Σεμέλη, κύριον, παρὰ τὸ σέλας μέλειν...

ΟΙ  ερωτικές συναντήσεις της Σεμέλης με τον Πατέρα θεών και ανθρώπων τον Δία δημιουργούν μια σειρά από αντιζηλίες και ο γιος του Αρης ως ανάποδη γραφή της μητέρας του ‘Ηρας αντιδρά και προσπαθεί να δια-σπείρει την έριδα θέτοντας μια σειρά από προβλήματα που πρέπει να λυθούν για  να μην εγκαταλείψει την κατοικία των θεών και τον  Όλυμπο.

Παρακινεί λοιπόν την Ήρα αλλά και την Αθηνά την γεννημένη από το κεφάλι του πατρός της να αρνηθούν  και ν΄αποτρέψουν τη γέννηση του νόθου υιού της Σεμέλης.

Η ιστορία έχει προδιαγραφεί. Ο ΔΙΑΣ έχει δεχτεί ήδη μία πρώτη αίσθηση της πληγής, ο μικρός φτερωτός Έρωτας με τα βέλη του έχει αγγίξει με την άκρη του βέλους του το δέρμα του μηρού και προαναγγείλει τον μελλούμενο τοκετό και την εγκυμοσύνη που θ΄ ακολουθήσει στον ΜΗΡΟ. Ο μηρός  του που θα μετατραπεί στην αντίστοιχη αρσενική μήτρα που θα δεχθεί τον καρπό της Σεμέλης, τον σκηπτούχο του γλυκού καρπού.

Θηλυκές ωδίνες θα υποφέρει στον αρσενικό μηρό για να σώσει τη γέννα, το γόνο του από τη θνητή γυναίκα και  τον αθάνατο πατέρα, τον Διόνυσο τον σωτήρα της ανθρώπινης γενιάς «Διονυσον αλεξητήρα γενεθλής»…κατα τον Νόννο.

Έχει προδιαγραφεί το μέλλον και το έχει  ονειρευτεί   ήδη και η Σεμέλη. Ένα μέλλον που την περιμένει  να το ζήσει …πεθαίνοντας  και το αντικρίζει χαμένη μέσα στο παράξενο όνειρο της :  η ουράνια φλόγα πέφτει από τον ουρανό και ρίχνει κάτω ολόκληρο δέντρο, αλλά ο καρπός του δέντρου μένει ανέγγιχτος. Γοργόφτερο πουλί αρπάζει τον μισοτελειωμένο καρπό για να τον προσφέρει στον Δια. Εκείνος  τον δέχεται στην στοργική αγκαλιά του και τον ράβει στον μηρό του… Αντί όμως για καρπό ο άντρας διαμόρφωσε τη μορφή του ταύρου με τα κέρατα και βλάστησε τέλειος άντρας πάνω στην βουβωνική χώρα του γονιού του…

Η Σεμέλη ήταν το ίδιο το  φυτό που κατακάηκε και  τρέμοντας από το φόβο αναπήδηξε στο κρεβάτι της… Θ’ ακολουθήσει η θυσία της αγνής κόρης στον βωμό του Διός. Θα θυσιάσει έναν ταύρο όμοιο με την κερασφόρα φύση του Λυαίου, θα θυσιάσει στον Δία τον κυρίαρχο της αστραπής .. και το αίμα θα βάψει την τραχηλιά της και τις μπούκλες της κόρης…

 Ο Δίας θα σμίξει μαζί της  μουγκρίζοντας με την βοή ταύρου, και με όψη με κέρατα που την μορφή του θα φέρει και ο υιός του ο κερασφόρος Διόνυσος, άλλοτε θα πάρει την μορφή του δασύτριχου λιονταριού, του πάνθηρα, και θα σπείρει γιό θαραλλέο οδηγό πανθήρων και ηνίοχο λιονταριών… Το κλήμα και οι σπείρες του αλλά και του κισσού όμοιες με τις σπείρες των φιδιών να κινούνται ως έλικες…

Ο άφθαρτος γιος που θα μεταμορφώσει την θνητή μητέρα σε αθάνατη θεά, τη Σεμέλη την βασίλισσα του Ολύμπου – “Σεμέλην τελεσειεν εού βασίλιεαν Ολύμπου”

Θα φέρει μέσα της τον άφθαρτο γιό και αθάνατη θα γίνει. Ευτυχισμένη εσύ, γιατί εγκυμονείς χαρά για τους θεούς και τους ανθρώπους, αφού κρατάς στην κοιλιά σου τον λυτρωτή γιό της πίκρας των θνητών

«Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ευλογημένη συ εν γυναιξί» (Λουκ. α’, 28-29). Η Παναγία αποκαλείται «κεχαριτωμένη» και χαρακτηρίζεται «ευλογημένη», αφού ο Θεός είναι μαζί της… σε κάποια άλλη γραφή και σε άλλο χρόνο και σε άλλα κείμεν..

H Σεμέλη  θα ντραπεί να τον αποκαλέσει άντρα της γιατί τον γνωρίζει μονο μέσα στο όνειρο της Ενας γάμος- ιεροπραξία  με ταύρο ή με ίδια τη θύελλα, θα ζητήσει  να τιμήσει το γαμήλιο κρεβάτι της με τον επουράνιο πυρσό του, ανάβοντας τα νέφη με ερωτικό φώς, ν΄ αγγίξει την αστραπή και να χαϊδέψει τον κεραυνό.

Παρακαλεί στη ουσία για τον θάνατό της. Ήλπιζε σε γάμο ισότιμο με αυτόν της Ηρας…

Η ιέρεια Σεμέλη, θα μετατραπεί στην Φάτνη και στην γυναικα που θα θεωθεί για να θέσει το θεμέλιο  και που θα χωρέσει τον Άφθαρτο…

Η ερμηνεία δε του ονόματος της δίδεται ξεκάθαρα παρακάτω σε ολες τις δυνατές ερμηνείες των αρχαίων λεξικογράφων σε πείσμα όλων των ανίδεων που βρίσκουν δυσερμήνευτο  και δεν τους ταιριάζει το Μ στη Σε-ΜΕΛΗ και αγνοούν την εννοια της ΘΕΜΕΛΗ/ΘΗΜΕΛΗΣ και του ΘΕΜΕΛΙΟΥ … της ίδιας της μητέρας ΓΗΣ ...

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)

Alphabetic entry sigma, page 498, line 21

<Σέλας>, παρὰ τὸ σεύω τὸ ὁρμῶ καὶ σέλη ἡ λαμπεδὼν,  παρὰ τὸ σεύεσθαι ἐξ αὐτῆς τὴν ἕλην καὶ ὁρμᾷν, ἢ  παρὰ τὸ ἕλη ἡ λαμπηδὼν ἕλας καὶ σέλας· καὶ εἰς τὸ  ἥλιος, καὶ λάμπω, καὶ σάλπιγξ, καὶ σεμελή.

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry sigma, page 498, line 36

<Σεμέλη>, κύριον, παρὰ τὸ σέλας μέλειν, ἤγουν φροντίζειν· σέλας γὰρ τὴν ἀστραπήν· παρὰ τοῦ Δίος ᾐτήσατο μετὰ ἀστραπῆς καὶ βροντῶν συγγενέσθαι αὐτῇ.

<Σεμέλη>, θεὸς, θεμελὶς, θεμελιῶτις οὖσα. 

Etymologicum Gudianum, Etymologicum Gudianum (ζείδωρος – ὦμαι)
Alphabetic entry sigma, page 498, line 41

                                                   θέμελις ἡ  γῆ προσαγορεύεται· διὰ τὸ ἐν αὐτῇ πάντα καταθεμελιοῦσθαι· καὶ κατ' ἐναλλαγὴν τοῦ θ εἰς σ, Σεμέλη.

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera)
Ode P 3, scholion 177b, line 10

ἐτυμολογοῦσι δὲ τὴν Θυώνην ἀπὸ τῆς θυηλῆς. Σεμέλη δὲ ἢ
κατὰ τὸ μυθικὸν ἡ τὰ μέλη τοῦ σώματος ὑπὸ τῶν βροντῶν
διασαλεύσασα, ἢ κατὰ τὸ φυσικὸν ὅτι σείει τὰ μέλη τῶν οἰ-
νουργούντων αὐτὸν ὁ Διόνυσος, ἐν ᾧ τοὺς βότρυς ἁλλόμενοι
πατοῦσιν· ἡ δὲ Θυώνη κατὰ τὸ μυθικὸν, διὰ τὸ κεραυνοῖς
τεθραῦσθαι, κατὰ δὲ τὸ φυσικὸν, ὅτι πυρώδης ἡ οὐσία τοῦ
οἴνου.

  

Η αστραπή θα γίνει μαμή και οι κεραυνοί η Ειλειθύια η θεά της γέννας

Θανατηφόρος έρωτας και γάμος σε μια μόνο τελετή  η Υης και η Εκχώ και η Σεμέλη..

Η  νύμφη  και το γαμήλιο άσθμα του κεραυνού  με τις ακτίνες του θα κατακάψουν ολόκληρη την νύμφη και θα την μετατρέψουν σε στάχτη… Από τον καμένο κόλπο η επουράνια φλόγα με σεβασμό έβγαλε τον Βάκχο που σκιρτούσε, μολονότι κατέστρεψε το γάμο με μητροφονο σπινθήρα. Και η Σεμέλη χάθηκε από πυρωμένο θάνατο της

Το βρέφος πρόωρο άλλοτε εξαμηνίτικο κι άλλοτε εφταμηνίτικο σε διάφορες αναφορές στα κείμενα… Ο Ιμερος, η Ειλείθυια, οι Ερινύες όλοι συγκεντρωμένοι στο ίδιο κρεβάτι.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 27, line 3

             Ζεὺς δὲ μὴ δυνάμενος ἀνανεῦσαι παρα-
γίνεται εἰς τὸν θάλαμον αὐτῆς ἐφ' ἅρματος ἀστραπαῖς
ὁμοῦ καὶ βρονταῖς, καὶ κεραυνὸν ἵησιν. Σεμέλης δὲ
διὰ τὸν φόβον ἐκλιπούσης, ἑξαμηνιαῖον τὸ βρέφος
ἐξαμβλωθὲν ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάσας ἐνέρραψε τῷ μηρῷ.

Scholia In Homerum, Scholia in Iliadem (scholia vetera) (= D scholia)
Book of Iliad 14, verse 323, line of scholion 10

Ζεὺς δὲ, μὴ δυνάμενος ἀνανεῦσαι, παραγίγνεται εἰς τὸν θάλαμον αὐτῆς ἐφ' ἅρ-
ματος, ἀστραπαῖς καὶ βρονταῖς ὁμοῦ, καὶ κεραυνὸν ἵησιν. Σεμέλης δὲ διὰ τὸν φόβον ἐκλειπούσης, ἑξαμηνιαῖον τὸ βρέφος ὁ Ζεὺς ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάσας ἐνέῤῥαψε τῷ μηρῷ.

Και στους διαλόγους του Λουκιανού ο συγγραφέας μιλάει για επτάμηνον έμβρυο που δένεται στον μηρό

Lucianus Soph., Dialogi deorum
Dialogue 12, section 2, line 12

{ΕΡΜΗΣ}

 Καὶ μάλα, εἰ καὶ παράδοξον εἶναί σοι δοκεῖ· τὴν

μὲν γὰρ Σεμέλην ὑπελθοῦσα ἡ Ἥρα – οἶσθα ὡς ζη-

λότυπός ἐστι – πείθει αἰτῆσαι παρὰ τοῦ Διὸς μετὰ

βροντῶν καὶ ἀστραπῶν ἥκειν παρ' αὐτήν· ὡς

δὲ ἐπείσθη καὶ ἧκεν ἔχων καὶ τὸν κεραυνόν,

ἀνεφλέγη ὁ ὄροφος, καὶ ἡ Σεμέλη μὲν διαφθείρεται

ὑπὸ τοῦ πυρός, ἐμὲ δὲ κελεύει ἀνατεμόντα τὴν

γαστέρα τῆς γυναικὸς ἀνακομίσαι ἀτελὲς ἔτι αὐτῷ

τὸ ἔμβρυον ἑπτάμηνον· καὶ ἐπειδὴ ἐποίησα,

διελὼν τὸν ἑαυτοῦ μηρὸν ἐντίθησιν, ὡς ἀποτελε-

σθείη ἐνταῦθα, καὶ νῦν τρίτῳ ἤδη μηνὶ ἐξέτεκεν αὐτὸ

καὶ μαλακῶς ἀπὸ τῶν ὠδίνων ἔχει.

Eusebius Scr. Eccl., Theol., Praeparatio evangelica
Book 2, chapter 1, section 24, line 3

           ἀφορμὰς δὲ ἔχειν τὸν Ὀρφέα πρὸς τὴν μετάθεσιν τῆς τοῦ θεοῦ
γενέσεως καὶ τελετῆς τοιαύτας· Κάδμον ἐκ Θηβῶν ὄντα τῶν Αἰγυπτίων γεν-
νῆσαι σὺν ἄλλοις τέκνοις καὶ Σεμέλην· ταύτην δὲ ὑφ' ὅτου δήποτε φθαρεῖσαν
ἔγκυον γενέσθαι καὶ τεκεῖν ἑπτὰ μηνῶν διελθόντων βρέφος οἷόν περ οἱ κατ' Αἴγυπτον τὸν Ὄσιριν γεγονέναι νομίζουσιν· τὸν δὲ Κάδμον τελευτῆσαν τὸ βρέφος χρυσῶσαι καὶ τὰς καθηκούσας αὐτῷ ποιήσασθαι θυσίας, ἀνάψαι δὲ   καὶ τὴν γένεσιν εἰς Δία, σεμνύνοντα τὸν Ὄσιριν καὶ τῆς φθαρείσης τὴν διαβολὴν ἀφαιρούμενον.

Joannes Malalas Chronogr., Chronographia
Page 41, line 12

                                                  καὶ ἐν τῷ ἔχειν αὐ-
τὴν ἐν γαστρὶ τὸν παῖδα χειμῶνος ὄντος ἐγένοντο ἀστραπαὶ
μεγάλαι καὶ βρονταί· καὶ ἐθροήθη ἡ κόρη Σεμέλη, καὶ τὸ μὲν
βρέφος παρευθὺς ἐγέννησε μηνῶν ἑπτά, αὐτὴ δὲ μὴ ὑπενέγκασα
τοὺς πόνους ἐτελεύτησε· καὶ ἔπεμψεν ὁ Κάδμος τὸ βρέφος εἰς
τὴν Νυσίαν χώραν, κἀκεῖ ἐτράφη· διὰ τοῦτο δὲ συνεγράψατο ὅτι
ὁ Ζεὺς τὸν λοιπὸν χρόνον τῆς μητρικῆς αὐτοῦ γαστρὸς ἐν τῷ ἰδίῳ
κόλπῳ ἐφύλαξε, διότι μέρος ζωῆς ἔσχε παρὰ τὸν χρόνον τῆς γεν-
νήσεως αὐτοῦ ἐκτρωθείς, καθὼς Παλαίφατος ὁ σοφώτατος συν-
εγράψατο.

Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum
Volume 1, page 43, line 6

                                                           τὴν δὲ Σεμέ-
λην Πολυμήδων ὁ υἱὸς τοῦ Αἰθερίωνος γήμας, ἐκ τοῦ γένους ὢν
τοῦ Διός, ἀπὸ Σεμέλης ἑπταμηνιαῖον γεννᾷ βρέφος διὰ τὸ ὑπὸ
ἀστραπῶν καὶ βροντῶν ἐξαισίων τὴν μητέρα ἀποθανεῖν.

Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca (sub nomine Apollodori)
Chapter 3, section 27, line 6

ἀποθανούσης δὲ Σεμέλης, αἱ λοιπαὶ Κάδμου θυγατέρες
διήνεγκαν λόγον, συνηυνῆσθαι θνητῷ τινι Σεμέλην
καὶ καταψεύσασθαι Διός, καὶ <ὅτι> διὰ τοῦτο ἐκεραυ-
νώθη. 

συνεχίζετε