Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν




 οδ Δις θρόνον εχεν π χρόνον· λλά γύψ
κερδαλέ χρισθέντες πίκλοπα κύκλα προσώπου
δαίμονος στόργοιο χόλ βαρυμήνιος ρης
Ταρταρί Τιτνες δηλήσαντο μαχαίρ
ντιτύπ νόθον εδος πιπεύοντα κατόπτρ.
νθα διχαζομένων μελέων Τιτνι σιδήρ
τέρμα βίου Διόνυσος χων παλινάγρετον ρχν
λλοφυς μορφοτο πολυσπερς εδος μείβων,  
π μν τε Κρονίδης δόλιος νέος αγίδα σείων,
π δ γέρων βαρύγουνος τε Κρόνος μβρον άλλων·
λλοτε ποικιλόμορφον ην βρέφος, λλοτε κούρ
εκελος οστρηθέντι, νέον δέ ο νθος ούλων
κροκελαινιόωντα κατέγραφε κύκλα προσώπου·
π δ χόλ δασπλτι λέων μιμηλς άλλων
φρικαλέον βρύχημα σεσηρότι μαίνετο λαιμ,
ρθώσας πυκινσι κατάσκιον αχένα χαίταις,
μφελελιζομέν λασιότριχος ψόθι νώτου
ατομάτ μάστιγι περιστίζων δέμας ορ.
νθα λεοντείοιο λιπν νδαλμα προσώπου
ψιλόφ χρεμετισμν μοίιον βρεμεν ππ
ζυγι, γαρον δόντα μετοχμάζοντι χαλινο,
κα πολι λεύκαινε περιτρίβων γένυν φρ·
λλοτε οιζήεντα χέων συριγμν πήνης
μφιλαφς φολίδεσσι δράκων λέλικτο κεράστης,
γλσσαν χων προβλτα κεχηνότος νθερενος,
κα βλοσυρ Τιτνος πεσκίρτησε καρήν
ρμον χιδνήεντα περίπλοκον αχένι δήσας·
κα δέμας ρπηστρος ειδίνητον άσσας
τίγρις ην, στίξας δέμας αόλον· λλοτε ταύρ
σοφυής, στομάτων δ νόθον μυκηθμν άλλων
θηγαλέ Τιτνας νεστυφέλιξε κεραί.  
κα ψυχς προμάχιζεν, ως ζηλήμονι λαιμ
τρηχαλέον μύκημα δι' έρος βρεμεν ρη,
μητρυι βαρύμηνις, σοφθόγγ δ θεαίν
αθέριον κελάδημα πύλαι κανάχιζον λύμπου,
κα θρασς κλασε ταρος· μοιβαί δ φονες
ταυροφυ Διόνυσον μιστύλλοντο μαχαίρ.
 Ζες δ πατήρ, προτέροιο δαϊζομένου Διονύσου
γινώσκων σκιόεντα τύπον δολίοιο κατόπτρου,
μητέρα Τιτήνων λάσας ποινήτορι πυρσ
Ζαγρέος εκεράοιο κατεκλήισε φονας
Ταρταρί πυλενι· κα αθομένων π δένδρων
θερμ βαρυνομένης μαραίνετο βόστρυχα γαίης.
ντολίην δ' φλεξε, κα αθαλόεντι βελέμν
αθετο Βάκτριον οδας ώιον, γχιπόροις δ
κύμασιν σσυρίοισιν δαίετο Κάσπιον δωρ,
νδοί τε τένοντες· ρυθραίοιο δ κόλπου
μπυρα κυμαίνοντος ραψ θερμαίνετο Νηρεύς.
κα δύσιν ντικέλευθον ἑῷ πρήνιξε κεραυν
Ζες πυρόεις φιλότεκνος· π Ζεφύροιο δ ταρσ
μιδας σέλας γρν πέπτυεν σπερς λμη ...
ρκτοί τε τένοντες· μοφλεγέος δ κα ατς  
πηγνυμένης πάφλαζε Βορήια ντα θαλάσσης·
κα Νοτίου νιφόεσσαν π κλίσιν Αγοκερος
θερμοτέρ σπινθρι μεσημβρινς ζεεν γκών.
 κα διερος βλεφάροις ποταμήια δάκρυα λείβων
κεανς λιτάνευε χέων κετήσιον δωρ·
Ζες δ χόλον πρήυνε, βαρυνομένην δ κεραυν
γααν δν λέαιρε, κα θελεν δατι νίψαι
λύματα τεφρήεντα κα μπυρον λκος ρούρης.
 κα τότε γααν πασαν πέκλυσεν έτιος Ζες
πυκνώσας νεφέεσσιν λον πόλον, ορανίη δ
βρονταίοις πατάγοισι Δις μυκήσατο σάλπιγξ,
στέρες ππότε πάντες ν σφετέροισι μελάθροις
κεκριμένοι δρόμον εχον, πε τετράζυγι δίφρ
έλιος σελάγιζε λεοντείων π νώτων
ππεύων ἑὸν οκον· πιτροχόωσα δ δίφρ
Καρκίνον κταπόδην τριφυς κυκλοτο Σελήνη,
κα δροσερν π πέζαν σημερί παρ κύκλ
Κύπρις π Κριοο μεταστήσασα πορείην
εαρινν δόμον εχεν, χείμονα Ταρον λύμπου,  
γείτων δ' ελίοιο προάγγελον στοβοος
Σκορπίον εχεν ρης, μιτρούμενον αθοπι Ταύρ,
δόχμιος ντικέλευθον πιπεύων φροδίτην,
κα τελέων λυκάβαντα δυωδεκάμηνος δίτης
χθύας στερόεντας πέτρεχεν κρόνυχος Ζεύς,
δεξιτερν τρίπλευρον χων λικώδεα Μήνην,
κα Κρόνος μβρια ντα διέστιχεν Αγοκερος
φέγγεϊ λαχνήεντι διάβροχος, μφ δ φαιδρς
Παρθενικς πτερύγεσσιν ην ψούμενος ρμς,
ττι Δίκην δόμον εχε δικασπόλος. πταπόρου δ
αθέρος δατόεντες νωίχθησαν χες
Ζηνς πομβρήσαντος· ριφλοίσβοιο δ κόλπου
κρουνος πλειοτέροισιν μυκήσαντο χαράδραι,
δρηλα δ θύγατρες ποσπάδες κεανοο
λίμναι κουφίζοντο, κα έρι νέρτερον δωρ
κρουνο κοντιστρες νέβλυον † κεανοο
κα σκοπια αθάμιζον, ρεσσιχύτ δ εέθρ
διψαλέαι ποταμηδν μορμύροντο κολναι·
ψώθη δ θάλασσα, κα ες ρος ψόθι λόχμης ...
Νηρεΐδες γεγάασιν ρειάδες.


