Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

κατασκευάζουσι λάρνακα μηνοειδῆ ...


Οι λάρνακες όμως και οι ιστορίες τους δεν τελειώνουν εδώ…
Η λάρνακα όπως είδαμε στα παραπάνω κείμενα είναι κιβώτιο στο όποιο εναπέθεταν ακόμα και  οικιακά πράγματα, ένα είδος θήκης, (εκ του τίθημι ) ή κάλπης αλλά και θήκη προς εναπόθεση των οστών νεκρού, κάλπη τεφροδόχος, θήκη προς εναπόθεση του νεκρού.
Στην αρχαιολογία όμως υπάρχει  διαχωρισμός ως  προς τη χρήση τους. Από τα ευρήματα τις χωρίζουν ως α)το κιβώτιο –θήκη- για εναπόθεση πραγμάτων τετράγωνο και ευμετακόμιστο (κασέλα ή σεντούκι),  Παραστάσεις λαρνάκων επί αγγειογραφιών, αλλά και πραγματικές λάρνακες ευρεθήκαν στην Πομπηία, αποδεικνύουν ότι τα σκεύη αυτά συνήθως τετραγωνικά, στηρίζονταν σε υψηλά πόδια που έφεραν  σχήμα πελμάτων ζώων και έφεραν κάλυμμα ή πώμα, κοσμούντο δε διά σχετικών παραστάσεων αναλόγως του προορισμού των. Η προς φύλαξη ενδυμάτων λάρνακα, ενδεδυμένη ενίοτε με σιδερένια πλάκα, ήταν μεγάλο κιβώτιο, τοποθετείτε δε στα δωμάτια, όπου χρησίμευε και ως κάθισμα, ενίοτε δε στερεώνονταν  επί του δαπέδου και διά μεγάλου καρφιού (ήλου). Ή προς φύλαξη πολυτιμότερων αντικειμένων, όπως κοσμημάτων και χρημάτων λάρνακα, ήταν θήκη μεγάλων μεν διαστάσεων, όταν χρησιμοποιείτο εις ναούς προς φύλαξη των πολυτίμων σκευών και άλλων λατρευτικών αντικειμένων, μικρών δε όταν χρησιμοποιείτο προς φύλαξη πολυτίμων αντικειμένων τής οικίας. Η λάρναξ αυτή καλείτο άλλιως και αργυροθήκη. Η αργυροθήκη τοποθετείτε συνήθως εις τον κοιτώνα, πλησίον της κλίνης.

β) το λίκνον των βρεφών, είδος τής λάρνακας το λίκνο, ήταν και  αυτή  τετράγωνο κιβώτιο, λεγόμενο αλλιώς και κιβωτός. Τούτη λάρνακα ήταν η κατατεθείσα εις Ολυμπία λάρνακα του Κυψέλου, δηλαδή το λίκνον εντός του οποίου, κατά την παράδοση, λικνισθεί ό βασιλεύς  τής Κορίνθου.



και γ) το φέρετρον ή ή σαρκοφάγος των νεκρών. Τό τρίτον είδος τής λάρνακας ήταν το φέρετρο ή η σαρκοφάγος. Η λέξις σαρκοφάγος είναι υστερογενής όρος, και χρησιμοποιήθηκε το πρώτον από του Ιουνεβαλίου, ενώ πρώτα ονομάζονταν λάρναξ  ή σορός. Η εντάφιος λάρναξ κατασκευάζετο απο πηλό όπως στην Σάμο και Κλαζομενάς ή εκ μαρμάρου ή πώρου όπως σε όλα τα μέρη της Ελλάδος.


Όμως ακολουθούν μερικές ακόμα περιπτώσεις όπου η μητέρα και το βρέφος έχουν τεθεί σε λάρνακα/κιβωτό κι έχουν ριχτεί στην θάλασσα
 
Όμοια περίπτωση με του Δία και της Σεμέλης ή της Δανάης είναι η περίπτωση και του Απόλλωνα που ξεμυαλίζει την Ροιώ

Από την οποία θα αποκτήσει παιδί με μία από τις κόρες του Στάφυλου (ολως τυχαίως μας παραπέμπει στον Διόνυσο και στην λατρεία της Αμπέλου/ Σταφυλιού και του Οίνου, Σταφύλου το υο Διονύσου, θυγάτηρ γίνεται οιώ.( Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae) Scholion 570, line 2
Η Ροιώ και το παιδί της σώζονται και μάλιστα ο Απόλλων,- ως άλλος Δίας-  καθώς το βρέφος το έχουν αναθέσει το βωμό του, στην ΔΗΛΟ, κρύβει το παιδί του το τρέφει και του διδάσκει την μαντική ..
 Ροιώ/ωδης ή ροώδης, ή οφθαλμός ;;;
Ροιώδης, ροώδης ο υγρός, ο έχων ισχυρόν ρούν, ο ορμητικός, ο ρέων, ο κυματώδης, ο ρεων ή ρέουσα ή ΡΕΑ-ΟΥΣΑ …
Ροώδης, ο εν είδη ροιάς, ροδίου
Ροιά η ρωά  η ροδιά και το ρόδι.
Ροιά, ροιή, ρόα η ροδιά


Ροιας ροιάδος είδος μήκωνος, λαλές
Ρυαξ –ακος ρεύμα ύδατος, χείμαρρος ορμητικός …
Ρυάς ροώδης, ρευστός, υγρός, ασθενικός
Ρυάς αμπέλου ασθένεια του αμπελιού…


Diodorus Siculus Hist., Bibliotheca historica (lib. 1-20)
Book 5, chapter 62, section 1, line 11

 Σταφύλου γρ κα Χρυσοθέμιδός φασι γενέσθαι τρες
θυγατέρας, Μολπαδίαν κα οι κα Παρθένον
νομα. κα τ μν οιο τν πόλλωνα μιγέντα
γκυον ποισαι· τν δ πατέρα ατς ς π' ν-
θρώπου τς φθορς γεγενημένης ργισθναι, κα
δι τοτο τν θυγατέρα ες λάρνακα συγκλείσαντα
βαλεν ες τν θάλατταν. προσενεχθείσης δ τς
λάρνακος τ Δήλ τεκεν ρρενα, κα προσαγο-
ρεσαι τ παιδίον νιον. τν δ οι παραδόξως  
σωθεσαν ναθεναι τ βρέφος π τν βωμν το
πόλλωνος, κα πεύξασθαι τ θε, ε στιν ξ
κείνου, σώζειν ατό. τν δ' πόλλωνα μυθολο-
γοσι τότε μν κρύψαι τ παιδίον, στερον δ φρον-
τίσαντα τς τροφς διδάξαι τν μαντικήν, καί τι-
νας ατ περιτιθέναι μεγάλας τιμάς. τς δ τς

Μέχρι τώρα είδαμε και την Λάρνακα/Κιβωτό του Δευκαλίωνα σε παλαιότερα κείμενα.

Lucianus Soph., De Syria dea
Section 12, line 20

ατίκα γ πολλν δωρ κδιδο κα
μβροι μεγάλοι γένοντο κα ο ποταμο κατέ-
βησαν μέζονες κα θάλασσα π πολλν νέβη,
ς πάντα δωρ γένοντο κα πάντες λοντο,
Δευκαλίων δ μονος νθρώπων λίπετο ς
γενεν δευτέρην εβουλίης τε κα το εσεβέος
ενεκα. δέ ο σωτηρίη δε γένετο· λάρνακα
μεγάλην, τν ατς εχεν, ς ταύτην σβιβάσας
παδάς τε κα γυνακας ωυτο σέβη· σβαίνοντι
δέ ο πίκοντο σύες κα πποι κα λεόντων γένεα
κα φιες κα λλα κόσα ν γ νέμονται, πάντα  
ς ζεύγεα. δ πάντα δέκετο, καί μιν οκ
σίνοντο, λλά σφι μεγάλη διόθεν φιλίη γένετο.
κα ν μι λάρνακι πάντες πλευσαν στε τ
δωρ πεκράτεεν. τ μν Δευκαλίωνος πέρι
λληνες στορέουσι.

Lucianus Soph., De saltatione
Section 39, line 2

Δευκαλίωνα
π τούτοις, κα τν μεγάλην π'
κείνου το βίου ναυαγίαν, κα λάρνακα μίαν
λείψανον το
νθρωπίνου γένους φυλάττουσαν, κα
κ λίθων νθρώπους πάλιν.


Hellanicus Hist., Fragmenta
Volume-Jacoby
ʹ-F 1a,4,F, fragment 117, line 10

 SCHOL. PINDAR. O IX 62b: φέροις δ Πρωτογενείας στει
γλσσαν, να ... Πύρρα Δευκαλίων τε Παρνασσο καταβάντε δόμον θεντο
πρτον] Πρωτογενείας κα Λοκρο κατ' πίκλησιν πος. δ Πύρρα
κα Δευκαλίων κ το Παρνασσο λθόντες ν τι λάρνακι πρτον ικησαν ν τι ποντι πλησίον Παρνασσο. νιοι οκ ν ποντί φασι Πύρραν οκσαι. γρ πολλόδωρος (II) οτως γράφει· ‘οκσαι δ ν Κύνωι  
τν Δευκαλίωνα λέγεται, κα τν Πύρραν κε τετάφθαι φασίν.’ στορε
δ τατα κα λλάνικος. δυσχεραίνοι δ ν τις, πς τινές φασι Πύρρας
κα Δευκαλίωνος εναι Πρωτογένειαν, το Πινδάρου ξ ποντός τινος
λείου λέγοντος ατν γεγενσθαι. δ λλάνικος κα τν λάρνακα
ο τι Παρνασσι φησι προσενεχθναι, λλ περ τν θρυν τς
Θεσσαλίας.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 209, line 22

γγυασός> κτεταμένον χον τ <α> ξύνεται κα τ <Παρνασσός> δύο
<σσ> χον. στι δ ρος Δελφν. καλετο δ πρότερον Λαρνασσός δι
τ τν Δευκαλίωνος λάρνακα ατόθι προσενεχθναι.

Όμοια και ο Νώχος ο Νώε φαίνεται να διαθέτει την δική του Λάρνακα/Κιβωτό, αλλά ο συγκεκριμένος την κατασκεύασε μάλιστα τετραστεγον και με μήκος τριακοσίων πεντήκοντα μέτρων / ποδών ή πήχεων (;)

Flavius Josephus Hist., Antiquitates Judaicae
Book 1, chapter 77, line 1
                     κα ο μν οτως φανίζονται πάντες, Νχος
δ σώζεται μόνος ποθεμένου μηχανν ατ κα πόρον πρς σω-
τηρίαν το θεο τοιαύτην· λάρνακα τετράστεγον κατασκευάσας πη-
χ
ν τ μκος τριακοσίων πεντήκοντα δ τ πλάτος κα τριάκοντα
τ
βάθος, ες ταύτην σν τ μητρ τν παίδων κα τας τούτων
γυναιξ
ν νέβη, τά τε λλα σα πρς τς χρείας πικουρήσειν α-
τος μελλεν νθέμενος, ζά τε παντοα πρς διατήρησιν το γέ-
νους ατν ρρενάς τε κα θηλείας συνεισβαλόμενος λλα τε τούτων
πταπλασίονα τν ριθμόν.


Flavius
Josephus Hist., Antiquitates Judaicae
Book 14, chapter 427, line 1
                            κα γενόμενος κατά τι στόμιον πρτα
μν παλτος νακόπτει τος πολλος τν π το στομίου, πειτα
ρπ τος νθεσττας πισπασάμενος θε κατ το κρημνο, κα
τος νδον πεισελθν ποσφάττει τε πολλος κα εσελθν ες
τν λάρνακα σύχασεν.

Η πιο γνωστή όμως περίπτωση Λάρνακας είναι η Λάρνακα του ‘Οσιρη στο «Περί Ίσιδος και Οσιρίδος»… Μια λάρνακα κατασκευασμένη στα μέτρα του ‘Οσιρη, που έχουν παρθεί μυστικά και παρασκηνιακά,  διακοσμημένη έτσι ώστε να δωθεί ως δώρο στο συμπόσιο…Ο Οσιρης ισχυρίζονται οι Έλληνες ότι είναι ο Διόνυσος… ακολουθεί το κείμενο με την  πονηριά του Τυφώνα …



Eudoxus Astron., Fragmenta
Fragment 290, line 26

Το
δ' σίριδος κμετρησάμενον λάθρα τ σμα κα κατασκευάσαντα πρς τ μέγεθος λάρνακα καλν κα κεκοσμημένην περιττς εσενεγκεν ες τ συμπόσιον.

Eudoxus Astron., Fragmenta
Fragment 290, line 29

σθέντων δ τ ψει κα θαυμασάντων, ποσχέσθαι τν Τυφνα μετ παιδις, ς ν γκατακλεισθες ξισωθ, διδόναι δρον ατ τν λάρνακα….

 13 Βασιλεύοντα δ' σιριν Αγυπτίους μν εθς πόρου βίου κα θηριώδους παλ-
λάξαι, καρπούς τε δείξαντα κα νόμους θέμενον ατος κα θεος διδάξαντα τιμν·
στερον δ γν πσαν μερούμενον πελθεν, λάχιστα μν πλων δεηθέντα, πειθο δ τος πλείστους κα λόγ μετ' δς πάσης κα μουσικς θελγομένους προσαγόμενον· θεν λλησι δόξαι Διονύσ τν ατν εναι. Τυφνα δ' πόντος μν οδν νεωτερίζειν, δι τ τν σιν ε μάλα φυλάττεσθαι κα προσέχειν γκρατς χουσαν, πανελθόντι δ δόλον μηχανσθαι, συνωμότας νδρας βδομήκοντα κα δύο πεποιημένον κα συνεργν χοντα βασίλισσαν ξ Αθιοπίας παροσαν, ν νομάζουσιν σώ. Το δ' σίριδος κμετρησάμενον λάθρα τ σμα κα κατασκευάσαντα πρς τ μέγεθος λάρνακα καλν κα κεκοσμημένην περιττς εσενεγκεν ες τ συμπόσιον. σθέντων δ τ ψει κα θαυμασάντων, ποσχέσθαι τν Τυφνα μετ παιδις, ς ν γκατακλεισθες ξισωθ, διδόναι δρον ατ τν λάρνακα. Πειρωμένων δ πάντων καθ' καστον, ς οδες νήρμοττεν, μβάντα τν σιριν κατακλιθναι. Τος δ συνόντας πιδραμόντας   πιρρψαι τ πμα κα τ μν γόμφοις καταλαβόντας ξωθεν, τν δ θερμο μολίβδου καταχεαμένους, π τν ποταμν ξενεγκεν κα μεθεναι δι το Τανιτικο στόματος ες τν θάλασσαν, δι τοτο μισητν τι νν κα κατάπτυστον νομάζειν Αγυπτίους.



Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 356, section B, line 11
                                                  Τυφνα δ' πόντος
μν οθν νεωτερίζειν δι τ τν σιν ε μάλα φυλάτ-
τεσθαι κα προσέχειν γκρατς χουσαν, πανελθόντι
δ δόλον μηχανσθαι συνωμότας νδρας βδομήκοντα
κα δύο πεποιημένον κα συνεργν χοντα βασίλισσαν ξ
Αθιοπίας παροσαν, ν νομάζουσιν σώ· το δ' σί-
ριδος κμετρησάμενον λάθρα τ σμα κα κατασκευά-
σαντα πρ
ς τ μέγεθος λάρνακα καλν κα κεκοσμημένην
περιττ
ς εσενεγκεν ες τ συμπόσιον.


Plutarchus
Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 356, section C, line 4
 σθέντων δ τ ψει κα θαυμασάντων ποσχέσθαι τν Τυφνα μετ παιδις, ς ν γκατακλιθες ξισωθ, διδόναι δρον ατ τν λάρνακα.

Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 357, section D, line 7

που δ πρτον ρημίας τυχεν, ατν καθ' αυτν γενομένην νοξαι τν λάρνακα κα τ προσώπ τ πρόσωπον πιθεσαν σπάσασθαι κα δακρύειν.


Plutarchus
Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 368, section A, line 4
                                                 τ δ ξύλον
ν τας λεγομέναις σίριδος ταφας τέμνοντες κατα-
σκευάζουσι λάρνακα μηνοειδ
δι τ τν σελήνην, ταν
τ
λί πλησιάζ, μηνοειδ γινομένην ποκρύπτεσθαι.
"Ο Οσιρης και ο Αρουήρις είναι παιδιά του Ηλιου… Ενώ ο Τυφών και η Νεφθύς παιδιά του Κρόνου... Όταν βασίλευε ο Οσιρις., απάλλαξε αμέσως τους Αιγυπτίους παο την πρωτόγονη κι άγρια ζωή… Υστέρα ταξίδεψε σ΄ όλη τη γή, εξημερώνοντας τους ανθρώπους, καταφεύγοντας ελάχιστα στα όπλα... Οσο απουσίαζε ο Οσιρις ο Τυφών δεν τόλμησε να επιχειρήσει τίποτα ανατρεπτικό, Όταν όμως εκείνος επέστρεψε, ο Τυφών μηχανεύτηκε δόλιο κόλπο με συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες και συνεργό την βασίλισσα της Αιθιοπίας που ονομαζόταν Ασω.. Αφου μέτρησε κρυφά το ανάστημα του Οσιρίδος κι έφτιαξε στο μέγεθος του  κάσα όμορφη με πλούσια στολιδια, την έφερε στο συμπόσιο και ολοι ευφράνθηκαν βλέποντας την, την θαύμασαν, και ο Τυφών αστειευόμενος υποσχέθηκε πως όποιος μπει και ξαπλώσει και χωράει  θα του την χαρίσει ως δώρο Δοκίμασαν όλοι, ένας ένας κανένας δεν χωρούσε, μπήκε όμως ο Οσιρις και ξάπλωσε και έτρεξαν τότε οι συνομώτες έκλεισαν το σκέπασμα, χρησιμοποιώντας εξωτερικά σφήνες , το σφράγισαν με καυτό μολύβι, το έβγαλαν στον ποταμό και μεταφέρθηκε μέχρι την θάλασσα μέσα από την Τανιτική εκβολή, που για τον λόγο αυτό μισούν ακόμη και σήμερα οι Αιγύπτιοι και την αναφέρουν με φρίκη, τούτα έγιναν καθώς λένε την Δεκάτη εβδόμη του Μήνα Αθύρ – Νόεμβρη (Η 17η μέρα του μηνός Αθυρ συμπίπτει με την 13η Νοεμβριου του Ιουλιανού Ημερολογίου  
Μηνοειδής, στο σχήμα που παίρνει η σελήνη όταν πλησιάζει τον ήλιο που κρύβεται και γίνεται μηνοειδής. Το σχήμα της λάρνακος του Όσιρη-Υή-Διόνυσου.


Συνεχίζετε

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

διότι Αριάδνην αποθανούσαν έθαψεν ενταύθα...


Όμως υπάρχει και  μία ακόμα εκδοχή όπου η νεαρή  Σεμέλη είναι η κόρη που κλείνεται σε λάρνακα μαζί με τον γιό της και ρίχνεται στα νερά …

Η λάρνακα  όμως είναι Κιβωτός, ή Κιβηση ή Κίβος ή κιστή. Λάρναξ επίσης θεωρείται ότι είναι και είδος μαρμάρινου ταφικoύ μνημείου των νεκρών. Σε λαρνακες συνήθως ενταυφιάζονται οι αυτοκράτορες ή βασιλείς ή ακόμαι και  οι ρωμαίοι αξιωματούχοι…

Apollonius Soph., Lexicon Homericum
Page 107, line 7

<λάρναξ> κιβωτός.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter lambda, entry 125, line 1

<Κίβησις:> κιβωτός.
<Κίβος:> κιβώτιον.
<Κιβωτός:> λάρναξ, κίστη. κιβωτς κα κίστις διαφέρει. τι
μν κίστις ες ποδοχήν στιν δεσμάτων, δ κιβωτς ματίων κα χρημάτων
<Λάρναξ:> σορός, κιβωτός. Πρμος κα Κερεάλιος ς τν
ωμαίων σέβαλον πρτον μν ς λάρνακας μετ τν νεκρν δι'
γγέλων τινν κα ς ρρίχους πώρας χούσας καλάμους ρνιθευ-
τν, τ γράμματα μβαλόντες. 

Etymologicum Magnum, Etymologicum magnum
Kallierges page 556, line 57

 <Λάρναξ>: Κυρίως δι λάων ( στι λίθων) κατασκευασθεσα θήκη· παρ τ λίαν νάσσεσθαι τν κτιθέμενον.

Η λάρνακα λοιπον και μόνο απο την ανάλυση της λέξεως πρέπει να είναι  κατασκευασμένη θήκη από λίθο και συνήθως νάσσεσθαι δηλ. Νάσσω = θλίβω, ομαλίζω, ζουλιζω, συμπιέζω, στριμώχνω, καταπατώ, ζαρώνω, τον εκτιθεμένο


Pseudo-Zonaras Lexicogr., Lexicon
Alphabetic letter lambda, page 1286, line 3

†<Λαΐνθη>. λάρναξ λιθίνη.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter kappa, Page 163, line 15

<Κιβωτός>: λάρναξ· κίστη.

Photius Lexicogr., Scr. Eccl., Theol., Lexicon (Ε – Ω)
Alphabetic letter lambda, Page 209, line 1

<Λάρναξ>: σορς κιβωτός.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 1984, line 1

<κέδροςάβδος. κιβωτός, λάρναξ. * δένδρον r. (A) καρ πον (A)

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 2604, line 1

*<κιβωτός>· λάρναξ vg ξυλίνη. *<κιβωτός>· λάρναξ vg ξυλίνη. σορός

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter kappa, entry 3324, line 1

<κολεός>· * θήκη το ξίφους ASvgn. κα λάρναξ.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (
ΑΟ)
Alphabetic letter lambda, entry 339, line 1

*<λάρναξ>· κιβωτός, σορός, κάμπτρα (Σ 413 ..) ASn

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry lambda, page 363, line 1

<Λάρναξ>, παρ τ λίαν γγίζεσθαι τν πεντιθέμενον.  
<Λάρναξ>, κυρίως δι λάων στι λίθων κατασκευασθεσα θήκη· 
καταχρηστικς δ κα α λοιπα λάρνακες.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – μαι)
Alphabetic entry sigma, page 507, line 40

<Σορς>, κιβωτς, λάρναξ, ν τ σμα ε, γουν κα ταῤῥε· 
παρ τ σω εν τ τν νεκρν σώματα·  κα ες τ κτς κα σωρός.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 3, chapter 24, section 3, line 8

                     ο δ νθρωποι λέγουσιν <ο>
νταθα, οδέσιν μολογοντες λλήνων, ς Σεμέλη
τέκοι τν παδα κ Δις κα π το Κάδμου φωρα-
θεσα ς λάρνακα ατ κα Διόνυσος μβληθείη· κα
τν λάρνακα π το κλύδωνος κπεσεν φασιν ς τν
σφετέραν, κα Σεμέλην μν – ο γρ ατν περι-
οσαν τι ερεν – πιφανς θάψαι, Διόνυσον δ
ναθρέψαι λέγουσιν.
π τούτ δ ατος κα τν πόλιν, ρειάτας
ς κενο νομαζομένην, μετονομασθ-
ναι Βρασις π τ κβολ τ ς τν γν τς λάρ-
νακος·
 σαύτως δ κα φ' μν τ π το κλύδω-
νος πωθούμενα ς τν γν κβεβράσθαι καλοσιν ο
πολλοί. Βρασιται δ κα τάδε πιλέγουσιν, νώ σφι-
σιν ς τν χώραν φικέσθαι πλανωμένην, λθοσαν
δ θελσαι το Διονύσου γενέσθαι τροφόν· κα πο-
φαίνουσι μν τ ντρον νθα τν Διόνυσον θρεψεν
νώ, καλοσι δ κα τ πεδίον Διονύσου κπον. ερ

Η εκδοχή η παραπάνω βρίσκεται στο 3ο Βιβλίο του Παυσανία τα Λακωνικά στο 24ο κεφάλαιο. Παρακάτω σε ελεύθερη  μετάφραση  :
Στην τελευταία πολίχνη των Ελευθερολακώνων,  προς το μέρος αυτό είναι οι Βρασιαί. Εκεί υπάρχει ο μύθος ότι κοντά στη θάλασσα στις Βρασιές εξεβράσθει  η Σεμέλη.
Η Σεμέλη γέννησε το παιδί του Διός, ο πατέρας της Κάδμος την ανακάλυψε και την έκλεισε μαζί με τον νεογνό Διόνυσο  μέσα σε ξύλινο κιβώτιο, το οποίο εξέβρασαν τα κύματα και η θάλασσα στη χώρα τους. Όταν οι Βρασιώτες βρήκαν το κιβώτιο η Σεμέλη ήταν νεκρή. Της έκαναν μια επιβλητική τελετή ταφής, ενώ τον Διόνυσο τον ανέθρεψαν. Η πόλη τους που ως τότε λέγονταν Ορειάται μετονομασθεί σε Βρασιαί γιατί εκεί ξεβράστηκε το ξύλινο κιβώτιο. Ενώ προσθέτουν ότι η ΙΝΩ κατά την περιπλάνησή της ανέλαβε να γίνει η τροφός του Διονύσου, και δείχνουν και τη σπηλιά που ανέθρεψε η ίδια το μωρό Διόνυσο. Επίσης την πεδιάδα εκείνη τη λένε κήπο του Διονύσου
 

Όμως ή ίδια ακριβώς ιστορία λέγεται και για την Δανάη και τον γιό της Περσέα.
Κρατήστε σε μια άκρη του μυαλού σας και την γέννηση του Διονύσου/Ζαγρέα από την κόρη Περσέ-φόνη
Ο Α-κρίσιος (ο χωρίς Κρίση) και η μητέρα της Ευρυ-Δίκη (Ολικός/Καθολικός νόμος) γονείς της Δανάης (Diana το όνομα της Αρτέμιδος στα Λατινικά) εχουν λάβει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Κατά μία εκδοχή ο  Δίας θα σμίξει μαζί της ως χρυσή βροχή παρ’όλη την φυλάκιση της, Έτσι όταν ο Ακρίσιος μαθαίνει την γέννηση του εγγονού του, επειδή δεν μπορούσε να τον σκοτώσει, αποφασίζει να κλείσει σε ένα κιβώτιο (λάρνακα), την Δανάη  και τον γιο της. Έπειτα δίνει εντολή να αφήσουν την λάρνακα στην θάλασσα και να αποφασίσουν οι θεοί για την τύχη της.

Μετά από πολλές περιπλανήσεις, τα κύματα ξέβρασαν τη λάρνακα με τη Δανάη και τον μικρό Περσέα στη Σέριφο, όπου την βρίσκει ο ψαράς Δίκτυς.
 (Κατά άλλη εκδοχή ο Δίκτυς ψάρεψε το κιβώτιο που φιλοξενούσε την Δανάη και τον Περσέα). Ο Δίκτυς, αδελφός του βασιλιά του νησιού, Πολυδεύκη, φιλοξένησε στο σπίτι του τα δυο ταλαιπωρημένα πρόσωπα και τα έκανε μέλη της οικογένειας του. Ο Δίκτυς, ίσως κατοικούσε στην περίφημη “Σπηλιά του Κύκλωπα“, αφού στα παράλια της βρέθηκε η λάρνακα.



Strabo Geogr., Geographica
Book 10, chapter 5, section 10, line 2

Σέριφος δ' στν ν τ περ τν Δίκτυν μεμύ-
θευται τ
ν νελκύσαντα τν λάρνακα τος δικτύοις
τ
ν περιέχουσαν τν Περσέα κα τν μητέρα Δανάην,
καταπεποντωμένους
π' κρισίου το πατρς τς Δα-
νάης·
τραφναί τε γρ νταθα τν Περσέα φασί, κα
κομίσαντα τν τς Γοργόνος κεφαλήν, δείξαντα τος
Σεριφίοις πολιθσαι πάντας…
Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 2, section 35, line 4

κρισί δ περ παίδων γενέσεως ρρένων χρηστη-
ριαζομέν θες φη γενέσθαι παδα κ τς θυγατρός,
ς ατν ποκτενε. δείσας δ κρίσιος τοτο, π  
γν θάλαμον κατασκευάσας χάλκεον τν Δανάην φρού-
ρει. ταύτην μέν, ς νιοι λέγουσιν, φθειρε Προτος,
θεν ατος κα στάσις κινήθη· ς δ νιοί φασι,
Ζες μεταμορφωθες ες χρυσν κα δι τς ροφς
ες τος Δανάης εσρυες κόλπους συνλθεν. ασθό-
μενος δ κρίσιος στερον ξ ατς γεγεννημένον
Περσέα, μ πιστεύσας π Δις φθάρθαι, τν θυγα-
τέρα μετ το παιδς ες λάρνακα βαλν ρριψεν ες
θάλασσαν. προσενεχθείσης δ τς λάρνακος Σερίφ
Δίκτυς ρας νέθρεψε τοτον. βασιλεύων δ τς
Σερίφου Πολυδέκτης δελφς Δίκτυος, Δανάης ρασθείς… κλπ κλπ

Ο βασιλιάς Ακρίσιος είχε λάβει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο θα τον σκότωνε ο εγγονός του. Γι' αυτό, αποφάσισε να κλειδώσει τη Δανάη μαζί με την τροφό της σε μια υπόγεια φυλακή της οποίας οι τοίχοι είχαν επενδυθεί με μεταλλικές πλάκες χαλκού (χαλκός το μέταλλο της Αφροδίτης) για να μην έρθει σε επαφή με κανέναν άντρα. Κατά μία εκδοχή την έχει δια-φθείρει ο Προίτος (δίδυμος αδελφός του Ακρίσιου και πατέρας αργότερα των Προιτίδων δηλ. της Λυσίππη, την Ιφινόη και την Ιφιάνασσας, αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία …)η την εχει ερωτεύθει ο Δίας, που μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και έτσι εισχώρησε στη φυλακή της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Περσέας.
Ο Ακρίσιος, κάποτε άκουσε το κλάμα του παιδιού και έμαθε για τη γέννηση του εγγονού του, σκότωσε τη τροφό και κλειδώνοντας τη Δαναη  και τον μικρό Περσέα σε ένα μπαούλο το έριξε στη θάλασσα. Το μπαούλο ξεβράστηκε στη Σέριφο όπου και το μάζεψε ο ψαράς Δίκτυς και το μετέφερε στον αδερφό του, το βασιλιά Πολυδέκτη, σώζοντας έτσι τη ζωή μητέρας και γιου. Κατά τον Φερεκύδη, ο Πολυδέκτης περιποιούνταν αυτούς "ως αν συγγενείς αυτού όντας". Εκεί και ανδρώθηκε ο Περσέας.

Αλλα δε έστιν Αργείοις θέας άξια, κατάγαιον οκοδόμημα, π' ατ δ
ν χαλκος θάλαμος, ν κρίσιός ποτε π φρουρ
τς θυγατρς ποίησε· Περίλαος δ καθελεν ατν
τυραννήσας. τοτό τε ον τ οκοδόμημά στι κα
Κροτώπου μνμα κα Διονύσου νας Κρησίου. Περσε
γρ πολεμήσαντα ατν κα αθις λθόντα ς λύσιν
το χθους τά τε λλα τιμηθναι μεγάλως λέγουσιν
π ργείων κα τέμενός ο δοθναι τοτο ξαίρετον·
Κρησίου δ στερον νομάσθη, διότι ριάδνην πο-
θανοσαν θαψεν νταθα. Λυκέας δ λέγει κατα-
σκευαζομένου δεύτερον το ναο κεραμέαν ερεθναι  
σορόν, εναι δ ριάδνης ατήν· κα ατός τε κα
λλους ργείων δεν φη τν σορόν. πλησίον δ
το Διονύσου κα φροδίτης ναός στιν Ορανίας.

Υπάρχουν και άλλα αξιοθέατα εις τό Αργός, όπως το υπογειον οικοδόμημα
'οπου εύρίσκετο ο χάλκινος θάλαμος τον όποιον έκτισε κάποτε  ό Ακρίσιος
πρός περιορισμόν τής θυγατρός του ό δέ Περίλαος έκρήμνισεν αυτόν οταν έγινε τύραννος. Αυτό λοιπόν τό οικοδόμημα υπάρχει και τό μνήμα του Κροτώπου και ο ναός του Διονύσου τοϋ Κρησίου. Αι διηγήσεις αναφέρουν ότι ό θεός αυτος, μετά τον πόλεμον πού έκαμεν εναντίον του Περσέως, συνεφιλιώθη μαζί του και ότι οί 'Αργείοι του απέδωκαν πολλάς τιμάς και του εδώρησαν τό τέμενος. Ώνομάσθη δέ ύστερον Κρησίου, διότι εις τό ίδιο μέρος έθαψεν άποθανούσα την 'Αριάδνην. Ό Λυκέας δέ λέγει ότι κατά την δευτέραν έπισκευήν του ναο άνευρέθη φέρετρον από όπτήν γήν, τό όποιον έπίστευον ότι ανήκει εις την 'Αριάδνην. '"Όπως λέγει, τό φέρε­τρον αυτό τό είδε και ό ίδιος, καθώς και πολλοί άλλοι 'Αργείοι. O ναός τής Ουρανίας Αφροδίτης ευρίσκεται πλησίον του ναου του Διονύσου.

Η ταύτιση δίνεται με τον ναό του Διονύσου του Κρησίου εν αντιθέση με τον Α-Κρίσιο που καταδίκασε στην ουσία τον Περσέα καθως και την Δανάη… η επιστροφή του Θεού στον τόπο που γεννήθηκε μαζί με την γυναίκα του Αριαδνη την Κρητικιά και την ταφή στον τόπο της γέννησής του και ανατροφής του.
Η αντικατάσταση της Δανάης της Θαλασσινής εκ της ρίζας Δαν/ Δον κλπ.- Tα νερά αυτά έχουν μέσα τους τη ρίζα Δον που σημαίνει νερό με δόνηση. Oι Eλληνες (απʼ το νερό Δον, Δων, Δαν) έλεγαν το θεό των υδάτων «Ποτειδάν» και τους ποταμούς Δώδων, Nέδων, Pοδανός, Iάρδανος, Δούναβις, Άδανος... Δαν και Tαν ήταν και ο Zευς ο Yέτιος.- Βλέπε και Δω-δωνη κλπ
 H μητέρα του Περσέα που γονιμοποιήθηκε απ’ τον Δία είναι η Δανάη και η Aθηνά εδίδαξε τον Δαναό πώς να φτιάξει πεντηκόντορον, να κάτσουν στα κουπιά οι 50 Δαναΐδες... Oι Δαναοί είναι και αυτοί λαός της θάλασσας.
Ετσι η Δανάη θ΄αντικατασταθεί απο την Καθαρόαιμη πλέον Κρητικιά πριγκιποπούλα Αριαδνη/ Ηριδάνα/ Νηραίδα / Ανδραίη / Ρι-ΔΑΝΑΗ / Αρδηνια / Η ΑΡΝΙΔΑ / ΔΙΗΑΝΑΡ / ΔΙΗΡΑΝΑ / ΔΑΝΑΗ-ΡΙ 

Κρήσιος ειναι ο Κρής ή ο Κρητικός

Ενώ ο ψαράς ΔΙΚΤΗΣ - σκεφθειτε την σύνδεση με την ΔΙΚΤΗ,την οροσειρά της Κρήτης που εκτεινόνταν, κατα μεγάλη πιθανότητα, μέχρι τη Σέριφο, η πολύ απλά δεν μιλάμε για Σέριφο αλλα για ακτές της Κρήτης .. και το Δικταίο άντρο που γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο Διας, εκει όπου η Ρέα/Κυβέλη κρυμμένη απο τη μανία του Κρόνου γέννησε τον Δία ... Καθώς και τον χρησμό στον Κρονο όπου θα σκοτωθεί απο τον γιό του, και γι΄αυτο κατάπινε τα παιδιά του. Και η αντικατάσταση του Διός με λίθο σπαργανωμένο...

Όμως μέσα από λάρνακα εκολλάπτεται και το αυγό από την ενωση του Δία με την Λήδα. Την ίδια βραδιά εχει σμίξει και με τον Τυνδάρεω και με τον Δια. Παιδιά του Διός ο Πολυδεύκης και η Ελένη ενώ παιδιά της με τον Τυνδάρεω ο Κάστωρ και η Κλυταιμνήστρα …Ως χήνα και ως Κυκνος ο Δίας και μετά την ένωσή τους τέκει ωόν το οποίο κλινεται σε λάρνακα και δίδεται σε βοσκό… που την μεγαλώνει ως κόρη του…
Η ιστορία είναι ακριβής αντιγραφή της Δερκετούς και Σεμιράμιδος που γεννάται από ωόν περιστεράς, κι όχι χήνας ή κύκνου αλλά μεγαλώνει στα βουνά απο βοσκό και γίνεται αργοτερα βασίλισσα κλπ…

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 127, line 7

Τυνδάρεω δ κα Λήδας Τιμάνδρα, ν χεμος γημε, κα Κλυταιμνήστρα,
ν γημεν γαμέμνων, τι τε Φυλονόη, ν ρτεμις
θάνατον ποίησε. Δις δ Λήδ συνελθόντος μοιω-
θέντος κύκν, κα κατ τν ατν νύκτα Τυνδάρεω,
Δις μν γεννήθη Πολυδεύκης κα λένη, Τυνδάρεω
δ Κάστωρ <κα Κλυταιμνήστρα>. λέγουσι δ νιοι Νε-
μέσεως λένην εναι κα Διός. ταύτην γρ τν Δις
φεύγουσαν συνουσίαν ες χνα τν μορφν μεταβαλεν,
μοιωθέντα δ κα Δία κύκν συνελθεν· τν δ ᾠὸν
κ τς συνουσίας ποτεκεν, τοτο δ ν τος λσεσιν
ερόντα τιν ποιμένα Λήδ κομίσαντα δοναι, τν
δ καταθεμένην ες λάρνακα φυλάσσειν, κα χρόν
καθήκοντι γεννηθεσαν λένην ς ξ ατς θυγατέρα  
τρέφειν. γενομένην δ ατν κάλλει διαπρεπ Θησες 

Η ιστορία της Δερκετούς και  Σεμιράμιδος εδώ

Όμως όμοια ιστορία εχει και ο Αδωνης μετα την γεννησή του η Αφροδίτη τον βάζει παρουσία και της Περσεφόνης σε λάρνακα για να τον κρύψει, θέλοντας να τιμωρήσει την Σμύρνα –ιερειά της που ερωτεύτηκε τον πατέρα της Κινύρα
Αλλα η Περσεφόνη με τον που τον βλέπει, λόγω της ομορφία του του μωρού, τον κρατάει για τον εαυτό της.. και δεν της τον δίδει. Η κρίση του Δίος να τον μοιράζονται στα τρία, ο Άδωνης για τον εαυτό του,  μια με την Περσεφόνη και μια με την Αφροδίτη … Ώσπου πήγε να κυνηγήσει αγριογουρουνα και πληγώθηκε και πέθανε … Περισσοτερα : Ἀϊδωνεύς· ὁ θεός.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 185, line 1

σίοδος δ ατν Φοίνικος κα λφεσιβοίας λέγει, Πανύασσις δέ φησι Θείαν-
τος βασιλέως σσυρίων, ς σχε θυγατέρα Σμύρναν.
ατη κατ μνιν φροδίτης (ο γρ ατν τίμα) σχει
το πατρς ρωτα, κα συνεργν λαβοσα τν τροφν
γνοοντι τ πατρ νύκτας δώδεκα συνευνάσθη. δ
ς σθετο, σπασάμενος <τ> ξίφος δίωκεν ατήν·
δ περικαταλαμβανομένη θεος ηξατο φανς γενέσθαι.
θεο δ κατοικτείραντες ατν ες δένδρον μετήλλαξαν,
καλοσι σμύρναν. δεκαμηνιαί δ στερον χρόν
το δένδρου αγέντος γεννηθναι τν λεγόμενον δω-
νιν, ν φροδίτη δι κάλλος τι νήπιον κρύφα θεν
ες λάρνακα κρύψασα Περσεφόν παρίστατο. κείνη δ
ς θεάσατο, οκ πεδίδου. κρίσεως δ π Δις γε-
νομένης ες τρες μοίρας διρέθη νιαυτός, κα μίαν
μν παρ' αυτ μένειν τν δωνιν, μίαν δ παρ
Περσεφόν προσέταξε, τν δ τέραν παρ' φροδίτ·
δ δωνις ταύτ προσένειμε κα τν δίαν μοραν.
στερον δ θηρεύων δωνις π συς πληγες πέθανε. 


Ο Τήλεφος στην ελληνική μυθολογία ήταν ήρωας της Τεγέας, γιος του Ηρακλή και της Αύγης από παράνομο έρωτά τους. Μόλις γεννήθηκε, ο Τήλεφος αφέθηκε από τον παππού του Αλέο στο όρος Παρθένιο για να πεθάνει. Σώθηκε όμως με την επέμβαση των θεών: Θήλασε από ελάφι και στη συνέχεια ανατράφηκε από τους βουκόλους που τον βρήκαν

Strabo Geogr., Geographica
Book 13, chapter 1, section 69, line 6

Εριπίδης δ' π λέου φησ το τς Αγης πατρς
ες λάρνακα τν Αγην κατατεθεσαν μα τ παιδ
Τηλέφ καταποντωθναι, φωράσαντος τν ξ ρα-
κλέους φθοράν· θηνς δ προνοί τν λάρνακα πε-
ραιωθεσαν κπεσεν ες τ στόμα το Καΐκου, τν δ
Τεύθραντα ναλαβόντα τ σώματα τ μν ς γαμετ
χρήσασθαι τ δ' ς αυτο παιδί.

Ομοια μας δινεται τελευταία  και η ιστορία του Κύψελου … και η ονομασία της Λάρνακος ως Κυψέλης … συνδέστε το με την Κυβέλη/ Κυψελη και την λατρεία της Εφέσιας Αρτέμιδος ως Μέλισσα/Μέλιττα/Μελίτη/Μύλιττα  με τους Κηφήνες/Εσσήνες της
Μέλιττα η μέλισσα, η ποιητρια, η ιέρεια στο μαντείο των Δελφών, αλλα και η νέα Σελήνη,
Αλλα και η Μάλτα, καθώς και η Σαμοθράκη, και ένας δήμος της Αττικής της Κεκροπίδος φυλής…

Μελιγμα το άσμα το μέλισμα, το τραγούδι, η ωδή
Μελιναία η Αφροδίτη

Εσσην βασίλισσα των μελισσών, ο Βασιλιάς, ο μονάρχης και ο ιερέας της Εφέσιας Αρτέμιδος…
Κηφήν = κηφήνας, αρσενική μέλισσα, οκνηρός, ανίκανος κλπ
Κηφηνιον
Κύβη = η κεφαλή
Κυβηβάω = μαινομαι ως ιερέας της Κυβήβης (Κυβέλης)
Κύβηβος = ο διατελών, ο μαινόμενος, κατεχόμενος τη Ρέα ή και άλλω δαιμόνι, δαιμονισμένος
Κυβήβη η Ρέα στην Φρυγία
Κύβελα ή Ρέα στη Φρυγία
Κυβηβώ =  κορυβαντώ, καβειριάζομαι / μαίνομαι ενθουσιωδώς
Κυβήβη = η κυψέλη
Κύβηλις = πέλεκι, τσεκούρι, μαχαίρι μαγειρικό
Κυβέλειον =  ο μαύρος μενεξές
Κυβιστητήρ = ο τρελός χορευτής, των οργιαστικών λατρευτικών χορών
Κυβέλη = το κοίλον του αυτιού, 
Κυβήβη – Κυβέλη-Κυψέλη  η φρυγική θεότητα που ταυτίστηκε με την Ρέα  παλαιότερα κειμενα :
Κυψέλη = κοιλωμα, αγγείο πήλινο, κουτι, σεντούκι, κοίλο του αυτιού, μελισσοκοφινο, κατοικία μελισσών
Κυψελίζω = τυραννώ
Κυψελις έκκριμα σμηγματογόνων αδένων αυτιού
Κυψελος το πετροχελίδονο…
  
Pausanias Perieg., Graeciae descriptio               ΗΛΕΙΑΚΑ Α17 kefal,.
Book 5, chapter 17, section 5, line 3

 λάρναξ δ κέδρου μν πεποίηται, ζδια δ λέφαν-
τος π' ατς, τ δ χρυσο, τ δ κα ξ ατς στιν
εργασμένα τς κέδρου· ς ταύτην τν λάρνακα Κύ-
ψελον τν Κορίνθου τυραννήσαντα πέκρυψεν μήτηρ,
νίκα τεχθέντα νευρεν ατν σπουδν ποιοντο ο
Βακχίδαι. τς μν δ σωτηρίας νεκα το Κυψέλου
τ π' ατο γένος ο νομαζόμενοι Κυψελίδαι τν
λάρνακα ς λυμπίαν νέθεσαν, τς δ λάρνακας ο
τότε κάλουν Κορίνθιοι κυψέλας· π τούτου δ κα
νομα Κύψελον τ παιδ θέσθαι λέγουσι. τν δ
π τ λάρνακι πιγράμματα πεστι τος πλείοσι, γράμ-
μασι τος ρχαίοις γεγραμμένα· κα τ μν ς εθ
ατν χει, σχήματα δ λλα τν γραμμάτων βου-
στροφηδν καλοσιν λληνες


Συνεχίζετε...