Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Φερρεφάττης παρὰ τὸ φέρβειν τὴν φάτταν



Μέχρι σήμερα είδαμε τις συνδέσεις Διονύσου με τον Νιννο-Νίνο/Νεβρώδ και τώρα τελευταία με την άλλη μορφή του πρώτου συζύγου της Σεμιράμιδος  του Οννη ή ‘Οννι, ‘Ονη ή Ονι, Ωνη –Ο(ά)ννη ή Ω(ά)ννες καθώς και  τν μυσαρν άννην, τν ννήδωτον, κ τς ρυθρς, αλλά και τον ‘Ωην, τον γεννηθέντα εκ του πρωτογόνου Ωού.

Επίσης η σύνδεση με τον Ανείδωτο τον Ωάννην – που εκτός από την μορφή του Ωάννες, είδαμε, ότι το όνομα του στα θεολογικά κείμενα ερμηνεύεται ως Περιστέρι/α, ας κρατήσουμε στην άκρη του νου μας και την σύνδεση του Ανείδωτου με τις παραπλήσιες έννοιες και του Αθέατου, Άφαντου, Εξαφανισμένου, α-όρατου, κρυφού… έννοιες που αποδίδονται και στον Άδης/Αιδης/Αιδωνεύς, αλλά και ως ιδιότητες που αποδίδονται επίσης στον Άδωνη που εξαφανίζεται και χάνεται, αλλά και στον Θαμμούζ/ Ντουμούζ κλπ – σύζυγο-εραστή της μεγάλης μητέρας. Δες και παλαιότερα κείμενα.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., Partitiones (= πιμερισμοί) [Sp.?] (e codd. Paris. 2543 + 2570)
Page 184, line 16

Τ δ μ παρ τ ε, δι το ἰῶτα γράφονται· οον·
ΐδιος· ΐδηλος, φανής· ϊδωνες, ιδης· ΐδης

Philoxenus Gramm., Fragmenta
Fragment 418*, line 4

<ϊδνός>· εδω, τ βλέπω φαίνω, ηματικν  
νομα δνς κα μετ το στερητικο α ϊδνός, ς στίλβω στιλπνός·
ξ ο κα ϊδωνεύς, ιδης, ες ν οκ στιν δεν. 

 Όμοια με βάση το παραπάνω κείμενο ο Άδης/Αιδης/Αιδωνεύς είναι κάποιος που δεν μπορείς να δεις, αθέατος, άφαντος, εξαφανισμένος, α-όρατος, κρυφός, ο ανείδωτος

Συνεχίζοντας λοιπόν θα περάσουμε στην σύνδεση του Πρωτογόνου Ωήν με τον Ζαγρέα, τον Πρώτο Διόνυσο.

Πρωτόγονη ονομάζετε και η Περσεφόνη- δες προηγούμενο κείμενο καθώς και Ζαγρεῦ τε θεῶν πανυπέρτατε πάντων

 O Πρώτος Διόνυσος Ζαγρεύς θεωρείται ότι είναι γέννημα του Διός και της Δήμητρας-Κόρης- Φθερσεφόνη-  που είναι και μια ακόμη ονομασία της Περσεφόνης.  Προκύπτει από το φθείρειν = χαλώ, αφανίζω, καταστρέφω, λιώνω, διακορεύω κλπ και φονεύω = σκοτώνω, θανατώνω, δολοφονώ.
Φθερσέφασσα ή Φερσεφαττα ή  Φερσέφασσα  είναι  μερικές  ακόμη ονομασίες της Περσεφόνης και δηλώνει  ως Φερέπαφα και τον/την Επαφ-ο/ήν με τον/την Θεό.
 
Η αναφορά στην Περσεφόνη δεν είναι τυχαία,  όχι μόνο ως μητέρα του Πρώτου Διονύσου - Ζαγρέα  αλλά και με μια ακόμα από τις ερμηνείες της, αυτή της Φάσσας, της Φερρεφατης/ Φερρεφάτας /Φερέπαφα δηλαδή  αυτής που τρέφει/βόσκει/μεγαλώνει το μεγάλο αγριοπερίστερο.