Ο Νοννος τιμωρεί τους Τιτάνες, βάζοντας τον Δια να τους φυλακίζει στην σκιερή πύλη του Τάρταρου. Φλέγει όλα τα δέντρα και μαραίνονται, φλέγει την ανατολή και με τα φλογισμένα βέλη έκαψε το κατώφλι του ανατολικού Βάκτριου ενώ με τα Ασσύρια κύματα που περνούν από κοντά καίγοταν η Κασπία Θάλασσα και ο Ινδικός πορθμός. Θερμαίνεται ο Ερυθρός κόλπος του Αραβα Νηρέα. Και τη δύση με τον κεραυνό του, στο απέναντι μέρος,  ο φλογερός πατέρας, που αγαπούσε το παιδί την εξαφάνισε. Η  δυτική θάλασσα κάτω από το πόδι του Ζέφυρου, ξέβραζε υγρό φώς. Και οι αρκτικοί πορθμοί. Και η ράχη της βόρειας θάλασσας πάφλαζε χτυπημένη από την ίδια φλόγα. Και του Νότου η μεσημβρινή γωνία έβραζε από θερμότερο σπινθήρα, κάτω από την χιονισμένη κλίση του Αιγόκερου…


Θρηνεί ο Πατέρας που αγαπούσε το παιδί του και μετά το θάνατό ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ στεριές, πορθμούς αλλά και θάλασσες, βόρειες νότιες και αρκτικές …

Και με τα υγρά του βλέφαρα με δάκρυα σαν ποτάμι, ο  Ωκεανός εκλιπαρούσε χύνοντας νερό ικεσίας. Ο Δίας καταπράυνε την οργή του, σπλαχνίστηκε τη γή βλέποντας την να μαραίνεται από τον κεραυνό και ήθελε να ξεπλύνει με το νερό τα καμένα λύματα και την φλογερή πληγή της γής….

Και μετά την καύση της γης ακολουθεί η πλημμύρα όπου ανοίγουν οι κρουνοί του – επτά ουρανών οι υδρορροές που κρατούσαν το νερό, άνοιξαν, όταν ο Δίας έστειλε τη βροχή … μέχρι που πλημμύρισαν τα πάντα και οι Νηριήδες νύμφες του νερού μετατράπηκαν σε Ορειάδες !!!



Η πρώτη γέννηση και ο θάνατος του Ζαγρέα του Υιού του Θεού και διαδόχου, του νεαρού και πρώτου Διο- νύσου συνοδεύεται από μια σειρά γήινων αναταραχών  και φυσικών καταστροφών όπως το «κάψιμο»  και τη σάρωση  ακόμα και των θαλασσών από φλογισμένα κύματα φωτιάς, κυνικά καύματα ή πτώση αστεροειδών ή έντονης ηλιακής ακτινοβολίας και ηλιακή καταιγίδα  που ακολουθείτε από κατακλυσμούς … ενώ συνδέει το παραπάνω φαινόμενα με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την λάρνακα που τον έσωσε. Περισσότερα εδώ :


Όμοια στα ευαγγέλια διαβάζουμε κατά τον θάνατο του Ιησού…

Ματθαίον 27: 45

45 ᾿Απ δ κτης ρας σκτος γνετο π πσαν τν γν ως ρας ντης.  46 περ δ τν ντην ραν νεβησεν ᾿Ιησος φων μεγλ λγων· λ λ, λιμ σαβαχθαν; τοτ᾿ στι, Θε μου Θε μου, νατ με γκατλιπες;  47 τινς δ τν κε σττων κοσαντες λεγον τι ᾿Ηλαν φωνε οτος.  48 κα εθως δραμν ες ξ ατν κα λαβν σπγγον πλσας τε ξους κα περιθες καλμ πτιζεν ατν.  49 ο δ λοιπο λεγον· φες δωμεν ε ρχεται ᾿Ηλας σσων ατν.  50  δ ᾿Ιησος πλιν κρξας φων μεγλ φκε τ πνεμα.  51 Κα δο τ καταπτασμα το ναο σχσθη ες δο π νωθεν ως κτω, κα γ σεσθη κα α πτραι σχσθησαν,  52 κα τ μνημεα νεχθησαν κα πολλ σματα τν κεκοιμημνων γων γρθη,  53 κα ξελθντες κ τν μνημεων, μετ τν γερσιν ατο εσλθον ες τν γαν πλιν κα νεφανσθησαν πολλος.  54 Ο δ κατνταρχος κα ο μετ᾿ ατο τηροντες τν ᾿Ιησον, δντες τν σεισμν κα τ γενμενα φοβθησαν σφδρα λγοντες· ληθς Θεο υἱὸς ν οτος. 

Μάρ­­κον 15: 33
33. Γενομένης δ ρας κτης σκότος γνετο φ᾿ λην τν γν ως ρας ντης· 34 κα τ ρ τ ντ βησεν ᾿Ιησος φων μεγλ λγων· ᾿Ελω ᾿Ελω, λιμ σαβαχθαν; στι μεθερμηνευμενον, Θες μου Θες μου, ες τ με γκατλιπες; 35 κα τινες τν παρεστηκτων κοσαντες λεγον· δε ᾿Ηλαν φωνε. 36 δραμν δ ες κα γεμσας σπγγον ξους περιθες τε καλμ πτιζεν ατν λγων· φετε δωμεν ε ρχεται ᾿Ηλας καθελεν ατν. 37 δ ᾿Ιησος φες φωνν μεγλην ξπνευσε. 38 Κα τ καταπτασμα το ναο σχσθη ες δο π νωθεν ως κτω. 39 ᾿Ιδν δ κεντυρων παρεστηκς ξ ναντας ατο τι οτω κρξας ξπνευσεν, επεν· ληθς νθρωπος οτος υἱὸς ν Θεο. 40 Ησαν δ κα γυνακες π μακρθεν θεωροσαι, ν ας ν κα Μαρα Μαγδαλην κα Μαρα το ᾿Ιακβου το μικρο κα ᾿Ιωσ μτηρ, κα Σαλμη, 41 α κα τε ν ν τ Γαλιλαίᾳ κολοθουν ατ κα διηκνουν ατ, κα λλαι πολλα α συναναβσαι ατ ες Ιεροσλυμα.
3. Στον δε Λουκάν 23: 44 διαβάζομε: «Ήν δέ ωσεί ώρα έκτη καί σκότος εγέ­νετο εφ' όλην τήν γήν έως ώρας ενάτης, τού ηλίου εκλεί­πον­τος,».
44 Ην δ σε ρα κτη κα σκότος γνετο φ᾿ λην τν γν ως ρας ντης, το λου κλεποντος,  45 κα σχσθη τ καταπτασμα το ναο μσον·  46 κα φωνσας φων μεγλ ᾿Ιησος επε· πτερ, ες χερς σου παρατθεμαι τ πνεμ μου· κα τατα επν ξπνευσεν.  47 δν δ κατνταρχος τ γενμενον δξασε τν Θεν λγων· ντως νθρωπος οτος δκαιος ν.  48 κα πντες ο συμπαραγενμενοι χλοι π τν θεωραν τατην, θεωροντες τ γενμενα, τπτοντες αυτν τ στθη πστρεφον.  49 εστκεισαν δ πντες ο γνωστο ατο π μακρθεν, κα γυνακες α συνακολουθσασαι ατ π τς Γαλιλαας, ρσαι τατα. 

 

συνεχίζετε…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου