Αιθέρα σεμνότατον, βιοθρέμμονα πάντων

Ο Διόνυσος, όπως και η Ηρα/Ρεα  βαπτίζονται  ή φυλακίζονται στον ΑΙΘΗ(ε)Ρ(Α) ως έναν αναγραμματισμό στον όνομα της ΙΘ/ΔΑΣ- ΗΡ-ΑΣ/ΡΕΑΣ και έτσι γλυτώνει μεν ο Διόνυσος αλλα και ο πατέρας του Δίας τη γκρίνια της Ηρας  αλλα και την ζωή του. Ομοια η Ηρα είναι αυτή που τιμωρείτε από τον Δια και φυλακίζεται στον Αιθέρα

Γιατί όμως στον Αιθέρα ;;;

Ίσως έχουμε απόλυτη σχέση εκτός από τον ιερό γάμο και  με το μετέπειτα αερο-βαπτισμό και την σωτηρία του Διονύσου ή με την πρώτη μύηση του και την αποδοχή του και από έτερη μητέρα/τροφό.

 Συγχρόνως  είναι και η πρώτη επαφή και η πρώτη μύηση στα μυστήρια του σύμπαντος για τους αδαής θνητούς…

Το βάπτισμα είναι το πρώτο και βασικό ιερό Μυστήριο της Εκκλησίας, με το οποίο ο άνθρωπος απαλλάσσεται από την ενοχή του προπατορικού αμαρτήματος και γίνεται μέλος της Εκκλησίας του Χριστού. ‘Σύμφυτος’ με το θάνατο, την ταφή και την Ανάσταση του Σωτήρα (Ρωμ. στ΄, 3, 4΄Κολ. Β΄, 12). Πραγματοποιείται με την τριπλή κατάδυση και ανάδυση στο αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας ή του βαπτιστηρίου στο όνομα της Αγίας Τριάδος. (Η κατάδυση συμβολίζει το θάνατο και την ταφή του Χριστού και η ανάδυση την ανάσταση μαζί Του).

Με το βάπτισμα ο πιστός γίνεται ναός του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ; 19) πιστὸς ὁ Θεὸς δι᾿ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.

…αλλά και  το θετό παιδί του Πατέρα (Γαλ. Δ΄, 5 καί εξ.),

¹ Λέγω δέ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν,

² ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός.

³ οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ⁴ ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,

⁵ ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Όταν δε συνεπληρώθη ο χρόνος και ήλθεν ο κατάλληλος καιρός, που είχεν ορισθή μέσα στο θείον σχέδιον, έστειλεν ο Θεός, από τον ουρανόν εις την γην, τον Υιόν του, ο οποίος έλαβε σάρκα ανθρωπίνην δια μέσου παρθένου γυναικός και υπετάχθη θεληματικά στον μωσαϊκόν Νόμον. ⁵ Και τούτο, δια να εξαγοράση εκείνους που ευρίσκοντο κάτω από την κατάραν του Νόμου, δια να πάρομεν όλοι την υιοθεσία, που μας είχεν υποσχεθεί ο Θεός. (μετάφραση Ι. Θ. Κολιτσάρα)

Όπως με το βάπτισμα στο πρώτο και βασικό ιερό μυστήριο όμοια υπάρχει και  το βάπτισμα ανάγκης, (το αεροβάπτισμα), που συντελείτε στον αέρα, όταν το παιδί κινδυνεύει να πεθάνει.

 Υψώνεται τρις στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ενώ προηγουμένως έχουμε πει: βαπτίζεται ο δούλος του Θεού τάδε. Τελείται από κάθε πιστό άνδρα ή γυναίκα.

Όμοια και ο Διόνυσος γίνεται το υιοθετημένο παιδί της Ηρας/Ρέας Αιθ-Ηρας  δίδοντας  μ΄αυτόν τον τρόπο, συγχρόνως και άφεση αμαρτιών στον σύζυγό της !!!  

Γιατί όμως έχουμε αναφορά στον Αιθέρα και τι αποτελεί αυτός ;

ΑΙΘΗΡ (ο στα έπη του Ομήρου είναι θηλυκό- εξ αυτής η αγγλική λέξη ether και aether – η ιταλική etere, η γαλλική ether, η γερμανική Aether  ως το επάνω στρώμα ατμόσφαιρας, αέρας αιθέρας, αήρ

Αιθέριωδης = αιθεριος, ανάερος, άυλος, αφροπλαστος, διάφανος, λεπτός, ουράνιος

Αιθέρος γύαλα – ουράνιος θόλος

Αιθέρος οφθαλμός = ήλιος,  σελήνη

Αιθίοψ – μαύρος, αράπης,

Αίθομαι – ανάβω, φλέγομαι, καίγομαι, λάμπω

Αιθός, μαυρισμένος, καμένος, μαυροκοκκινος, διάπυρος, ερυθροπυρωμένος

Αίθος καύμα, κάψιμο, καύσωνας, κάψα

Αίθοψ μαυρισμένος, καμένος, μαυροκόκκινος, διάπυρος, ερυθροπυρωμένος

Αιθρα – αιθρία, ξαστεριά, λιακάδα ευδία,

Αιθρηγενή- γεννημένος από τον αιθέρα

Αιθρηγενέτης

Galenus Med., An in arteriis natura sanguis contineatur

Kühn volume 4, page 707, line 17

οὐ μὴν αὐτός γε καθ' ἑαυτὸν ἀτμὸς ἢ ἀὴρ ἢ αἰθὴρ ἢ ὅλως πνεῦμα
περιεχόμενον ἐν αὐταῖς φαίνεται.

Suda, Lexicon
Alphabetic letter alpha iota, entry 122, line 1

<Αἰθέριον ὕψος:> τὸ τοῦ αἰθέρος. καὶ <Αἰθέριος,> ὁ ἐν τῷ αἰθέρι.

<Αἰθέριος:> ἐπῶν ποιητής. ἔγραψε διάφορα, καὶ Ἐπιθαλάμιον

δι' ἐπῶν εἰς Σιμπλίκιον τὸν ἴδιον ἀδελφόν.

<Αἰθεροβατεῖν:> εἰς τὸν αἰθέρα βαίνειν. καὶ ὁ δοκῶν αἰθερο-

βατεῖν καὶ αὐτῆς ἧφθαι τῆς οὐρανίας ἁψῖδος καὶ συμπεριπολεῖν τοῖς

ἄστροις ἠγνόησε τὸ κρεουργηθῆναι, καὶ ὡς μύσος ἐκριφῆναι.

<Αἴθεσι:> λαμπροῖς.

<Αἴθειν:> καίειν. ὡς δὲ ἐνέβαλεν εἰς τὴν πολεμίαν, παρεκελεύετο

αἴθειν καὶ φθείρειν τὴν χώραν.

<Αἰθήρ:> ὁ ἐν ὕψει ἀήρ, ὁ ἐπάνω τοῦ ἀέρος καιόμενος ἐκ τοῦ ἡλίου.

<Αἰθὴρ> θηλυκῶς Ὅμηρος· αἰθέρος ἐκ δίης. καὶ Πίνδαρος· φρήμας

δι' αἰθέρος. διότι πυρώδης ὢν οὐ τρέφει. καὶ αὖθις· ἀστεροειδέα

νῶτα διφρεύουσ' αἰθέρος ἱερᾶς.

<Αἰθίοψ:> ὁ μέλας. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἁπλῷ λόγῳ.

<Αἴθλη:> ἡ Χίος.

<Αἰθόμενος:> καιόμενος.

<Αἴθοπα:> ἀντὶ τοῦ διάπυρον, φλεγμαίνουσαν. ἐν Ἐπιγράμμασι·

μέχρι καὶ αὐτοῦ βλέμματος ἐνστήσας αἴθοπα βασκανίην.

<Αἴθοπος:> διαπύρου. θερμοῦ ἐν ταῖς μάχαις. ὁ δὲ Σοφοκλῆς  

ἐπὶ τοῦ παρακεκινηκότος ἐχρήσατο. οἵαν ἐδήλωσας ἀνδρὸς αἴθοπος

ἀγγελίαν ἄτλατον οὐδὲ φευκτόν.

<Αἶθος:> ὁ ἐκκαύστης.

<Αἰθός:> ὁ καιόμενος.

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera et recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode O 1, scholion 10, line 6

Ἐρήμας δι' αἰθέρος] Μὴ ὑπό τινων οἰκουμένου ἀέ-

ρος.  – Ἐρήμας δι' αἰθέρος]* Ἐν γὰρ τῷ ἀέρι, φησὶν ὁ Τζέτζης,

συνίσταται, κατὰ Ἀριστοτέλη καὶ πάντας σοφοὺς, τά τε νέφη

καὶ αἱ (κα)ται(γίδ)ες? καὶ τὰ πνεύματα· ὁ δὲ αἰθὴρ ἔρημος τού-

των ἁπάντων καθέστηκεν.  – Αἰθὴρ]* Ἐνταῦθα θηλυκῶς κεῖται,

καθ' ὁμοιότητα τῆς ἠέρος. Αἰθὴρ ὁ οὐρανὸς κατὰ τὴν κοινὴν

φράσιν· ὅθεν ὕπαιθρον τὸ μὴ ἐστεγασμένον. Εἴρηται δὲ παρὰ

τὸ ἀεὶ θεῖν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης περὶ Κυρηναίων.  –   

Scholia In Pindarum, Scholia et glossae in Olympia et Pythia (scholia recentiora Triclinii, Thomae Magistri, Moschopuli, Germani) (col
Ode-treatise O 13, scholion-section 125, line 2

Th. <Αἰθέρος> εἶπε θηλυκῶς ὡς ποιητής· <ψυχρᾶς> δέ,
ἐπεὶ καὶ ὁ ἀὴρ αἰθὴρ λέγεται, ψυχρότερον δὲ τὸ βόρειον μέρος,
ἔνθα οἰκοῦσιν αἱ Ἀμαζόνες.

 [D]HQ <αἰθέρος ἐρήμας:> ἡ μὲν θάλασσα ἔχει τοὺς

ἰχθῦς, ἡ δὲ γῆ τὰ τετράποδα καὶ τὰ ἑρπετὰ, ὁ δὲ ἀὴρ τὰ

πτηνά· ὁ μέντοι αἰθὴρ πυρώδης ὢν οὐκ ἔχει.

         ἢ ἐρήμης,

τῆς μὴ ἐχούσης νέφος· οὐ γὰρ συνίσταται εἰς θερμασίαν.

ἢ διὰ τὸ μὴ φαίνεσθαι οἰκούμενον.

         ἢ ὡς πρὸς

ἡμᾶς ἐρήμης, διὰ τὸ ἡσύχιον καὶ ἤρεμον. 14^a

A^glE διαφέρει ὁ αἰθὴρ καὶ ἡ αἰθὴρ, διότι ἡ αἰθὴρ

λέγεται τοῦτο τὸ στερέωμα, ὁ αἰθὴρ δὲ ἀρσενικῶς ἡ ἔνα-

στρος σφαῖρα, ὁ πόλος ἐκεῖνος. insor. E 

Ο Αιθέρας σύμφωνα με την αρχαία και την μεσαιωνική αντίληψη ήταν το υλικό που γέμιζε τον χώρο του σύμπαντος γύρω από την γήινη σφαίρα. Παρ’ όλ’ αυτά η ιδέα της ύπαρξης του αιθέρα δεν ήταν αποδεχτή μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, ενώ την ιδέα της ύπαρξής του εισήγαγαν οι αρχαίοι Ελληνες ονομάζοντας τον  ως το αόρατο πέμπτο στοιχείο, τη πεμπτουσία.  (Πέμπτος + ουσία ) το πιο ουσιώδες και το πιο κυρίαρχο.

Ετυμολογικά η σημασία της λέξεως Αιθήρ είναι το ανώτατον και καθαρότατον στρώμα του αέρος. Παράγεται από το ρήμα αίθω που σημαίνει ανάβω, αναφλέγω, φέγγω, φλέγομαι, καίομαι «αίθω γάρ ού μόνον το καίω, αλλά και το λάμπω» (Ευστάθιος Παρεκβολαί Είς Ιλιάδα Ψ 250).

Άλλα παράγωγα της λέξεως είναι η αιθάλη, ο αιθίοψ, και πιθανώς και η Αίτνα.

Ο Πλάτων στον «Κρατύλο» ετυμολογεί την λέξη λέγοντας ότι παράγεται από «αεί θεί» που σημαίνει αυτό που κινείται συνεχώς. (Κρατύλος 440 b)

Scholia In Pindarum, Scholia in Pindarum (scholia vetera et recentiora partim Thomae Magistri et Alexandri Phortii) (e cod. Patm.)
Ode O 1, scholion 10, line 6

Αἰθὴρ]* Ἐνταῦθα θηλυκῶς κεῖται,

καθ' ὁμοιότητα τῆς ἠέρος. Αἰθὴρ ὁ οὐρανὸς κατὰ τὴν κοινὴν

φράσιν· ὅθεν ὕπαιθρον τὸ μὴ ἐστεγασμένον. Εἴρηται δὲ παρὰ

τὸ ἀεὶ θεῖν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης περὶ Κυρηναίων.  –   

Ο Αιθήρ σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γραμματεία είναι και το  Πυρ που δίνει ζωή, είναι ο σπινθήρας της ζωής για κάθε πλάσμα. 

Ο Όμηρος δεν θεωρούσε τον Αιθέρα ως κάποια θεότητα ούτε και ως κάποια περιοχή, αλλά ως μία ιδιαίτερη κατάσταση του Ουρανού , ο οποίος βρίσκεται κάτω από τον Ουρανό (Ιλιάς . Ξ. 288, Θ. 556, Β 412, Ο 192, Π 300, T 351). 

Ο Αριστοφάνης τον αποκαλεί ζωοδότη των πάντων «Αιθέρα σεμνότατον, βιοθρέμμονα πάντων» 

 Aristophanes Comic., Nubes Line 570

Ζῆνα τύραννον εἰς χορὸν

πρῶτα μέγαν κικλήσκω·

τόν τε μεγασθενῆ τριαίνης ταμίαν,

γῆς τε καὶ ἁλμυρᾶς θαλάσσης ἄγριον μοχλευτήν·  

καὶ μεγαλώνυμον ἡμέτερον πατέρ'

Αἰθέρα σεμνότατον, βιοθρέμμονα πάντων·

Scholia In Aristophanem, Scholia in nubes (scholia vetera)
Argumentum-dramatis personae-scholion sch nub, verse 570a alpha, line 4

<Αἰθέρα σεμνόν> E: ἀντὶ τοῦ “ἀέρα”. EM^bis ὁ γὰρ αἰθὴρ δι-

ακαὴς ὢν ἀνέφελός ἐστιν. καὶ ἐκ τοῦ

<“βιοθρέμμονα”> δῆλον, ὅτι ἀήρ, οὐχὶ αἰθήρ. EM   

<Αἰθέρα:> τὸν ἀέρα· ὁ γὰρ αἰθὴρ

ἀνέφελος. καὶ βιοθρέμμων ὁ ἀήρ,

οὐχ ὁ αἰθήρ. RV   

<βιοθρέμμονα:> ἐπειδὴ ἀρδεύει τὴν γῆν. E

ἐπειδὴ EM τὰ ζῷα ἐν τῷ ἀέρι ἔχει τὴν ζωήν. RVEM  

Αἰθέρα] ἀέρα.

Th^1/2Tr1/2 ⌈βιοθρέμμονα πάντων Th¹Tr^1/2 [βιοθρέμμον' ἁπάντων Th²]] τὸν

βίου καὶ ζωῆς παρεκτικὸν ⌈καὶ Th² [ἤγουν Tr^1/2] τροφέα ⌈ἁπάντων Th¹Tr¹

[πάντων Tr²] ζῴων, φυτῶν, ⌈καὶ Th¹Tr^1/2 ζωοφύτων

Scholia In Pindarum, Scholia et glossae in Olympia et Pythia (scholia recentiora Triclinii, Thomae Magistri, Moschopuli, Germani) (col
Ode-treatise O 1, scholion-section 10, line 11

(Nub. 569)· Ἡμέτερον πατέρ' αἰθέρα βιοθρέμμονα πάντων. ἐν  

γὰρ τῷ ἀέρι καὶ οὐ τῷ πυρὶ νεφέλαι συνίστανται, καὶ οὗτος

πᾶσι φυτοῖς καὶ ζώοις τὸ ζῆν παρέχει.

Στον «Ύμνο προς Πρωτόγονον» βλέπουμε την πίστη των Ορφικών ότι ο Αιθήρ προϋπήρχε πριν από οποιαδήποτε γέννηση – εμφάνιση, αφού ο Πρωτόγονος, ή Έρως, ή Φάνης πλανιόταν μέσα στον Αιθέρα όταν γεννήθηκε από το αυγό. 

«Πρωτόγονον καλέω διφή, μέγαν, αιθερόπλαγκτον, ωογγενή» 

<Πρωτογόνου>, θυμίαμα σμύρναν.

Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον,

ὠιογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι,

ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ' ἀνθρώπων,

σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον,

ἄρρητον, κρύφιον ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος,

ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην

πάντη δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον  

λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ' οὗ σε Φάνητα κικλήσκω

ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον.

ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς

ἐς τελετὴν ἁγίαν πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις. 

Τον δισυπόστατο Πρωτόγονο επικαλούµαι, τον µέγα, τον αιθεροπλάνητο, τον ωογέννητο, µε τα χρυσά φτερά που αγαλλιά, τον ταυρόφωνο, τη γένεση των µακαρίων και των θνητών ανθρώπων, το πολυενθύµητο σπέρµα, τον πολυόργιο, τον Ηρικεπαίο, τον ανείπωτο, την κρύφια ορµή, τον πάµφωτο βλαστό, συ που διέλυσες τη σκοτεινή οµίχλη των µατιών κυκλοστρεφόµενος µε τις κινήσεις των φτερών παντού στον κόσµο φέρνοντας το ιερό λαµπρό φως, γι’ αυτό Φάνητα σε ονοµάζω κι άνακτα Πρίαπο κι Ανταύγη ζωηροφθαλµο. Αλλά µακάριε, στοχαστικέ, γόνιµε, πήγαινε χαρούµενος στην άγια τελετή την πολυσύνθετη των οργιοφαντών. 

Ενώ δίδεται  και ξεχωριστός ύμνος για τον Αιθέρα που τον αναφέρει ως τον σπινθήρα της ζωής για όλα τα ζωντανά πλάσματα και ως το άριστο και πρώτον στοιχείον του κόσμου…

<Αἰθέρος>, θυμίαμα κρόκον.

Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές,

ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,

πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα,

ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον,

ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές,

κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.   

  Ορφικός ύμνος Αιθέρος (θυμίαμα κρόκον)

Ω εσύ πού έχεις το υψηλόν κράτος του Διός πού είναι πάντοτε ακατανίκητον και έχεις μέρος των άστρων, του ήλιου και της σελήνης πού δαμάζεις τα πάντα και φυσάς φωτιά και είσαι ο σπινθήρ της ζωής εις όλα τα ζωντανά πλάσματα.
ο Αιθήρ πού φαίνεσαι από υψηλά, καί είσαι το άριστον (το πρώτον) στοιχείον του κόσμου ώ λαμπρόν βλαστάρι, πού φέρεις το φως και φέγγεις με τα άστρα.
Εσέ προσκαλώ και σε παρακαλώ να είσαι ήπιος και γαλήνιος εις ημάς.

Άλλη μετάφραση

 Ω εσύ µε την υψηλόβαθρη εξουσία του ∆ιός την ακατάλυτη πάντα, µέρος άστρων και ηλίου και σελήνης, πανδαµάτορα, πυρίπνοε, έναυσμα ζωής σε όλα τα ζωντανά, εσύ ο υψηλόφεγγος Αιθέρας, το άριστο στοιχείο του κόσμου, ω λαμπρό γέννημα, φωτοφόρο, αστροφώτιστο, καλώντας σε ικετεύω να’ σαι µακρόθυµος γαλήνιος. 

Οι Ορφικοί λοιπόν πιστεύουν στην κοσμογονική τους θεωρία ότι ο Αιθήρ είναι ένα πρωταρχικό, βασικό δομικό στοιχείο της Δημιουργίας, ότι είναι η ψυχή του κόσμου, το Θείον Πύρ, ο σπινθήρας που δίνει ζωή σε όλα τα δημιουργήματα.

Lucius Annaeus Cornutus Phil., De natura deorum
Page 28, line 6

…Ἡσίοδος ἱστορεῖ, μετὰ δὲ αὐτὸ τὴν Γῆν καὶ

τὸν Τάρταρον καὶ τὸν Ἔρωτα, ἐκ δὲ τοῦ Χάους τὸ

Ἔρεβος καὶ τὴν Νύκτα φῦναι, ἐκ δὲ τῆς Νυκτὸς τὸν

Αἰθέρα καὶ τὴν Ἡμέραν…

Συνεχίζετε …