Δέσποινα σκῆπτρόν τε καὶ τὴν καλουμένην κίστην ἐπὶ τοῖς γόνασιν

Στα κείμενα του Παυσανία υπάρχει και η εκδοχή της Ερινύος Δήμητρος. Η Δήμητρα ας μην ξεχνούμε ότι είναι η θεά που λατρεύετε μαζί με την κόρη της κατά τα Ελευσίνια μυστήρια.

Pindarus Lyr., Fragmenta Type of poem Thren, fragment 137*, line 3

ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖν' εἶσ' ὑπὸ χθόν'·  οἶδε μὲν βίου τελευτάν,

οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν

Μακάριος όποιος γνώρισε τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄ την γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς.

Η πέμπτη μέρα των μυστηρίων είναι αφιερωμένη στον Ιάκχο (Ιάκχου Πομπή) Κατά τη μέρα αυτή «Έπεμπον ή εξηγον τον Ίακχον Ελευσινάδε». Η πομπή κατευθυνόταν από το Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως προς την Ελευσίνα δια μέσω της Ιεράς Οδού. Οι Ιερείς και οι Ιέρειες Παναγείς της Θεάς κρατούσαν τις Ιερές Κίστεις και με την τιμητική συνοδεία των εφήβων, λευκοντυμένοι και στεφανωμένοι με μυρτιά κρατούσαν δόρυ και ασπίδα. Στο Δίπυλον και το Ιακχείο, κατά τον Πλούταρχο ο Ιεροφάντης μετέφερε το ξύλινο ξόανο του Ιάκχου στεφανωμένο με μυρτιά. το πλήθος κρατούσε δάδα.

Ακολουθούσε η μετάληψη του Κυκεώνα, την επόμενη μέρα. Εκεί χρησιμοποιείται κατά κόρον η Ιερά Κίστη και εκεί γίνεται η μετάληψη. Οι πιστοί νήστευαν προς τιμήν της Δήμητρας, που απείχε από το φαγητό θρηνώντας και ψάχνοντας τ΄ αχνάρια της κόρης της. «Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εργασάμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην» (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Προτρεπτ. 21,2)

Μετά την νηστεία οι μύστες έπιναν τον «Κυκεών», ρόφημα φτιαγμένο από κριθάλευρο, τυρί από γάλα αιγός, μέλι και οίνο, και κατ’ άλλους από κριθάλευρο, νερό και δυόσμο.

Πίνανε τον Κυκεώνα εις ανάμνηση της Ιάμβης, η οποία προσέφερε το ίδιο ρόφημα στην θεά Δήμητρα όταν έφτασε στην Ελευσίνα κουρασμένη και νηστική.

Και την επόμενη μέρα ακούγονταν οι ιαχές του Κήρυκος «Εκάς, Εκάς, εστέ βέβηλοι» σήμαινε και την έναρξη της Μυήσεως..

Τα Δρώμενα, από ότι γνωρίζουμε, αναπαριστούσαν την αρπαγή της Κόρης. Ακούγονταν μυστικές φράσεις, τα «λεγόμενα» τα οποία αναφέρονταν στην ζωή που ξεπηδά μέσα απο τον θάνατο. Καλούσαν την γή να γονιμοποιηθεί και να καρπίσει, όπως ο Πατέρας των Θεών γονιμοποίησε την θεά Δήμητρα, με την φραση «Ύε, Κύε ! » δηλαδή «βρέξε, καρποφόρησε/κυοφόρησε » καθώς το Κύω/κυέω δηλώνει την κυοφορία αλλά και την καρποφορία …

 Hesychius Lexicogr., Lexicon (Π – Ω)
Alphabetic letter upsilon, entry 112, line 1

<Ὕης>· Ζεὺς ὄμβριος
<ὕησον>· σάλευσον

Ομως ο Κύων είναι και ο Σκύλος είναι και ο Σείριος και ο ‘Ηλιος αλλά και το άστρο/ σύμπλεγμα του Μεγάλου Κυνός …Σείριος, -α, -ον» σήμαινε ο καίων, ο κατά• καίων, ο καυστικός, ο θερμός και ήταν επίθετο των ουρανίων σωμάτων, τα οποία εκπέμπουν μεγάλη θερμότητα. «Σείριος» ονομαζόταν πολλές φορές και ο Ήλιος, γεγονός που δημιούργησε στην πορεία μεγάλη σύγχυση γύρω από το διαχωρισμό των δύο άστρων. Σείριος είναι ο λαμπρότερος απλανής αστέρας του Μεγάλου Κυνός, στο οποίο είχε μεταμορφωθεί το σκυλί του Ωρίωνα. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς οι αστερισμοί του Κυνός, του Ωρίωνα και της Αργούς βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλον.

Scholia In Aratum, Scholia in Aratum (scholia vetera)

Scholion 326, line 2

MDΔKUA < – τοῖός οἱ καὶ φρουρός:> κάτω τοῦ Ὠρίωνος νοτιώτερός ἐστιν ὁ Κύων ὁ Σείριος καλούμενος, ὃν Ὠρίωνος κύνα λέγουσι κατ' ἐπίκλησιν, ὥς φησιν Ὅμηρος

Ἀκαλανθὶς Ἄρτεμις: Ἡ κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴσως τοὺς γνωρίμους, ὑλακτεῖν δὲ τοὺς ξένους….

Η αγκαθωτή Αρτεμιδα : η Σκύλλα από το χαϊδεύω, θωπεύω και καλοπιάνω τους γνώριμους αλλά γαυγίζει και αλυχτά στους ξένους …

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Α – Ο)
Alphabetic letter alpha, entry 2245, line 1

<Ἀκαλανθίς>· ταχεῖα κύων, ὀνοματικῶς.

Scholia In Dionysium Periegetam, Scholia in Dionysii periegetae orbis descriptionem (scholia vetera) (olim sub auctore Demetrio Lampsaceno)

Vita-verse of Orbis descriptio 586, line of scholion 20

                Καὶ ὅτε ἔστι, φησὶν, εἰς τὸν θερινὸν τροπικὸν ὁ ἥλιος, ὅλος ὁ κύων ἄνω ἐστὶ, καὶ γίνεται τοῖς ἐκεῖσε ἑξαμήνου φῶς τὰς νύκτας καὶ τὰς ἡμέρας.

Scholia In Lycophronem, Scholia in Lycophronem (scholia vetera et recentiora partim Isaac et Joannis Tzetzae)

Scholion 334, line 3

Mαῖρα νῦν ἡ κύων ἀπὸ μιᾶς τῶν κυνῶν τοῦ Ὠρίωνος Μαίρας καλουμένης

Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia vetera et recentiora)

Vita-scholion 205a, line 1

<σείριος>· κυρίως ὁ κύων, νῦν δὲ ὁ ἥλιος.

Scholia In Nicandrum, Scholia et glossae in Nicandri theriaca (scholia vetera et recentiora)

Vita-scholion 205b, line 1

                                                V

<*σείριος>· ἥλιος Gdf ὁ κύων

Scholia In Oppianum, Scholia et glossae in halieutica (scholia vetera et recentiora)

Hypothesis-book 3, scholion 48, line 8

               Ἀστὴρ μὲν καὶ ἄστρον διαφέρει· ἀστὴρ μὲν λέγεται ὁ μονοειδὴς, οἷον ὁ Ζεὺς, ὁ κύων, ἡ Ἀφροδίτη, ἄστρον δὲ τὸ ἐκ πολλῶν ἀστέρων συγκείμενον, ὡς

ὁ κύων ἄστρον…

Επίσης ελάμβαναν χώρα τα «δεικνύμενα», δηλαδή γινόταν αποκαλύψεις των Ιερών Αντικειμένων που φυλάγονταν στην Ιερά Κίστη, μέσα στο «Αδυτον». Ως αποκορύφωση των Μυστηρίων, κατά την «Εποπτεία», ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή όπου ο Ιεροφάντης ερχόταν σε μία σειρά μυητικών αποκαλύψεων και τελετουργιών στο «Στάχυν εν σιωπή τεθερισμένον» (στάχυ θερισμένο αμίλητα). Η συμβολική αυτή ονομασία υπονοεί τον όρκο σιωπής που έδιναν οι Μυημένοι, ώστε η γνώσης των Ελευσίνιων Μυστηρίων να παραμείνει στον κύκλο των Μυημένων, να χρησιμοποιηθεί για καλούς, πνευματικούς σκοπούς και όχι προς απόκτηση εξουσίας. Ολόκληρο το κείμενο: Η τέλεσις των Ελευσινίων Μυστηρίων

Ας συνεχίσουμε όμως το μύθο για την Ερινύα Δήμητρα που έχει ως εξής:

Μετά την Θέλπουσα ο Λάδωνας κατηφορίζει προς το ιερό της Δήμητρας στο Όγκειο. Οι κάτοικοι της Θέλπουσας ονομάζουν την θεά Ερινύα . Αυτό το όνομα επιβεβαιώνεται και από το ποίημα του Αντίμαχου σχετικά με την εκστρατεία των Αργείων εναντίον της Θήβας. Ο στίχος είναι ο εξής: Εδώ λένε ότι εδρεύει η Ερινύα Δήμητρα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Όγκιος ήταν γιος του Απόλλωνα και άρχοντας της περιοχής της Θέλπουσας, που λέγεται Όγκειο. Η θεά ονομάστηκε Ερινύα για τον εξής λόγο. Λέγουν ότι όπως περιπλανιόταν η Δήμητρα  προς  αναζήτηση της Κόρης της, την ακολουθεί ο Ποσειδών, επιθυμών να συνουσιασθεί μετ' αυτής εκείνη τότε  μετεμορφώθηκε σε  φοράδα και έβοσκε μαζί με τις  φοράδες του  Όγκίου, ο  Ποσειδών όμως κατανόησε ότι η Δήμητρα  τον εξαπάτησε, και μεταμορφωθείς και αυτός σε αρσενικό  ίππο,  συνουσιάσθηκε  μετ' αυτής. Ή Δήμητρα την στιγμήν εκείνην οργίσθηκε δι’ ότι της συνέβη, άλλα μετά παρέλευση χρόνου  απέβαλε την οργήν της και ηθέλησε να λουστεί εις τoν Λάδωνα.  Δι' αυτό (ονόμασαν τήν θεάν Έρινύν μεν ένεκα της οργής της,  διότι οι Αρκάδες τo οργίζεσαι το έλεγαν «έρινύειν», Λουσίαν δέ διότι ελούσθη εις τον Λάδωνα. Τα εις τον ναόν ευρισκόμενα αγάλματα είναι ξύλινα, με τα πρόσωπα και τα άκρα των χειρών και των ποδιών από Πάριο μάρμαρο. Το άγαλμα  της Έρινύος έχει την λεγομένη κίστη, δηλαδή  καλαθίσκον με σκέπασμα, και εις την δεξιά κρατεί δάδα το ύψος του υπολογίζω  να είναι  εννέα πόδες• το άγαλμα της Λουσίας φαίνεται ύψους εξ ποδών. "Οσοι νομίζουν ότι αυτό το άγαλμα είναι τής Θέμιδας και  όχι  της Λουσίας  Δήμητρος, ας έχουν υπ’ όψην τους ότι η γνώμη των  είναι εσφαλμένη.   Λέγεται ότι ή Δήμητρα γέννησε από  τον Ποσειδώνα μιαν κόρη, της οποίας το όνομα θεωρούν άσεβες να το γνωστοποιήσουν εις τους αμύητους, και ένα ίππο, τον Αρείονα έξ αιτίας  αυτού πρώτοι οι 'Αρκάδες  ονόμασαν τον Ποσειδώνα Ιππιον…

….πλανωμένῃ γὰρ τῇ Δήμητρι, ἡνίκα τὴν παῖδα ἐζήτει, λέγου-

σιν ἕπεσθαί οἱ τὸν Ποσειδῶνα ἐπιθυμοῦντα αὐτῇ

μιχθῆναι, καὶ τὴν μὲν ἐς ἵππον μεταβαλοῦσαν ὁμοῦ

ταῖς ἵπποις νέμεσθαι ταῖς Ὀγκίου, Ποσειδῶν δὲ συνί-

ησεν ἀπατώμενος καὶ συγγίνεται τῇ Δήμητρι ἄρσενι

ἵππῳ καὶ αὐτὸς εἰκασθείς. τὸ μὲν δὴ παραυτίκα τὴν

Δήμητρα ἐπὶ τῷ συμβάντι ἔχειν ὀργίλως, χρόνῳ δὲ

ὕστερον τοῦ τε θυμοῦ παύσασθαι καὶ τῷ Λάδωνι

ἐθελῆσαί φασιν αὐτὴν λούσασθαι· ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐπι- 

κλήσεις τῇ θεῷ γεγόνασι, τοῦ μηνίματος μὲν ἕνεκα

Ἐρινύς, ὅτι τὸ θυμῷ χρῆσθαι καλοῦσιν ἐρινύειν οἱ

Ἀρκάδες, Λουσία δὲ ἐπὶ τῷ λούσασθαι τῷ Λάδωνι.

τὰ δὲ ἀγάλματά ἐστι τὰ <ἐν τῷ> ναῷ ξύλου, πρόσωπα

δέ σφισι καὶ χεῖρες ἄκραι καὶ πόδες εἰσὶ Παρίου λίθου·

τὸ μὲν δὴ τῆς Ἐρινύος τήν τε κίστην καλουμένην ἔχει

καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ δᾷδα, μέγεθος δὲ εἰκάζομεν ἐννέα εἶναι

ποδῶν αὐτήν· ἡ Λουσία δὲ ποδῶν ἓξ ἐφαίνετο εἶναι.

ὅσοι δὲ Θέμιδος καὶ οὐ Δήμητρος τῆς Λουσίας τὸ

ἄγαλμα εἶναι νομίζουσι, μάταια ἴστωσαν ὑπειληφότες.

τὴν δὲ Δήμητρα τεκεῖν φασιν ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος

θυγατέρα, ἧς τὸ ὄνομα ἐς ἀτελέστους λέγειν οὐ νομί-

ζουσι, καὶ ἵππον τὸν Ἀρείονα· ἐπὶ τούτῳ δὲ παρὰ

σφίσιν Ἀρκάδων πρώτοις Ἵππιον Ποσειδῶνα ὀνομα-

σθῆναι.

Η κόρη της Δήμητρας τη γνωρίζουμε ως κόρη του Διός όταν αυτός έσμιξε μαζί της ως όφις …η Περσεφόνη, ή Περσέφασσα ή Φερσέφασσα, μερικές ενδεικτικές ονομασίες της Φερρεφάττης παρὰ τὸ φέρβειν τὴν φάτταν  (φέρβω = βόσκω, τρέφω, φυλάσσω, σώζω και διατηρώ την φάσσαν = το μέγαλο αγριοπερίστερο)

Περσεφόνης/Φερρεφάτης/Φερέπαφα κλπ σε κειμενα προηγούμενα, μερικά ενδεικτικά  Εδώ ,

Περιστερά όρειος

Σημήιον της Περιστεράς

‘Ομως το όνομα που αρνείται ν΄αναφέρει  σ’ αμύητους είναι το όνομα της Δέσποινας η Σωτειρας όπως ονομάζεται στην Μεσσηνία, ενώ τα κειμενα του μιλούν για την Άρτεμη, την Αθηνά που μαζί με την Περσεφόνη μαζεύουν λουλούδια…3πλή θεά παρθένος με την απεικόνισή της στο ιερό των μεγάλων θεών …

Ο ναός της Ογκίας Δήμητρος ή της Ερινύας ή Λουσίας  και της κόρης με το κρυφό όνομα για τους αμύητους δίδεται παρακάτω σε αντίστοιχο κείμενο του Παυσανία…

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio

Book 8, chapter 37, section 3, line 2

πρὸ δὲ τοῦ

ναοῦ Δήμητρί τέ ἐστι βωμὸς καὶ ἕτερος Δεσποίνῃ, μετ'

αὐτὸν δὲ μεγάλης Μητρός. θεῶν δὲ αὐτὰ τὰ ἀγάλ-

ματα, Δέσποινα καὶ ἡ Δημήτηρ τε καὶ ὁ θρόνος ἐν ᾧ

καθέζονται, καὶ τὸ ὑπόθημα τὸ ὑπὸ τοῖς ποσίν ἐστιν

ἑνὸς ὁμοίως λίθου· καὶ οὔτε τῶν ἐπὶ τῇ ἐσθῆτι οὔτε

ὁπόσα εἴργασται περὶ τὸν θρόνον οὐδέν ἐστιν ἑτέρου

λίθου προσεχὲς σιδήρῳ καὶ κόλλῃ, ἀλλὰ τὰ πάντα ἐστὶν  

εἷς λίθος. οὗτος οὐκ ἐσεκομίσθη σφίσιν ὁ λίθος, ἀλλὰ

κατὰ ὄψιν ὀνείρατος λέγουσιν αὐτὸν ἐξευρεῖν ἐντὸς

τοῦ περιβόλου τὴν γῆν ὀρύξαντες. τῶν δὲ ἀγαλμάτων

ἐστὶν ἑκατέρου μέγεθος κατὰ τὸ Ἀθήνῃσιν ἄγαλμα

μάλιστα τῆς Μητρός· <Δαμοφῶντος> δὲ καὶ ταῦτα

ἔργα. ἡ μὲν οὖν Δημήτηρ δᾷδα ἐν δεξιᾷ φέρει, τὴν

δὲ ἑτέραν χεῖρα ἐπιβέβληκεν ἐπὶ τὴν Δέσποιναν· ἡ δὲ

Δέσποινα σκῆπτρόν τε καὶ <τὴν> καλουμένην κίστην

ἐπὶ τοῖς γόνασιν ἔχει, τῆς δὲ ἔχεται τῇ δεξιᾷ τῆς κίστης.

τοῦ θρόνου δὲ ἑκατέρωθεν Ἄρτεμις μὲν παρὰ τὴν Δή-

μητρα ἕστηκεν ἀμπεχομένη δέρμα ἐλάφου καὶ ἐπὶ τῶν

ὤμων φαρέτραν ἔχουσα, ἐν δὲ ταῖς χερσὶ τῇ μὲν λαμ-

πάδα ἔχει, τῇ δὲ δράκοντας δύο. παρὰ δὲ τὴν Ἄρτε-

μιν κατάκειται κύων, οἷαι θηρεύειν εἰσὶν ἐπιτήδειοι.

πρὸς δὲ τῆς Δεσποίνης τῷ ἀγάλματι ἕστηκεν Ἄνυτος

σχῆμα ὡπλισμένου παρεχόμενος· φασὶ δὲ οἱ περὶ τὸ

ἱερὸν τραφῆναι τὴν Δέσποιναν ὑπὸ τοῦ Ἀνύτου, καὶ

εἶναι τῶν Τιτάνων καλουμένων καὶ τὸν Ἄνυτον. Τιτᾶ-

νας δὲ πρῶτος ἐς ποίησιν ἐσήγαγεν Ὅμηρος, θεοὺς

εἶναι σφᾶς ὑπὸ τῷ καλουμένῳ Ταρτάρῳ,

καὶ ἔστιν ἐνἭρας ὅρκῳ τὰ ἔπη· παρὰ δὲ Ὁμήρου Ὀνομάκριτος

παραλαβὼν τῶν Τιτάνων τὸ ὄνομα Διονύσῳ τε συνέ-

θηκεν ὄργια καὶ εἶναι τοὺς Τιτᾶνας τῷ Διονύσῳ τῶν

παθημάτων ἐποίησεν αὐτουργούς. τὰ μὲν δὴ ἐς τὸν

Ἄνυτον ὑπὸ Ἀρκάδων λέγεται· Δήμητρος δὲ Ἄρτεμιν

θυγατέρα εἶναι καὶ οὐ Λητοῦς, ὄντα Αἰγυπτίων τὸν

λόγον Αἰσχύλος ἐδίδαξεν Εὐφορίωνος τοὺς Ἕλληνας.

τὰ δὲ ἐς Κούρητας – οὗτοι γὰρ ὑπὸ τῶν ἀγαλμάτων  

πεποίηνται – καὶ τὰ ἐς Κορύβαντας ἐπειργασμένους

ἐπὶ τοῦ βάθρου – γένος δὲ οἵδε ἀλλοῖον καὶ οὐ Κού-

ρητες – , τὰ ἐς τούτους παρίημι ἐπιστάμενος. τῶν δὲ

ἡμέρων οἱ Ἀρκάδες δένδρων ἁπάντων πλὴν ῥοιᾶς

ἐσκομίζουσιν ἐς τὸ ἱερόν.

 ἐν δεξιᾷ δὲ ἐξιόντι ἐκ τοῦ

ναοῦ κάτοπτρον ἡρμοσμένον ἐστὶν ἐν τῷ τοίχῳ· τοῦτο

ἤν τις προσβλέπῃ τὸ κάτοπτρον, ἑαυτὸν μὲν ἤτοι παν-

τάπασιν ἀμυδρῶς ἢ οὐδὲ ὄψεται [τὴν] ἀρχήν, τὰ δὲ

ἀγάλματα τῶν θεῶν καὶ αὐτὰ καὶ τὸν θρόνον ἔστιν

ἐναργῶς θεάσασθαι. παρὰ δὲ τὸν ναὸν τῆς Δεσποίνης

ὀλίγον ἐπαναβάντι ἐν δεξιᾷ Μέγαρόν ἐστι καλούμενον,

καὶ τελετήν τε δρῶσιν ἐνταῦθα καὶ τῇ Δεσποίνῃ θύ-

ουσιν ἱερεῖα οἱ Ἀρκάδες πολλά τε καὶ ἄφθονα. θύει

μὲν δὴ αὐτῶν ἕκαστος ὅ τι κέκτηται· τῶν ἱερείων δὲ

οὐ τὰς φάρυγγας ἀποτέμνει ὥσπερ ἐπὶ ταῖς ἄλλαις

θυσίαις, κῶλον δὲ ὅ τι ἂν τύχῃ, τοῦτο ἕκαστος ἀπέ-

κοψε τοῦ θύματος. ταύτην μάλιστα θεῶν σέβουσιν

οἱ Ἀρκάδες τὴν Δέσποιναν, θυγατέρα δὲ αὐτὴν Ποσει-

δῶνός φασιν εἶναι καὶ Δήμητρος. ἐπίκλησις ἐς τοὺς

πολλούς ἐστιν αὐτῇ Δέσποινα, καθάπερ καὶ τὴν ἐκ

Διὸς Κόρην ἐπονομάζουσιν, ἰδίᾳ δέ ἐστιν ὄνομα Περσε-

φόνη, καθὰ Ὅμηρος καὶ ἔτι πρότερον Πάμφως ἐποίησαν·

τῆς <δὲ> Δεσποίνης τὸ ὄνομα ἔδεισα ἐς τοὺς ἀτελέ-

στους γράφειν. ὑπὲρ δὲ τὸ καλούμενον Μέγαρόν ἐστιν

ἄλσος τῆς Δεσποίνης ἱερὸν θριγκῷ λίθων περιεχόμενον,

ἐντὸς δὲ αὐτοῦ δένδρα καὶ ἄλλα καὶ ἐλαία καὶ πρῖνος  

ἐκ ῥίζης μιᾶς πεφύκασι· τοῦτο οὐ γεωργοῦ σοφίας

ἐστὶν ἔργον. ὑπὲρ δὲ τὸ ἄλσος καὶ Ἱππίου Ποσειδῶνος,

ἅτε πατρὸς τῆς Δεσποίνης, καὶ θεῶν ἄλλων εἰσὶ βωμοί·

τῷ τελευταίῳ δὲ ἐπίγραμμά ἐστι θεοῖς αὐτὸν τοῖς πᾶσιν

εἶναι κοινόν.

.   Ή Δημήτηρ λοιπόν κρατεί  δάδα εις τήν  δεξιάν  χείρα,  ενώ την αριστερά της  έχει στηρίξει  επάνω εις την Δέσποιναν, η Δέσποινα  κρατεί  σκήπτρον και εις τα γόνατα  της  έχει την λεγομένην κίστην (καλαθίσκον), τήν οποίαν  κρατεί  μέ τήν δεξιάν της. Εκατέρωθεν του θρόνου  ίσταται  πλησίον της Δήμητρος η  Άρτεμις ενδεδυμένη δέρμα ελάφου  κα  με φαρέτρα επί των ώμων της,  ενώ μέ την  μιαν  χείρα  κρατεί λαμπάδα και με την άλλην δυο δράκοντας. Πλησίον της Άρτεμιδος είναι ξαπλωμένος κυνηγετικός σκύλος. Προς το μέρος του αγάλματος  της Δεσποίνης  ίσταται ό Ανυτος  οπλισμένος  οι ασχολούμενοι με το Ιερόν λέγουν ότι ή Δήμητρα άνετράφη υπό τον Άνύτου,  ό  όποιος  ήταν  εις  από  τούς  λεγόμενους   Τιτάνας. Πρώτος ό "Ομηρος εισήγαγε τούς  Τιτάνας  εις  την  ποίηση, λέγων ότι αυτοί ήσαν θεοί κάτω είς τον λεγόμενον Τάρταρον οί δέ σχετικοί στίχοι είναι εις τον όρκο της ‘Ηρας '. Ό Όνομάκριτος παραλαβών από τον "Ομηρον   το όνομα  των  Τιτάνων, συνέθεσεν όργια του Διονύσου εις τά όποια γράφει ότι οί Τιτάνες ήσαν αυτουργοί των παθημάτων του Διονύσου.  Τά σχετικά μέ τόν "Ανυτον λοιπόν είναι  Αρκαδική  παράδοσις. Έξ άλλου ό Αισχύλος του Εύφορίωνος έδίδαξεν εις τούς "Έλληνας ότι είναι Αιγυπτιακή παράδοσις το ότι ή Άρτεμις  είναι κόρη της Δήμητρας και όχι της Λητούς. Παραλείπω, αν και τα γνωρίζω, τα σχετικά με τούς Κούρητας,   πού είναι  εις  το κάτω μέρος των αγαλμάτων, και τά σχετικά μέ τούς Κορύβαντας πού είναι σκαλισμένοι έπί του βάθρου- αυτοί μάλιστα είναι διαφορετικής καταγωγής από τούς Κούρητας.

…προχωρήσωμεν ολίγον προς τα επάνω, και προς τα δεξιά, είναι το λεγόμενον. Μέγαρον, όπου οι Αρκάδες τελούν τελετή  όπου θυσιάζουν πολλά και άφθονα σφάγια εις τήν Δέσποιναν. Καθείς θυσιάζει ότι έχει  δεν κόπτουν όμως τόν λαιμόν των σφαγίων, όπως γίνεται εις τις άλλες θυσίες, άλλα καθείς κόπτει οποιονδήποτε τμήμα των σφαγίων προφθάση. Αυτήν την Δέσποινα οι 'Αρκάδες την τιμούν περισσότερο από τους άλλους θεούς, και λέγουν ότι είναι κόρη του Ποσειδώνα και τής Δήμητρας. Οι περισσότεροι την ονομάζουν Δέσποιναν, όπως τήν γεννηθείσα από τον Δία ονομάζουν Κόρην, Ιδιαίτερον όμως όνομα της είναι το Περσεφόνη, όπως έγραψε ν ό "Ομηρος  και ακόμη παλαιοτερον ο ΙΙάμφως της Δεσποίνης όμως το όνομα έφοβήθην νά γνωστοποιήσω εις τούς αμύητους….

Οι Ερινύες συνταιριαζόταν με την Δήμητρα και την Περσεφόνη. Στον Όμηρο μοιράζονται με την Περσεφόνη το καθήκον να τιμωρούν τις ψυχές των επιόρκων .

 

Αλλά ας ολοκληρώσουμε, προς το παρόν,  τα περί ιερής κίστης …Γνωρίζουμε ήδη από τα παραπάνω έστω και επιγραμματικά την ιερότητα των ελευσινίων μυστηρίων. Η   κρατούσα/φέρουσα  την Ιερή κίστη είναι η Περσεφόνη- χρησιμοποιώ την πιο γνωστή ονομασία, Δέσποινα Κόρη που μοιράζετε την μητέρα Δα-μητηρ/Δήμητρα με την Αρτεμιδα και την Αθηνά … η τριπλή παρθένα θεά και οι εκφράσεις της …Ας μην ξεχνούμε και την τελετή των Παναθηναίων όπου οι Αρρητοφόροι  (οι τα «άρρητα φέρουσαι»), και οι οποίες λάμβαναν μέρος σε άλλη μια παράξενη τελετή τα Αρρηφόρια. Κατά την διάρκεια αυτής, τοποθετούσαν πάνω στο κεφάλι τους το καλάθι με όσα τους έδινε η ιέρεια, χωρίς να ξέρει ούτε αυτή τι είναι ούτε αυτές τι μεταφέρουν, και έφταναν στον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων μέσω ενός υπογείου περάσματος. Εκεί έπαιρναν κάτι άλλο που θα το μετέφεραν πίσω στην Ακρόπολη. Αναφέρεται ότι το καλάθι («κύστη») που περιείχε τα ιερά ερχόταν στην Αθήνα από την Ελευσίνα.

θα συνεχίσουμε στα περί της κίστης/κύστης …στο επόμενο κειμενο ...