Porphyrius Phil., De abstinentia
Book 4, section 16, line 34
τν μν ρτεμιν λύκαιναν, τν δ λιον σαρον, λέοντα, δράκοντα,
έρακα, τν δ' κάτην ππον, ταρον, λέαιναν, κύνα.
τς δ Φερρεφάττης παρ τ φέρβειν τν φάτταν  (φέρβω = βόσκω, τρέφω, φυλάσσω, σώζω και διατηρώ την φάσσαν = το μέγαλο αγριοπερίστερο)
φασν ο πολλο τονομα τν θεολόγων· ερν γρ
ατς φάττα. δι κα α τς Μαίας έρειαι ταύτην
ατ νατιθέασι. Μαα δ ατ τ Φερσεφόν ς  
ν μαα κα τροφς οσα· χθονία γρ θες κα
Δημήτηρ ατή.

Η Σεμιράμιδα, ειδαμε, ότι είναι αυτή που φέρει τον τίτλο της σωσμένης και μεγαλωμένης εκ των περιστερών και μάλιστα εκ των άγριων περιστερών και τελικά είναι αυτή που εξαφανίζεται και χάνεται ως περιστερά – Αναληφθείσσα – μετά τον θάνατό της.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Π – Ω)
Alphabetic letter sigma, entry 406, line 1

<Σεμίραμις>· περιστερ ρειος λληνιστί

Σεμίραμις από των περιστερών (σωσμένη, μεγαλωμένη κλπ) αλλα και η περιστερά ή όρειος…Όμως και Ιωνάς, Ιωάννης/Ιωάννα ερμηνεύονται ως περιστερά

Η άλλη ερμηνεία του όνοματος της  Σεμιράμιδος που θεωρειτε  εξελληνισμένη μορφή του ακκαδικού ονόματος "Sammur-amat", σημαίνει "δώρο της θάλασσας"

Ο Nimrud/Νεμρώδ/Ωάννη είχε εκπροσωπηθεί στο διπλό ρόλο του Συζύγου αλλα και του Νινία γιου τους με τη Σεμιράμιδα ενώ το ότι εκείνη είναι η περιστερά που φέρει/ κρατά το κλάδο της ελιάς είναι το σύμβολο του απογόνου που παράγεται μέσω «παρθενογένεσης» αλλά και της δημιουργίας και της «συνέχειας»  εκ του ιδίου δέντρου ζωής.

Περισσότερα σε προηγούμενο κείμενο Περιστερ ρειος 

 Plato Phil., Cratylus
Stephanus page 404, section d, line 8

                    Φερέπαφα” ον δι τν σοφίαν κα τν
<
παφν> το <φερομένου> θες ν ρθς καλοτο,
τοιοτόν τι – δι' περ κα σύνεστιν ατ ιδης σοφς
ν, διότι τοιαύτη στίν – νν δ ατς κκλίνουσι τ νομα
εστομίαν περ πλείονος ποιούμενοι τς ληθείας, στε
Φερρέφατταν” ατν καλεν.

Και μετά τις επιπλέον συνάψεις ας επανέρθουμε στο θέμα του Ω-Ην και του Ωού.

Η γέννηση εκ του Ωού. Ωόν ή ώεον, ώιον και ο Χρόνος εγέννησεν ωόν κατά τους Ορφικούς. Και εκ της γονιμοποιήσεως του Ωού εγεννήθη ο Φάνης – Ερως. Τον οποίον οι Ορφικοί τον ονομάζουν Πρωτόγονον και τον ταυτίζουν με τον Φάνη Ηρικεπαίον.
Ομοια και στον Πρόκλο, στο «Εις τον Τίμαιο Πλάτωνος και στα σχόλια του 


Proclus Phil., In Platonis Timaeum commentaria
Volume 1, page 306, line 14

       τούτους ον τος τρες νόας κα δημιουργος ποτί-
θεται κα τος παρ τ <Πλάτωνι> [Tim. 40E s] τρες
βασιλέας κα τος παρ' <ρφε> [frg. 74. 85 p. 186] τρες,
Φάνητα κα Ορανν κα Κρόνον, κα μάλιστα παρ' α-
τ δημιουργς Φάνης στίν.

Δηλαδή τρεις είναι οι νόες και δημιουργοί υποτίθεται και στους Πλατωνικούς, τρείς βασιλείς και παρά των Ορφικών, τρεις Φάνης, Ουρανός και Κρόνος και μάλιστα παρ αυτώ δημιουργός ο Φάνης…




Proclus Phil., In Platonis Timaeum commentaria
Volume 1, page 336, line 15

πάλαι γρ <θεολόγος> [frg. 71] ν τε τ Φάνητι τν
δημιουργικν ατίαν νύμνησεν· κε γρ ν τε κα προν,
σπερ φη κα ατός,
  <Βρόμιός τε μέγας κα Ζες πανόπτης>,
να δ τς διττς δημιουργίας χ τς οονε πηγάς· κα
ν τ Δι τν παραδειγματικήν· Μτις γρ α κα οτός
στιν, ς φησι
 <κα Μτις πρτος γενέτωρ κα ρως πολυτερπής>,
ατς δ Διόνυσος κα Φάνης κα ρικεπαος συνεχς
νομάζεται. 

Κατά την παλαιάν εποχή ο Θεολόγος -Ορφεύς- στον  Φάνητα εξύμνησε την δημιουργική αιτία - τον αίτιον της δημιουργίας). Διότι εκεί υπήρχε και προυπήρχε καθώς λέγει και αυτος - Ορφεύς: "Ο μέγας Βρόμιος και ο Ζεύς που βλέπει τα πάντα" και παρεμβάλλων ολίγα προσθέτει τον στίχο : 
Και ο/η Μήτις ο πρώτος δημιουργός, πρώτος γεννήτωρ και ο Ερως είναι αυτος που παρέχει πολλές τέρψείς και αυτός ο Διονυσος, και ο Φάνης ο οποίος Ηρικεπαίος συνεχώς ονομάζεται

συνεχίζετε …

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

ἐκ τοῦ πρωτογόνου πεφηνέναι λέγουσιν ὠοῦ...


Είδαμε στο προηγούμενο κείμενο τον ιστορικό Βηρρωσσό και τις αναφορές του περί του όντος που  εμφανίστηκε έξω από το Ερυθραίας ή Περσικό Κόλπο, ένα ον προικισμένο με ανθρώπινο λόγο, που ονομάζεται  Ωάννης ή Oννη. Ας περάσουμε όμως στην αναφορά περί του ‘Ωην κατά τον Πατριάρχη Φώτιο


Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Bibliotheca
Codex 279, Bekker page 535a, line 35

    τι μυθολογε
νδρα τιν νομασμένον ην τς ρυθρς θαλάσσης
νελθεν, τλλα μν τν μελν χθύος χοντα, κε-
φαλν δ κα πόδας κα χερας νδρός, κα καταδεξαι
τήν τε στρονομίαν κα τ γράμματα. Ο δ ατν κ
το πρωτογόνου πεφηνέναι λέγουσιν ο, κα μαρτυρεν
τονομα· νθρωπον δ ντα τ πάντα χθν δόξαι,
διότι περ μφίεστο κητώδη δοράν.  
  

Διότι διηγούνται μύθους για κάποιον άντρα, με το όνομα ‘Ωην ο οποίος εκ της Ερυθράς θαλάσσης ανήλθε, και τα υπόλοιπα μέλη ψαριού ήταν σ΄αυτόν αλλά είχε κεφαλή, πόδια και χέρια ανδρός. Και έκανε γνωστά, επινόησε ή εισήγαγε την αστρονομία και τα γράμματα. Γι’ αυτόν λέγουν ότι εκ του πρωτογόνου – πρωτογενούς, αρχέγονου ωού φανερώθηκε, ήρθε στο φως, αποκαλύφθηκε, εμφανίσθηκε, έφεξε, έλαμψε, καθώς το μαρτυρεί και το όνομα του. Άνθρωπος όμως ήταν σε όλα παρότι έμοιαζε ή φαινόταν ότι είναι ψάρι καθότι ήταν ενδεδυμένος ή περιβαλλόταν από κητώδη – τερατώδη, δέρμα, τομάρι,

πρωτό-γονον, τό,= είζωον, Ps.-Dsc. 4.88.

αείζωος  και αιώνιος # αέναος # παντοτινός

πρωτό-γονος, ον, also η, ον Paus.1.31.4:—
first-born, firstling, ρνες, ριφοι, Il.4.102, Hes.Op.543; φονιξ π. first-born, first-created, E.Hec.458 (lyr.); τ π. LXXMi.7.1; of the tissues,= μοιομερ, Pl. ap.Gal.4.773; of a child, π. θάλος E.IT209 (lyr.); π. τν τέκνων IGRom.4.539 (Cotiaeum); π. λόγος, υός, Ph.1.427,308; ρχησις Luc. Salt.7; of the τριάς (= 1+2), Adam.Vent.46.
of rank, π. οκοι high-born houses (εγενες, Sch.), S.Ph.180 (lyr.).
epith. of gods, Dam.Pr.123 bis; so Πρωτογόνη, , name of Persephone, Paus. l.c. parox. πρωτογόνος, , bringing forth first, implied by Poll.4.208.




 
Η γέννηση εκ του Ωού. Ωόν ή ώεον, ώιον και ο Χρόνος εγέννησεν ωόν κατά τους Ορφικούς. Και εκ του Ωού εγεννήθη ο Φάνης – Ερως.


όν (egg): neut gen sg

όν 1

όν, τό, old poet. forms εον, ιον, v. sub fin.:—
egg, τίκτει ᾠὰ ν γ κα κλέπει [ κροκόδειλος] Hdt.2.68; ᾠὰ χήνεια Eriph. 7; of all birds, Arist.HA559a15; but mostly of hens' eggs, Ar. Lys.856, Fr.185, etc.; [ο] τ λευκόν, τ χρόν, Arist.HA559a18; τ πυρρόν, τ χρυσον, Hp.Mul.2.171, Ath.9.376d; ᾠὰ μιπαγέα half-boiled eggs, Hp.Acut.Sp.53; φθά, μά, Thphr.Vert. 2; ᾠὸν οφεν Nicom.Com.3; καταπίνειν Antiph.140.5; ᾠὰ κολάπτειν Anaxil.18.4(anap.); ᾠὰ γόνιμα fertile eggs, opp. πηνέμια, γονα, Arist.GA730a6,20; also ᾠὰ πλήρη Id.Mete.359a14; ᾠὸν τέλειον, opp. τελές, Id.GA718b23,24; ᾠὸν νεμιαον, ζεφύριον, wind-egg, Arar.6, Arist.HA560a6; σμύρνης . lump, Hdt.2.73; Χρόνος γέννησεν όν Orph.Fr.54, al., cf. Epimenid.5: metaph., ᾠὸν πας γέγονεν he has become bald as an egg, AP11.398 (Nicias).
of the eggs or spawn of fish, Hdt.2.93; τ ᾠὰ φισι Arist.HA567b22, cf. 525a7; of serpents, ib.558a26; of tortoises, ib.558a4.
of plants, seed, Id.GA731a6; cf. οτοκέω 2.
cupping-glass, τ ατρικ ᾠὰ έλινα ντακα σύστομα Hero Spir.1Prooem.: egg-shaped cup, Dinon 14. The word has the foll. forms: Att. όν (-  ̆), confirmed by Inscrr. ιν IG11(2).224 A11,12 (Delos, iii B. C.), Papyri (ι χήνεα PCair.Zen. 130.26 (iii B. C.)), and later Mss.; Aeol. ιον, gen. ίω  ̄  ̆  ̆ ̄), Sapph.56, 112; εον lbyc.16, Semon.11, Call.Epigr.6.10, Nic.Th.192, Arat.956; βεον is Argive acc. to Hsch. (i.e. ϝεον; όν oxyt. acc. to Theognost.Can.130; εον proparox., ib.121. The form όν, which Lat. ovum would lead us to expect, is found only in late texts (LXX De.22.6, Ev.Luc.11.12, etc.) and is due to loss of the ι in ii B. C.; cogn. with Lat. ovum, OHGei, ONorse egg (prim. Germanic ai<*>i<*>a-), whence Engl. egg.

 Ο  Φάνης η  θεότητα των Ορφικών μυστηρίων ο Έρως - αρχαιότερη του Κρόνου - λέγεται "πρωτόγονος" και "αυτόγονος"


Πρωτόγονος σημαίνει και πρωτογενής # πρωτότοκος # πρωτογέννητος # αρχέγονος # παλιός # ευγενής.

 Αρχέγονος σημαίνει και παλιός # πρωτόγονος # πρωτουργός # πρωταίτιος # γενάρχης

Στον ύμνο του Πρωτογόνου στα ορφικά διαβάζουμε:

Πρωτόγονον καλέω διφυή μέγαν αιθερόπλαγκτον
ωιογενή χρυσέαισιν αγαλλόμενον πτερύγεσσι
ταυροβόαν γένεσιν μακάρων θνητών τ' ανθρώπων
σπέρμα πολύμνηστον πολυόργιον Ηρικεπαίον
άρρητον κρύφιον ροιζήτορα παμφαές έρνος
όσσων ος σκοτόεσσαν απημαύρωσας ομίχλην
πάντη δινηθείς πτερύγων ριπαίς κατά κόσμον
λαμπρόν άγων φάος αγνόν αφ' ού σε Φάνητα κικλήσκω
ηδέ Πρίηπον άνακτα και Ανταύγην ελίκωπον
αλλά μάκαρ πολύμητι πολύσπορε βαίνε γεγηθώς
ες τελετήν αγίαν πολυποίκιλον οργιοφάνταις

ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΥ

Τον δισυπόστατο Πρωτόγονο επικαλούμαι, τον μέγα, τον αιθεροπλάνητο,
τον ωογέννητο,
με τα χρυσά φτερά που αγαλλιά,
τον ταυρόφωνο, τη γένεση των μακαρίων και των θνητών ανθρώπων,
το πολυενθύμητο σπέρμα, τον πολυόργιο, τον Ηρικεπαίο,
τον ανείπωτο, την κρύφια ορμή, τον πάμφωτο βλαστό,
συ που διέλυσες τη σκοτεινή ομίχλη των ματιών
κυκλοστρεφόμενος με τις κινήσεις των φτερών παντού στον κόσμο
φέρνοντας το ιερό λαμπρό φως, γι’ αυτό Φάνητα σε ονομάζω
κι άνακτα Πρίαπο κι Ανταύγη ζωηροφθαλμο.
Αλλά μακάριε, στοχαστικέ, γόνιμε, πήγαινε χαρούμενος
στην άγια τελετή την πολυσύνθετη των οργιοφαντών.

 

 Ο Πρόκλος παρουσιάζει την επί ίσοις όροις την συμμετοχή του Αιθέρα αλλά και του Χάους, στην γένεση αυτή εκ του Ωού

 ν δ τ ὠὸν κενο το τε Αθέρος γγονον κα το Χάους,
ν μν κατ τ πέρας δρυται τν νοητν, τ δ κατ
τ πειρον· μν γάρ στι ίζωμα τν πάντων, τ δ
<οδν περαρ πν>

 Δηλ.  είναι εκείνο το αυγόν απόγονος του Αιθέρα και του Χάους και απ΄ αυτά (από τον Αιθέρα και το Χάος) ο Αιθέρας τοποθετήθηκε σύμφωνα με το όριο των νοητών πραγμάτων, ενώ το Χάος σύμφωνα με το Απειρο. Διότι ο Αιθέρας ήταν η ΡΙΖΑ/ ΤΟ ΓΕΝΟΣ των ΠΑΝΤΩΝ, ενώ στο Χάος δεν υπήρχε κανένα όριον.

Επιπλέον στο παραπάνω κείμενο ο Πρόκλος ορίζει τον Αιθέρα ως το ρίζωμα, την αρχική πηγή (Αιτία) προέλευσης των πάντων, ενώ στα έργα στον Πλατωνικό διάλογο του Παρμενίδη  και στο  έργο του σχόλια «Εις Κρατύλον» αποδίδει τον ίδιο ρόλο στον ΧΡΟΝΟ όπως και ο Ορφεύς, δηλαδή παρουσιάζουν ως την πρώτην πάντων αιτίαν και την καλούν ως ΧΡΟΝΟΝ.

Proclus Phil., In Platonis Parmenidem
Page 1224, line 33
  
α ρφες <χρόνον> ποκαλε τ πρώτιστον. Μ
χρόνος μν ον στιν να μ μέχρι ψυχν κα
λως τν κινουμένων π' ατο καθήκ τε-
λειότης τ γρ αώνια κρείττω τν κατ χρό-
νον νεργούντων στ, κα ο τν μν χειρόνων
στν ποστατικν, τν δ κρειττόνων ναί-
τιον. ...
<Χρόνος> δ π ρφέως νομάζεται
κατ δή τινα θαυμαστν ναλογίαν· <γενέσεις>
γρ θεολόγος τν γεννήτων μυστικς πα-
ραδος, κα τ ατιον τς κφάνσεως τν
θείων <χρόνον> συμβολικς νόμασεν· που
γρ γένεσις, κε κα χρόνος·
 




Συνεχίζετε …

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

τὸν μυσαρὸν Ὠάννην, τὸν Ἀννήδωτον, ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς·

O ‘Οννης ή ‘Οννις– ‘Ονης ή Ονις θεωρείτε ότι είναι και ο Ο(ά)ννης ή Ω(ά)ννες ο θεόμορφος θεός των Σουμερίων και μετέπειτα των Ασσυρίων. Αντίστοιχα υπάρχει και Ωάνις-ιος, ποταμός της Σικελίας (Σταματάκου) Ηδη είδαμε την μορφή του Νινου/Νεβρώδ, όπως αυτή βρέθηκε σε επιτύμβια στήλη στην πόλη Νimroud, κατά τον  Layard ταυτίζεται  με την Νινοη/Νινου πόλη ή Νινευή. Είδαμε το όνομα που της δινόταν ως «Πόλη των ψαριών» εξού και η αμφίεση του Ηγέτη της και του Μέγα Ιεράρχη της Νίνου/Νεβρώδ. Ο ‘Ονος είναι δε και το όνομα του ψαριού γάδος.

 Η γιγαντιαία μορφή του Οάννες, βρέθηκε, από τον κ. Layard, στην Nimroud. Η κεφαλή του είναι καλυμμένη  με ψαροκεφαλή ως άλλη μίτρα και στους ώμους κάλυμα μανδύα ή πανωφόρι με έντονα στοιχεία αμφίεσης-απομίμηση ψαριών, περασμένο πάνω από τους ώμους του, τα πόδια του είναι ανθρώπινα και γυμνασμένα, το αριστερό του χέρι κρατάει μια πλούσια διακοσμημένη τσάντα,  ενώ  το δεξί του χέρι κρατά υψωμένο σαν σε πράξη  παρουσίασης, το μυστηριακό σύμβολο των Ασσυρίων τον κώνο- κωνάριο, κουκουνάρι!! (Curious myths of the Middle Ages (1876) Baring-Gould, S. (Sabine), 1834-1924

 Όμοια όπως και ο Διόνυσος φέρει κατά την λατρεία του τον θύρσο με το κουκουνάρι –κωνάριο στην κορυφή του (Θύρσος κλάδος ο παρά Διονύσω)
Με την ασσυριακή μορφή  του ανθρώπου-ψαριού, του Οάννη ή Ωάννη ταυτίζεται και με τον αστερισμό του Αιγόκερου ή της Αίγας, του κατσικιού με ουρά ψαριού. Λέγετε δε ότι το σύμβολο του Ζωδιακού κύκλου ήταν και  ένα έμβλημα του.

 

O Οάννης ή Ωάννης η ασσυριακή μυθική μορφή του μισού-ψαριού και μισού ανθρώπου θεωρείται ενας από τους δασκάλους της σοφίας στους Βαβυλώνιους. Η διπλή φύση που συνδέει τους κόσμους του πνεύματος και της ύλης, αποτελεί το αρχέτυπο του Αιγόκερου. Το άπειρο δυναμικό μέσω του ψαριού και η πνευματική ανάπτυξη μέσω του Κατσικιού. Όμοια επιπλέον στοιχεία  βρίσκουμε και το ενδιαφέρον έργο του κ. Layard, στο Nineveh-and-its-Remains.
Αναφέροντας τον Ωάννη δεν πρέπει να παραλείψουμε την παράδοση που διατηρείται από τον πολλόδωρο όπως αυτήν την έχει διασώσει ο Βηρωσσός.  Σύμφωνα με τον ιστορικό- όλα τα στοιχεία καταγράφονται στο έργο του Βηρωσσού «Βαβυλωνιακά» και αποσπάσματα τους στον Αβυδηνό που αναφέρονται στα «Ασσυριακά και Μηδικά» - εκτός από τις μυθικές παραδόσεις περιεχει και αξιόπιστες ιστορικές ειδήσεις,  σώθηκαν μόνο λίγα αποσπάσματα από τον Ιώσηπο, τον Αλέξανδρο τον Πολυΐστορα, τον Αβυδηνό, τον Ευσέβιο, τον Τατιανό και τον Σύγκελλο. Ο Βηρωσσός λοιπόν στα δύο πρώτα βιβλία αναφέρει κοσμολογικές παραδόσεις καθως και καταλόγους βασιλέων. Η κυρίως ιστορική αφήγηση αρχίζει στο τρίτο βιβλίο. Δίνει επίσης πληροφορίες για τις αστρονομικές και φιλοσοφικές γνώσεις των Βαβυλωνίων, ήταν Έλληνας μύστης της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και δάσκαλος του Θαλή του Μιλήσιου που κατάφερε να αποκωδικοποιήσει 72 πινακίδες
αστρονομικού και  αστρολογικού έργου που αναφέρονταν στον θεό Βήλο.
 (δες Αέλιος Βαβέλιος και Νίνος υιός Βήλου ΙΙΙ)
 Στους καταλόγους των βασιλεων της Βαβυλώνας, γινεται αναφορά πρώτα απ΄όλα  τον Μυσαρό Οάννη /Ωάννη, τον Αννήδωτο ή Αννείδωτο. (Αννείδωτος = αφανής, ο αγνωστος, ο αθώρητος))
Ολη η διαδοχή αλλα και η σειρά των βασιλέων καθώς και τα χρόνια που βασίλεψαν ο καθένας τους καταγράφονται ως ιστορία, αντί για χρόνους όμως μετρά σε σάρους, νήρους και σώσσους. Ο σάρος διαρκεί 3.600 έτη, ο νήρος 600 και ο σώσσος 60 έτη.
Οι αναφορες του για τον Ωάννη, καθως και για μια σειρά άλλων ιχθυόμορφων ή δαιμονικών οντοτήτων (όπου δαιμων ο θεός, θεότητα, θεία δύναμη, ουράνιος, εξαίρετος, έξοχος,υπερφυσικός κλπ) , αναφέρουν ότι αυτές ως μορφές-δάσκαλοι  φαίνεται να καταφθάνουν από τη θάλασσα, και η εισοδός τους  γίνεται σε κάποια απομακρυσμένη περίοδο του πολιτισμού και των τεχνών στην Βαβυλωνία.

 Apollodorus Gramm., Fragmenta
Fragment 67e, line 20

Πρς τούτοις κα πολλόδωρος
μοίως τούτοις τερατευόμενος οτω λέγει· «Τατα μν
Βήρωσσος στόρησε, πρτον γενέσθαι βασιλέα λω-
ρον κ Βαβυλνος Χαλδαον· βασιλεσαι δ σάρους
δέκα, κα καθεξς λάπαρον κα μήλωνα τν κ
Παντιβίβλων· ετα μμένωνα τν Χαλδαον,
φ' ο φησι φανναι τν μυσαρν άννην,
τν ννήδωτον, κ τς ρυθρς·
[περ λέξανδρος προλαβν ερηκε φανναι
τ πρώτ τει· οτος δ μετ σάρους τεσσαράκοντα·
δ βυδηνς τν δεύτερον ννήδωτον μετ
σάρους εκοσιν ξ·] ετα Μεγάλαρον κ Παντιβίβλων
πόλεως, βασιλεσαι δ' ατν σάρους κτωκαίδεκα· κα
μετ τοτον Δάωνον ποιμένα κ Παντιβίβλων βασι-
λεσαι σάρους δέκα. Κατ τοτον πάλιν φησ φανναι
κ τς ρυθρς ννήδωτον τέταρτον τν
ατν τος νω χοντα διάθεσιν κα τν χθύος πρς
νθρώπους μίξιν. Ετα ρξαι Εεδώραχον
κ Παντιβίβλων, κα βασιλεσαι
σάρους κτωκαίδεκα. π τούτου φησν λλον φανναι
κ τς ρυθρς θαλάσσης μοιον κατ τν χθύος πρς
νθρωπον μίξιν, νομα δάκων. Τού-
τους δέ φησι πάντας τ π άννου κεφαλαιωδς η-
θέντα κατ μέρος ξηγήσασθαι. [Περ τούτου βυ-
δηνς οδν επεν.] 

  Abydenus Hist., Fragmenta
Fragment 1, line 11
ΑΣΣΥΡΙΑΚΑ ΚΑΙ ΜΗΔΙΚΑ.
1.1
 Syncellus: <κ τν βυδηνο Περ
τς τν Χαλδαίων βασιλείας.> Χαλδαίων μν
τς σοφίης πέρι τοσατα. Βασιλεσαι δ τς χώρας
πρτον λέγεται λωρον, τν δ πρ ωυτο λόγον
διαδοναι τι μιν το λε ποιμένα θες ποδείξαι.
Βασιλεσαι δ σάρους δέκα. Σάρος δέ στιν ξακόσια
κα τρισχίλια τεα, νρος δ ξακόσια, σσσος δ
ξήκοντα. Μετ δ τοτον λάπαρον ρξαι σάρους
τρες, μεθ' ν μίλλαρος κ πόλεως Παντιβίβλιος
βασίλευσε σάρους ιγʹ. φ' ο
δεύτερον ννήδωτον τν θάλασσαν ναδναι παραπλή-
σιον άνν τν δέαν μιδαίμονα
Beros(s)us Astrol., Hist., Fragmenta
Fragment 1a, line 29

ν δ τ Βαβυλνι πολ πλθος νθρώπων γενέσθαι λ-
λοεθνν κατοικησάντων τν Χαλδαίαν· ζν δ ατος
τάκτως σπερ τ θηρία.
3. ν δ τ πρώτ νιαυτ φανναι κ τς ρυ-
θρς θαλάσσης κατ τν μοροντα τόπον τ Βαβυλω-
νί ζον φρενον νόματι άννην,
καθς κα πολλόδωρος στόρησε, τ μν λον σμα
χον χθύος, π δ τν κεφαλν παραπεφυκυαν λλην
κεφαλ
ν ποκάτω τς το χθύος κεφαλς, κα πόδας
μοίως νθρώπου, παραπεφυκότας δ κ τς ορς το  
χθύος· εναι δ ατ φωνν νθρώπου, τν δ εκόνα
ατο τι κα νν διαφυλάσσεσθαι· τοτο δ, φησ, τ
ζον, τν μν μέραν διατρίβειν μετ τν νθρώπων,
ο
δεμίαν τροφν προσφερόμενον, παραδιδόναι τε τος
νθρώποις γραμμάτων κα μαθημάτων κα τεχνν
παντοδαπν μπειρίαν, κα πόλεων συνοικισμος κα
ερν δρύσεις, κα νόμων εσηγήσεις κα γεωμετρίαν
διδάσκειν, κα σπέρματα κα καρπν συναγωγς πο-
δεικνύναι, κα συνόλως πάντα τ πρς μέρωσιν νή-
κοντα βίου παραδιδόναι τος νθρώποις. π δ το
χρόνου κείνου οδν λλο περισσν ερεθναι. Το
δ λίου δύναντος τ ζον τουτον (τοτο s. τουτί?)
άννην δναι πάλιν ες τν θάλασσαν, κα τς νύκτας
ν τ πελάγει διαιτσθαι· εναι γρ ατ μφίβιον.
στερον δ φανναι κα τερα ζα μοια τούτ, περ
ν ν τ τν βασιλέων ναγραφ φησι δηλώσειν. Τν
δ άννην περ γενες κα πολιτείας γράψαι κα πα-
ραδοναι τόνδε τν λόγον τος νθρώποις

 Σύμφωνα με τον ιστορικό Βηρρωσσό, εμφανίστηκε έξω από το Ερυθραίας ή Περσικό Κόλπο, ένα ον προικισμένο με ανθρώπινο λόγο, που ονομάζεται  Ωάννης ή Oννη, ή Ωήν κατα τον Πατριάρχη Φώτιο. Ο Ωάννης περιγράφεται ότι είχε σώμα ψαριού, έβγαινε από την θάλασσα και κατά την διάρκεια τής ημέρας δίδασκε τους ανθρώπους: «γραμμάτων και μαθημάτων και τεχνών παντοδαπών εμπειρίαν, και πόλεων συνοικισμούς και ιερών ιδρύσεων και νόμων εισηγήσεις και γεωμετρίαν διδάσκειν και σπέρματα και καρπών συναγωγάς υποδεικνύναι, και συνόλως πάντα τα προς ημέρωσιν βίου παραδιδόναι τοις ανθρώποις». Το σώμα του ήταν σαν εκείνο του  ψαριού. Αλλά κάτω από το κεφάλι του ψαριού βρίσκεται η μορφή ενός άνδρα, καθώς και μέλη - πόδια και χέρια ανδρός. Η φωνή του και η γλώσσα του είναι ανθρώπινη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανέθεσε στους Χαλδαίους να μάθουν γράμματα και  όλες τις τέχνες και τις επιστήμες, διδάσκοντάς τους να χτίσουν  ακόμα και ναούς, αλλά τη νύχτα βυθίζόταν και πάλι στη θάλασσα, καθώς ήταν αμφίβιο.
  Πέντε τέτοια τέρατα, κατά τ’ αλλους συγγραφείς εφτά σοφοί εκπολιτιστές διγενείς ή δίμορφροι εμφανίστηκαν σε διαφορετικές εποχές στην Βαβυλωνία, και ονομάζονταν  Αννήδωτοι. Ο πρώτος που εμφανίσθηκε πήρε το όνομά του Μυσαρού Ωάννην και ο τελευταίος ήταν ο Ωδάκων .

Και φυσικά η έκπληξη ειναι δεδομένη, συγκρίνοντας την αρχαιολογική ανακάλυψη του Layard με το κείμενο του Βησσωρού και αν εξετάσουμε και δούμε  οτι η περιγραφή του ιστορικού ταιριάζει απόλυτα με την απεικόνιση στην επιτύμβια στήλη του Νεβρώδ/Νίννου - Ωάννη, Αννείδωτου.
συνεχίζετε ..