σημαίνει κα τν Ποσειδνα, ς τ,
 
Ζες δ κατ πόντον τάραξεν
σημαίνει κα τν καταχθόνιον θεν, ς τ,
 
Ζεύς τε καταχθόνιος. Πλούτων, λιάδος ιʹ.

Και συγχρόνως τόσο σκληρός ως ο Aδαμ-αντας. Και έτσι καταλαβαίνουμε πολύ καλά γιατί ο Αδάμ είναι πλασμένος από πηλό και καταδικασμένος στο προπατορικό αμάρτημα της  Θανής, του Θανάτου δηλαδή και της επιστροφής του στην γή.

Scholia In Theocritum, Scholia in Theocritum (scholia vetera)
Prolegomenon-anecdote-poem 2, section-verse 33/34d,
line 1

<
δάμαντα:> τν Πλούτωνα, καθ σκληρς κα δάμαστός στιν.



Σε διασωθέν απόσπασμα της χαμένης τραγωδίας του Ευρυπίδη «Κρήτες» για την οποία εικάζουμε ότι το θέμα της αφορούσε τον άτυχο γάμο της Πασιφάης περιέχεται μια ομολογία του αρχηγού των Κρητών μυστών, που είχαν πάει στον βασιλέα Μίνωα για να εξαγνίσουν το παλάτι του και στην οποία αναφέρονται κάποιες τελετουργικές πράξεις, μέσω των οποίων  ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει μυημένος-Μύστης Βάκχος του Διός του Ιδαίου και του νυκτιπόλου Ζαγρέως , αν  τελέσει τις βροντές και τις τελετές της Μητέρας των Ορέων. Μία εξ αυτών είναι και η ωμοφαγία. Αποσπασμα του κείμενου δίδεται παρακάτω

Euripides Trag., Fragmenta
Fragment 472, line 11

λλ' Κρτες, δης τέκνα
Φοινικογενος [πα τς Τυρίας] τέκνον Ερώπης 
κα το μεγάλου Ζηνός, νάσσων 
Κρήτης κατομπτολιέθρου· 
κω ζαθέους ναος προλιπών, 
ος αθιγενς τμηθεσα δοκς 
στεγανος παρέχει Χαλύβ πελέκει 
κα ταυροδέτ κόλλ κραθεσ' 
τρεκες ρμος κυπαρίσσου. 
γνν δ βίον τείνων ξ ο 
Δις δαίου μύστης γενόμην, 
κα νυκτιπόλου Ζαγρέως βροντς 
τος μοφάγους δαίτας τελέσας 
μητρί τ' ρεί δδας νασχν 
κα κουρήτων 
βάκχος κλήθην σιωθείς.  
πάλλευκα δ' χων εματα φεύγω 
γένεσίν τε βροτν κα νεκροθήκης 
ο χριμπτόμενος τήν τ' μψύχων 
βρσιν δεστν πεφύλαγμαι.


Ο Πλουταρχος  στο «Περί του Ε του εν Δελφοίς» αναφέρει για τον Ζαγρέα

Plutarchus Biogr., Phil., De E apud Delphos (384d-394c)
Stephanus page 389, section A, line 5

                                    κρυπτόμενοι δ τος
πολλος ο σοφώτεροι τν μν ες πρ μεταβολν πόλ-
λωνά τε τ μονώσει Φοβόν τε τ καθαρ κα μιάντ
καλοσι, | τς δ' ες πνεύματα κα δωρ κα γν κα
στρα κα φυτν ζων τε γενέσεις τροπς ατο κα
διακοσμήσεως τ μν πάθημα κα τν μεταβολν διασπα-
σμόν τινα κα διαμελισμν ανίττονται, Διόνυσον δ κα
Ζαγρέα κα
Νυκτέλιον κα σοδαίτην ατν νομάζουσι
κα φθοράς τινας κα φανισμος ετα δ' ναβιώσεις κα
παλιγγενεσίας οκεα τας ερημέναις μεταβολας ανί-
γματα κα μυθεύματα περαίνουσι· κα δουσι τ μν
διθυραμβικ μέλη παθν μεστ κα μεταβολς πλάνην
τιν κα διαφόρησιν χούσης·


συνεχίζετε ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου