τὸν μυσαρὸν Ὠάννην, τὸν Ἀννήδωτον, ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς·

O ‘Οννης ή ‘Οννις– ‘Ονης ή Ονις θεωρείτε ότι είναι και ο Ο(ά)ννης ή Ω(ά)ννες ο θεόμορφος θεός των Σουμερίων και μετέπειτα των Ασσυρίων. Αντίστοιχα υπάρχει και Ωάνις-ιος, ποταμός της Σικελίας (Σταματάκου) Ηδη είδαμε την μορφή του Νινου/Νεβρώδ, όπως αυτή βρέθηκε σε επιτύμβια στήλη στην πόλη Νimroud, κατά τον  Layard ταυτίζεται  με την Νινοη/Νινου πόλη ή Νινευή. Είδαμε το όνομα που της δινόταν ως «Πόλη των ψαριών» εξού και η αμφίεση του Ηγέτη της και του Μέγα Ιεράρχη της Νίνου/Νεβρώδ. Ο ‘Ονος είναι δε και το όνομα του ψαριού γάδος.

 Η γιγαντιαία μορφή του Οάννες, βρέθηκε, από τον κ. Layard, στην Nimroud. Η κεφαλή του είναι καλυμμένη  με ψαροκεφαλή ως άλλη μίτρα και στους ώμους κάλυμα μανδύα ή πανωφόρι με έντονα στοιχεία αμφίεσης-απομίμηση ψαριών, περασμένο πάνω από τους ώμους του, τα πόδια του είναι ανθρώπινα και γυμνασμένα, το αριστερό του χέρι κρατάει μια πλούσια διακοσμημένη τσάντα,  ενώ  το δεξί του χέρι κρατά υψωμένο σαν σε πράξη  παρουσίασης, το μυστηριακό σύμβολο των Ασσυρίων τον κώνο- κωνάριο, κουκουνάρι!! (Curious myths of the Middle Ages (1876) Baring-Gould, S. (Sabine), 1834-1924

 Όμοια όπως και ο Διόνυσος φέρει κατά την λατρεία του τον θύρσο με το κουκουνάρι –κωνάριο στην κορυφή του (Θύρσος κλάδος ο παρά Διονύσω)

Με την ασσυριακή μορφή  του ανθρώπου-ψαριού, του Οάννη ή Ωάννη ταυτίζεται και με τον αστερισμό του Αιγόκερου ή της Αίγας, του κατσικιού με ουρά ψαριού. Λέγετε δε ότι το σύμβολο του Ζωδιακού κύκλου ήταν και  ένα έμβλημα του.

 

O Οάννης ή Ωάννης η ασσυριακή μυθική μορφή του μισού-ψαριού και μισού ανθρώπου θεωρείται ενας από τους δασκάλους της σοφίας στους Βαβυλώνιους. Η διπλή φύση που συνδέει τους κόσμους του πνεύματος και της ύλης, αποτελεί το αρχέτυπο του Αιγόκερου. Το άπειρο δυναμικό μέσω του ψαριού και η πνευματική ανάπτυξη μέσω του Κατσικιού. Όμοια επιπλέον στοιχεία  βρίσκουμε και το ενδιαφέρον έργο του κ. Layard, στο Nineveh-and-its-Remains.

Αναφέροντας τον Ωάννη δεν πρέπει να παραλείψουμε την παράδοση που διατηρείται από τον Ἀπολλόδωρο όπως αυτήν την έχει διασώσει ο Βηρωσσός.  Σύμφωνα με τον ιστορικό- όλα τα στοιχεία καταγράφονται στο έργο του Βηρωσσού «Βαβυλωνιακά» και αποσπάσματα τους στον Αβυδηνό που αναφέρονται στα «Ασσυριακά και Μηδικά» - εκτός από τις μυθικές παραδόσεις περιεχει και αξιόπιστες ιστορικές ειδήσεις,  σώθηκαν μόνο λίγα αποσπάσματα από τον Ιώσηπο, τον Αλέξανδρο τον Πολυΐστορα, τον Αβυδηνό, τον Ευσέβιο, τον Τατιανό και τον Σύγκελλο. Ο Βηρωσσός λοιπόν στα δύο πρώτα βιβλία αναφέρει κοσμολογικές παραδόσεις καθως και καταλόγους βασιλέων. Η κυρίως ιστορική αφήγηση αρχίζει στο τρίτο βιβλίο. Δίνει επίσης πληροφορίες για τις αστρονομικές και φιλοσοφικές γνώσεις των Βαβυλωνίων, ήταν Έλληνας μύστης της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και δάσκαλος του Θαλή του Μιλήσιου που κατάφερε να αποκωδικοποιήσει 72 πινακίδες

αστρονομικού και  αστρολογικού έργου που αναφέρονταν στον θεό Βήλο.

 (δες Αέλιος Βαβέλιος και Νίνος υιός Βήλου Ι,  ΙΙ)

 Στους καταλόγους των βασιλεων της Βαβυλώνας, γινεται αναφορά πρώτα απ΄όλα  τον Μυσαρό Οάννη /Ωάννη, τον Αννήδωτο ή Αννείδωτο. (Αννείδωτος = αφανής, ο αγνωστος, ο αθώρητος))

Ολη η διαδοχή αλλα και η σειρά των βασιλέων καθώς και τα χρόνια που βασίλεψαν ο καθένας τους καταγράφονται ως ιστορία, αντί για χρόνους όμως μετρά σε σάρους, νήρους και σώσσους. Ο σάρος διαρκεί 3.600 έτη, ο νήρος 600 και ο σώσσος 60 έτη.

Οι αναφορες του για τον Ωάννη, καθως και για μια σειρά άλλων ιχθυόμορφων ή δαιμονικών οντοτήτων (όπου δαιμων ο θεός, θεότητα, θεία δύναμη, ουράνιος, εξαίρετος, έξοχος,υπερφυσικός κλπ) , αναφέρουν ότι αυτές ως μορφές-δάσκαλοι  φαίνεται να καταφθάνουν από τη θάλασσα, και η εισοδός τους  γίνεται σε κάποια απομακρυσμένη περίοδο του πολιτισμού και των τεχνών στην Βαβυλωνία.

 Apollodorus Gramm., Fragmenta
Fragment 67e, line 20

Πρὸς τούτοις καὶ Ἀπολλόδωρος

ὁμοίως τούτοις τερατευόμενος οὕτω λέγει· «Ταῦτα μὲν

ὁ Βήρωσσος ἱστόρησε, πρῶτον γενέσθαι βασιλέα Ἆλω-

ρον ἐκ Βαβυλῶνος Χαλδαῖον· βασιλεῦσαι δὲ σάρους

δέκα, καὶ καθεξῆς Ἀλάπαρον καὶ Ἀμήλωνα τὸν ἐκ

Παντιβίβλων· εἶτα Ἀμμένωνα τὸν Χαλδαῖον,

ἐφ' οὗ φησι φανῆναι τὸν μυσαρὸν Ὠάννην,

τὸν Ἀννήδωτον, ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς·

[ὅπερ Ἀλέξανδρος προλαβὼν εἴρηκε φανῆναι

τῷ πρώτῳ ἔτει· οὗτος δὲ μετὰ σάρους τεσσαράκοντα·

ὁ δὲ Ἀβυδηνὸς τὸν δεύτερον Ἀννήδωτον μετὰ

σάρους εἴκοσιν ἕξ·] εἶτα Μεγάλαρον ἐκ Παντιβίβλων

πόλεως, βασιλεῦσαι δ' αὐτὸν σάρους ὀκτωκαίδεκα· καὶ

μετὰ τοῦτον Δάωνον ποιμένα ἐκ Παντιβίβλων βασι-

λεῦσαι σάρους δέκα. Κατὰ τοῦτον πάλιν φησὶ φανῆναι

ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς Ἀννήδωτον τέταρτον τὴν

αὐτὴν τοῖς ἄνω ἔχοντα διάθεσιν καὶ τὴν ἰχθύος πρὸς

ἀνθρώπους μίξιν. Εἶτα ἄρξαι Εὐεδώραχον

ἐκ Παντιβίβλων, καὶ βασιλεῦσαι

σάρους ὀκτωκαίδεκα. Ἐπὶ τούτου φησὶν ἄλλον φανῆναι

ἐκ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης ὅμοιον κατὰ τὴν ἰχθύος πρὸς

ἄνθρωπον μίξιν, ᾧ ὄνομα Ὠδάκων. Τού-

τους δέ φησι πάντας τὰ ὑπὸ Ὠάννου κεφαλαιωδῶς ῥη-

θέντα κατὰ μέρος ἐξηγήσασθαι. [Περὶ τούτου Ἀβυ-

δηνὸς οὐδὲν εἶπεν.] 

  Abydenus Hist., Fragmenta
Fragment 1, line 11

ΑΣΣΥΡΙΑΚΑ ΚΑΙ ΜΗΔΙΚΑ.

1.1

 Syncellus: <Ἐκ τῶν Ἀβυδηνοῦ Περὶ

τῆς τῶν Χαλδαίων βασιλείας.> Χαλδαίων μὲν

τῆς σοφίης πέρι τοσαῦτα. Βασιλεῦσαι δὲ τῆς χώρας

πρῶτον λέγεται Ἄλωρον, τὸν δὲ ὑπὲρ ἑωυτοῦ λόγον

διαδοῦναι ὅτι μιν τοῦ λεῶ ποιμένα ὁ θεὸς ἀποδείξαι.

Βασιλεῦσαι δὲ σάρους δέκα. Σάρος δέ ἐστιν ἑξακόσια

καὶ τρισχίλια ἔτεα, νῆρος δὲ ἑξακόσια, σῶσσος δὲ

ἑξήκοντα. Μετὰ δὲ τοῦτον Ἀλάπαρον ἄρξαι σάρους

τρεῖς, μεθ' ὃν Ἀμίλλαρος ἐκ πόλεως Παντιβίβλιος

ἐβασίλευσε σάρους ιγʹ. Ἐφ' οὗ

δεύτερον Ἀννήδωτον τὴν θάλασσαν ἀναδῦναι παραπλή-

σιον Ὠάννῃ τὴν ἰδέαν ἡμιδαίμονα. 

Beros(s)us Astrol., Hist., Fragmenta
Fragment 1a, line 29

Ἐν δὲ τῇ Βαβυλῶνι πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων γενέσθαι ἀλ-

λοεθνῶν κατοικησάντων τὴν Χαλδαίαν· ζῆν δὲ αὐτοὺς

ἀτάκτως ὥσπερ τὰ θηρία.

3. Ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ἐνιαυτῷ φανῆναι ἐκ τῆς Ἐρυ-
θρᾶς θαλάσσης κατὰ τὸν ὁμοροῦντα τόπον τῇ Βαβυλω-
νίᾳ ζῶον ἄφρενον ὀνόματι Ὠάννην,
καθὼς καὶ Ἀπολλόδωρος ἱστόρησε, τὸ μὲν ὅλον σῶμα
ἔχον ἰχθύος, ὑπὸ δὲ τὴν κεφαλὴν παραπεφυκυῖαν ἄλλην
κεφαλὴν ὑποκάτω τῆς τοῦ ἰχθύος κεφαλῆς, καὶ πόδας
ὁμοίως ἀνθρώπου, παραπεφυκότας δὲ ἐκ τῆς οὐρᾶς τοῦ  
ἰχθύος· εἶναι δὲ αὐτῷ φωνὴν ἀνθρώπου, τὴν δὲ εἰκόνα
αὐτοῦ ἔτι καὶ νῦν διαφυλάσσεσθαι· τοῦτο δὲ, φησὶ, τὸ
ζῶον, τὴν μὲν ἡμέραν διατρίβειν μετὰ τῶν ἀνθρώπων,
οὐδεμίαν τροφὴν προσφερόμενον, παραδιδόναι τε τοῖς
ἀνθρώποις γραμμάτων καὶ μαθημάτων καὶ τεχνῶν

παντοδαπῶν ἐμπειρίαν, καὶ πόλεων συνοικισμοὺς καὶ

ἱερῶν ἱδρύσεις, καὶ νόμων εἰσηγήσεις καὶ γεωμετρίαν

διδάσκειν, καὶ σπέρματα καὶ καρπῶν συναγωγὰς ὑπο-

δεικνύναι, καὶ συνόλως πάντα τὰ πρὸς ἡμέρωσιν ἀνή-

κοντα βίου παραδιδόναι τοῖς ἀνθρώποις. Ἀπὸ δὲ τοῦ

χρόνου ἐκείνου οὐδὲν ἄλλο περισσὸν εὑρεθῆναι. Τοῦ

δὲ ἡλίου δύναντος τὸ ζῶον τουτονὶ (τοῦτο s. τουτί?)

Ὠάννην δῦναι πάλιν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ τὰς νύκτας

ἐν τῷ πελάγει διαιτᾶσθαι· εἶναι γὰρ αὐτὸ ἀμφίβιον.

Ὕστερον δὲ φανῆναι καὶ ἕτερα ζῶα ὅμοια τούτῳ, περὶ

ὧν ἐν τῇ τῶν βασιλέων ἀναγραφῇ φησι δηλώσειν. Τὸν

δὲ Ὠάννην περὶ γενεᾶς καὶ πολιτείας γράψαι καὶ πα-

ραδοῦναι τόνδε τὸν λόγον τοῖς ἀνθρώποις

 Σύμφωνα με τον ιστορικό Βηρρωσσό, εμφανίστηκε έξω από το Ερυθραίας ή Περσικό Κόλπο, ένα ον προικισμένο με ανθρώπινο λόγο, που ονομάζεται  Ωάννης ή Oννη, ή Ωήν κατα τον Πατριάρχη Φώτιο. Ο Ωάννης περιγράφεται ότι είχε σώμα ψαριού, έβγαινε από την θάλασσα και κατά την διάρκεια τής ημέρας δίδασκε τους ανθρώπους: «γραμμάτων και μαθημάτων και τεχνών παντοδαπών εμπειρίαν, και πόλεων συνοικισμούς και ιερών ιδρύσεων και νόμων εισηγήσεις και γεωμετρίαν διδάσκειν και σπέρματα και καρπών συναγωγάς υποδεικνύναι, και συνόλως πάντα τα προς ημέρωσιν βίου παραδιδόναι τοις ανθρώποις». Το σώμα του ήταν σαν εκείνο του  ψαριού. Αλλά κάτω από το κεφάλι του ψαριού βρίσκεται η μορφή ενός άνδρα, καθώς και μέλη - πόδια και χέρια ανδρός. Η φωνή του και η γλώσσα του είναι ανθρώπινη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανέθεσε στους Χαλδαίους να μάθουν γράμματα και  όλες τις τέχνες και τις επιστήμες, διδάσκοντάς τους να χτίσουν  ακόμα και ναούς, αλλά τη νύχτα βυθίζόταν και πάλι στη θάλασσα, καθώς ήταν αμφίβιο.

  Πέντε τέτοια τέρατα, κατά τ’ αλλους συγγραφείς εφτά σοφοί εκπολιτιστές διγενείς ή δίμορφροι εμφανίστηκαν σε διαφορετικές εποχές στην Βαβυλωνία, και ονομάζονταν  Αννήδωτοι. Ο πρώτος που εμφανίσθηκε πήρε το όνομά του Μυσαρού Ωάννην και ο τελευταίος ήταν ο Ωδάκων .

Και φυσικά η έκπληξη ειναι δεδομένη, συγκρίνοντας την αρχαιολογική ανακάλυψη του Layard με το κείμενο του Βησσωρού και αν εξετάσουμε και δούμε  οτι η περιγραφή του ιστορικού ταιριάζει απόλυτα με την απεικόνιση στην επιτύμβια στήλη του Νεβρώδ/Νίννου - Ωάννη, Αννείδωτου.

συνεχίζετε ...