Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Σεμέλη, κύριον, παρὰ τὸ σέλας μέλειν...



ΟΙ  ερωτικές συναντήσεις της Σεμέλης με τον Πατέρα θεών και ανθρώπων τον Δία δημιουργούν μια σειρά από αντιζηλίες και ο γιος του Αρης ως ανάποδη γραφή της μητέρας του ‘Ηρας αντιδρά και προσπαθεί να δια-σπείρει την έριδα θέτοντας μια σειρά από προβλήματα που πρέπει να λυθούν για  να μην εγκαταλείψει την κατοικία των θεών και τον  Όλυμπο.
Παρακινεί λοιπόν την Ήρα αλλά και την Αθηνά την γεννημένη από το κεφάλι του πατρός της να αρνηθούν  και ν΄αποτρέψουν τη γέννηση του νόθου υιού της Σεμέλης.
Η ιστορία έχει προδιαγραφεί. Ο ΔΙΑΣ έχει δεχτεί ήδη μία πρώτη αίσθηση της πληγής, ο μικρός φτερωτός Έρωτας με τα βέλη του έχει αγγίξει με την άκρη του βέλους του το δέρμα του μηρού και προαναγγείλει τον μελλούμενο τοκετό και την εγκυμοσύνη που θ΄ ακολουθήσει στον ΜΗΡΟ. Ο μηρός  του που θα μετατραπεί στην αντίστοιχη αρσενική μήτρα που θα δεχθεί τον καρπό της Σεμέλης, τον σκηπτούχο του γλυκού καρπού.

Θηλυκές ωδίνες θα υποφέρει στον αρσενικό μηρό για να σώσει τη γέννα, το γόνο του από τη θνητή γυναίκα και  τον αθάνατο πατέρα, τον Διόνυσο τον σωτήρα της ανθρώπινης γενιάς «Διονυσον αλεξητήρα γενεθλής»…κατα τον Νόννο.

Έχει προδιαγραφεί το μέλλον και το έχει  ονειρευτεί   ήδη και η Σεμέλη. Ένα μέλλον που την περιμένει  να το ζήσει …πεθαίνοντας  και το αντικρίζει χαμένη μέσα στο παράξενο όνειρο της :  η ουράνια φλόγα πέφτει από τον ουρανό και ρίχνει κάτω ολόκληρο δέντρο, αλλά ο καρπός του δέντρου μένει ανέγγιχτος. Γοργόφτερο πουλί αρπάζει τον μισοτελειωμένο καρπό για να τον προσφέρει στον Δια. Εκείνος  τον δέχεται στην στοργική αγκαλιά του και τον ράβει στον μηρό του… Αντί όμως για καρπό ο άντρας διαμόρφωσε τη μορφή του ταύρου με τα κέρατα και βλάστησε τέλειος άντρας πάνω στην βουβωνική χώρα του γονιού του…


Η Σεμέλη ήταν το ίδιο το  φυτό που κατακάηκε και  τρέμοντας από το φόβο αναπήδηξε στο κρεβάτι της… Θ’ ακολουθήσει η θυσία της αγνής κόρης στον βωμό του Διός. Θα θυσιάσει έναν ταύρο όμοιο με την κερασφόρα φύση του Λυαίου, θα θυσιάσει στον Δία τον κυρίαρχο της αστραπής .. και το αίμα θα βάψει την τραχηλιά της και τις μπούκλες της κόρης…


 Ο Δίας θα σμίξει μαζί της  μουγκρίζοντας με την βοή ταύρου, και με όψη με κέρατα που την μορφή του θα φέρει και ο υιός του ο κερασφόρος Διόνυσος, άλλοτε θα πάρει την μορφή του δασύτριχου λιονταριού, του πάνθηρα, και θα σπείρει γιό θαραλλέο οδηγό πανθήρων και ηνίοχο λιονταριών… Το κλήμα και οι σπείρες του αλλά και του κισσού όμοιες με τις σπείρες των φιδιών να κινούνται ως έλικες…




Ο άφθαρτος γιος που θα μεταμορφώσει την θνητή μητέρα σε αθάνατη θεά, τη Σεμέλη την βασίλισσα του Ολύμπου – “Σεμέλην τελεσειεν εού βασίλιεαν Ολύμπου”
Θα φέρει μέσα της τον άφθαρτο γιό και αθάνατη θα γίνει. Ευτυχισμένη εσύ, γιατί εγκυμονείς χαρά για τους θεούς και τους ανθρώπους, αφού κρατάς στην κοιλιά σου τον λυτρωτή γιό της πίκρας των θνητών

«Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ευλογημένη συ εν γυναιξί» (Λουκ. α’, 28-29). Η Παναγία αποκαλείται «κεχαριτωμένη» και χαρακτηρίζεται «ευλογημένη», αφού ο Θεός είναι μαζί της… σε κάποια άλλη γραφή και σε άλλο χρόνο και σε άλλα κείμεν..

H Σεμέλη  θα ντραπεί να τον αποκαλέσει άντρα της γιατί τον γνωρίζει μονο μέσα στο όνειρο της Ενας γάμος- ιεροπραξία  με ταύρο ή με ίδια τη θύελλα, θα ζητήσει  να τιμήσει το γαμήλιο κρεβάτι της με τον επουράνιο πυρσό του, ανάβοντας τα νέφη με ερωτικό φώς, ν΄ αγγίξει την αστραπή και να χαϊδέψει τον κεραυνό.

Παρακαλεί στη ουσία για τον θάνατό της. Ήλπιζε σε γάμο ισότιμο με αυτόν της Ηρας…

Η ιέρεια Σεμέλη, θα μετατραπεί στην Φάτνη και στην γυναικα που θα θεωθεί για να θέσει το θεμέλιο  και που θα χωρέσει τον Άφθαρτο…

Η ερμηνεία δε του ονόματος της δίδεται ξεκάθαρα παρακάτω σε ολες τις δυνατές ερμηνείες των αρχαίων λεξικογράφων σε πείσμα όλων των ανίδεων που βρίσκουν δυσερμήνευτο  και δεν τους ταιριάζει το Μ στη Σε-ΜΕΛΗ και αγνοούν την εννοια της ΘΕΜΕΛΗ/ΘΗΜΕΛΗΣ και του ΘΕΜΕΛΙΟΥ … της ίδιας της μητέρας ΓΗΣ ...

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry sigma, page 498, line 21

<Σέλας>, παρ τ σεύω τ ρμ κα σέλη λαμπεδν,  παρ τ σεύεσθαι ξ ατς τν λην κα ρμν,  παρ τ λη λαμπηδν λας κα σέλας· κα ες τ  λιος, κα λάμπω, κα σάλπιγξ, κα σεμελή.


Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry sigma, page 498, line 36

<Σεμέλη>, κύριον, παρ τ σέλας μέλειν, γουν φροντίζειν· σέλας γρ τν στραπήν· παρ το Δίος τήσατο μετ στραπς κα βροντν συγγενέσθαι ατ.
<Σεμέλη>, θες, θεμελς, θεμελιτις οσα. 



Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry sigma, page 498, line 41

                                                   θέμελις  γ προσαγορεύεται· δι τ ν ατ πάντα καταθεμελιοσθαι· κα κατ' ναλλαγν το θ ες σ, Σεμέλη.


Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera)
Ode P 3, scholion 177b, line 10

τυμολογοσι δ τν Θυώνην π τς θυηλς. Σεμέλη δ
κατ τ μυθικν τ μέλη το σώματος π τν βροντν
διασαλεύσασα
, κατ τ φυσικν τι σείει τ μέλη τν ο-
νουργούντων ατν Διόνυσος, ν τος βότρυς λλόμενοι
πατοσιν· δ Θυώνη κατ τ μυθικν, δι τ κεραυνος
τεθρασθαι, κατ δ τ φυσικν, τι πυρώδης οσία το
ονου.

  
Η αστραπή θα γίνει μαμή και οι κεραυνοί η Ειλειθύια η θεά της γέννας
Θανατηφόρος έρωτας και γάμος σε μια μόνο τελετή  η Υης και η Εκχώ και η Σεμέλη..
Η  νύμφη  και το γαμήλιο άσθμα του κεραυνού  με τις ακτίνες του θα κατακάψουν ολόκληρη την νύμφη και θα την μετατρέψουν σε στάχτη… Από τον καμένο κόλπο η επουράνια φλόγα με σεβασμό έβγαλε τον Βάκχο που σκιρτούσε, μολονότι κατέστρεψε το γάμο με μητροφονο σπινθήρα. Και η Σεμέλη χάθηκε από πυρωμένο θάνατο της


Το βρέφος πρόωρο άλλοτε εξαμηνίτικο κι άλλοτε εφταμηνίτικο σε διάφορες αναφορές στα κείμενα… Ο Ιμερος, η Ειλείθυια, οι Ερινύες όλοι συγκεντρωμένοι στο ίδιο κρεβάτι.


Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 27, line 3

             Ζες δ μ δυνάμενος νανεσαι παρα-
γίνεται ες τν θάλαμον ατς φ' ρματος στραπας
μο κα βροντας, κα κεραυνν ησιν. Σεμέλης δ
δι τν φόβον κλιπούσης, ξαμηνιαον τ βρέφος
ξαμβλωθν κ το πυρς ρπάσας νέρραψε τ μηρ.


Scholia In Homerum, Scholia in Iliadem (scholia vetera) (= D scholia)
Book of Iliad 14, verse 323, line of scholion 10

Ζες δ, μ δυνάμενος νανεσαι, παραγίγνεται ες τν θάλαμον ατς φ' ρ-
ματος, στραπας κα βροντας μο, κα κεραυνν ησιν. Σεμέλης δ δι τν φόβον κλειπούσης, ξαμηνιαον τ βρέφος Ζες κ το πυρς ρπάσας νέῤῥαψε τ μηρ.

Και στους διαλόγους του Λουκιανού ο συγγραφέας μιλάει για επτάμηνον έμβρυο που δένεται στον μηρό

Lucianus Soph., Dialogi deorum
Dialogue 12, section 2, line 12
{ΕΡΜΗΣ}
 Κα μάλα, ε κα παράδοξον εναί σοι δοκε· τν
μν γρ Σεμέλην πελθοσα ραοσθα ς ζη-
λότυπός στιπείθει ατσαι παρ το Δις μετ
βροντν κα στραπν κειν παρ' ατήν· ς
δ πείσθη κα κεν χων κα τν κεραυνόν,
νεφλέγη ροφος, κα Σεμέλη μν διαφθείρεται
π το πυρός, μ δ κελεύει νατεμόντα τν
γαστέρα τς γυναικς νακομίσαι τελς τι ατ
τ μβρυον πτάμηνον· κα πειδ ποίησα,
διελν τν αυτο μηρν ντίθησιν, ς ποτελε-
σθείη νταθα, κα νν τρίτ δη μην ξέτεκεν ατ
κα μαλακς π τν δίνων χει.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Praeparatio evangelica
Book 2, chapter 1, section 24, line 3

           φορμς δ χειν τν ρφέα πρς τν μετάθεσιν τς το θεο
γενέσεως κα τελετς τοιαύτας· Κάδμον κ Θηβν ντα τν Αγυπτίων γεν-
νσαι σν λλοις τέκνοις κα Σεμέλην· ταύτην δ φ' του δήποτε φθαρεσαν
γκυον γενέσθαι κα τεκεν πτ μηνν διελθόντων βρέφος οόν περ ο κατ' Αγυπτον τν σιριν γεγονέναι νομίζουσιν· τν δ Κάδμον τελευτσαν τ βρέφος χρυσσαι κα τς καθηκούσας ατ ποιήσασθαι θυσίας, νάψαι δ   κα τν γένεσιν ες Δία, σεμνύνοντα τν σιριν κα τς φθαρείσης τν διαβολν φαιρούμενον.


Joannes Malalas Chronogr., Chronographia
Page 41, line 12

                                                  κα ν τ χειν α-
τν ν γαστρ τν παδα χειμνος ντος γένοντο στραπα
μεγάλαι κα βρονταί· κα θροήθη κόρη Σεμέλη, κα τ μν
βρέφος παρευθ
ς γέννησε μηνν πτά, ατ δ μ πενέγκασα
τος πόνους τελεύτησε· κα πεμψεν Κάδμος τ βρέφος ες
τν Νυσίαν χώραν, κκε τράφη· δι τοτο δ συνεγράψατο τι
Ζες τν λοιπν χρόνον τς μητρικς ατο γαστρς ν τ δί
κόλπ φύλαξε, διότι μέρος ζως σχε παρ τν χρόνον τς γεν-
νήσεως ατο κτρωθείς, καθς Παλαίφατος σοφώτατος συν-
εγράψατο.


Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum
Volume 1, page 43, line 6

                                                           τν δ Σεμέ-
λην
Πολυμήδων υἱὸς το Αθερίωνος γήμας, κ το γένους ν
το Διός, π Σεμέλης πταμηνιαον γενν βρέφος δι τ π
στραπν κα βροντν ξαισίων τν μητέρα ποθανεν.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 27, line 6

ποθανούσης δ Σεμέλης, α λοιπα Κάδμου θυγατέρες
διήνεγκαν λόγον, συνηυνσθαι θνητ τινι Σεμέλην
κα καταψεύσασθαι Διός, κα <τι> δι τοτο κεραυ-
νώθη. 


συνεχίζετε 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου