Λητώ Βουτώ, ής τινός χρηστήριον

Mαζί με το Δία, η Θέμις και η Διώνη ως «νάϊοι θεοί», δηλαδή σύνοικοι και σύνναοι του Δία. Ήταν, επομένως, οι δύο θεές οι σπουδαιότερες μετά το Δία, πάρεδροι του θεού, αλλα όπως αποδεικνύετε εκ των κειμένων το ονομα της μιας θεωρειτε  επιθετο προερχόμενο εκ του Διός. Η συζυγος του, όπως παλιότερα λέγαμε ο Γιώργος και η Γιώργαινα, έτσι η Διώνη είναι η Ηρα ή Ρέα ή Αφροδίτη η του Διός.

Ο  Νάιος Διας αλλα και έτερες  Ναϊοι θεοί/ Θεες  καθώς και ο εορτασμός των Ναιων εορτών μας παραπέμπουν και λόγω ονομασίας σε ειδικές τελετές και εορτασμούς δοσμένους από το ιερατείο της Αιγύπτου.

Ειδικά κατά τα έτη βασιλείας του  Πύρρου  η Δωδώνη  στολιζετε μ' ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα χωρητικότητας 17.000 θεατών. Στο θέατρο ετελείτο κάθε 4 χρόνια η γιορτή των Ναϊων προς τιμή του Ναϊου Διός, δηλ. αυτού που φέρνει τη βροχή, που σχετίζετε και με την ύπαρξη του υγρού στοιχείου και παλιότερα της Θάλασσας, καθώς και της ύπαρξης μεγάλων, γερών δέντρων και κατά συνέπεια γερών ξύλων για την ναυπήγηση γερών σκαριών και σκαφών.

Δεν μπορεί να μην περάσει από το νού μας και  η υπαρξη των αρχαίων κειμένων/αποσπασμάτων που δηλώνουν την παρέμβαση της Θεάς Αθηνάς για την προσθήκη ιερού ξύλου εκ της Δωδώνης για την δημιουργία της Αργούς του Ιάσωνα. Η Δωδώνη, εκτός από θρησκευτικό κέντρο ήταν και κέντρο όχι μονο θρησκευτικής αλλα επιστημονικής και πολιτικής, ίσως, καθοδήγησης.

Σύμφωνα με τα Αργοναυτικά ο Ιάσων με τη συμβουλή της θεάς Αθηνάς, έρχεται στη Δωδώνη για να πάρει ένα κλαδί από την προφητική βελανιδιά και την τοποθετήσει στην πλώρη του καραβιού για να οδηγεί και να προστατεύει τους Αργοναύτες. Το «λάλων ξύλον» της Αργούς. Μυστήριο παραμένει το είδος της τεχνολογίας που κατείχαν οι μακρινοί πρόγονοί μας, επ΄αυτών κάποια στιγμή στο μέλλον.

Στο σημερινό κείμενο θα εξετάσουμε το επίθετο Νάϊος/Νάϊα από το ναω ή κι από το ναϊω  

Ναίω = κατοικώ, κατοικούμαι (για τόπο) κατοικίζω, διάγω, διαμένω, διατρίβω, οικίζω, ρέω

Νάω = ρέω, αναβλύζω, αναβρυώ, πιδακίζω, χύνομαι

Ο Ζεύς τιμώμενος στα Νάϊα της Δωδώνης αλλα και στη Δήλο ως Νάιος,

μας θυμίζει τη λέξη νάγια (είδος φιδιού) συνώνυμη της λέξης κόμπρα. Το φίδι δηλαδή που παριστάνεται στο ουραίον (uraeus) στο στέμμα των Φαραώ, τον «δράκοντα» (= φιδι) τον μέγα».  Στο κειμενο του Ιεζεκηίλ  ΚΘ. 3 διαβάζουμε :  

«ΕΝ τῷ ἔτει τῷ δωδεκάτῳ, ἐν τῷ δεκάτῳ μηνί, μιᾷ τοῦ μηνός, ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· 2 υἱὲ ἀνθρώπου, στήρισον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ Φαραὼ βασιλέα Αἰγύπτου καὶ προφήτευσον ἐπ' αὐτὸν καὶ ἐπ' Αἴγυπτον ὅλην 3 καὶ εἰπόν· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ Φαραώ, τὸν δράκοντα τὸν μέγαν τὸν ἐγκαθήμενον ἐν μέσῳ ποταμῶν αὐτοῦ, τὸν λέγοντα· ἐμοί εἰσιν οἱ ποταμοί, καὶ ἐγὼ ἐποίησα αὐτούς. 4 καὶ ἐγὼ δώσω παγίδας εἰς τὰς σιαγόνας σου καὶ προσκολλήσω τοὺς ἰχθύας τοῦ ποταμοῦ σου πρὸς τὰς πτέρυγάς σου καὶ ἀνάξω σε ἐκ μέσου τοῦ ποταμοῦ σου»

 Ή παρεμβολή άλλωστε του αιγυπτιακοί Ιερατείου στά ελληνικά πράγματα είναι έκδηλη καί πασίδηλη, τουλάχιστον στήν περίπτωση τής ιδρύσεως του μαντείου της Δωδώνης άφ' ένός και τών μυστηρίων τών Καβείρων στή Σαμοθράκη άφ'έτέρου, συνυπολογιζομένης τής εορτής τών Σκιροφορίων, που ή αρχή τους ανάγεται στόν μάντιν Σκίρον τής Δωδώνης.

Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
Book 1, chapter 36, section 4, line 6

Ἐλευσινίοις πολεμοῦσι πρὸς Ἐρε-

χθέα ἀνὴρ μάντις ἦλθεν ἐκ Δωδώνης ὄνομα Σκῖρος,

ὃς καὶ τῆς Σκιράδος ἱδρύσατο Ἀθηνᾶς ἐπὶ Φαληρῷ

τὸ ἀρχαῖον ἱερόν· πεσόντα δὲ αὐτὸν ἐν τῇ μάχῃ θά-

πτουσιν Ἐλευσίνιοι πλησίον ποταμοῦ χειμάρρου, καὶ

τῷ τε χωρίῳ τὸ ὄνομα ἀπὸ τοῦ ἥρωός ἐστι καὶ τῷ

ποταμῷ. πλησίον δὲ πεποίηται Κηφισοδώρου μνῆμα δή-

μου προστάντος καὶ Φιλίππῳ τῷ Δημητρίου Μακεδόνων

βασιλεύοντι ἐς τὰ μάλιστα ἐναντιωθέντος·

Σκίρος

Σκίρος or Σκῖρος, ὁ, name of a μάντις, Philoch.42.

Σκῖρος, ἡ, a town in Arcadia, St.Byz.; cf. Σκιρῖται, Σκιρῖτις.

Ιδιαιτέρως όμως ή γέννηση τής Αθηνάς άπ' τό κεφάλι τοΰ Διός μέ χειρουργική επέμβαση του Ηφαίστου = Φθά παραπέμπει ευθέως στήν πασίγνωστη τεχνική τών βασιλικών τρυπανιστών τής Υψηλής Πύλης ή Πέρ Άά.(- Φαραώ), καθώς και η σύνδεση της Σκιράδος Αθηνάς με τη Σκίρα εορτή και τα Σκιροφορια.

Scholia In Aristophanem, Scholia in ecclesiazusas (scholia vetera)
Argumentum-scholion sch eccl, verse 18, line 4

Σκίροις: Σκίρα ἑορτή ἐστι τῆς Σκιράδος Ἀθη-

νᾶς, Σκιροφοριῶνος ιβʹ. οἱ δὲ Δήμητρος καὶ Κόρης. ἐν

ᾗ ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἐρεχθέως φέρει σκιάδειον λευκὸν, ὃ λέ-

γεται σκῖρον.

Η Νάγια λοιπον ή Νόγια  (Λατ. Naja naja) είναι από τα φοβερότερα δηλητηριώδη (ιοβόλα) φίδια της  γής. Ανήκει στο γένος των ερπετών οφιδίων της οικογένειας των ελαπιδών (elapidae). Η Νάγια είναι περισσότερο γνωστή με το πορτογαλικό της όνομα, Κόμπρα. Οι φυσιοδίφες την ονόμαζαν άλλοτε Ασπίδα, όνομα που έφερε στην αρχαιότητα.

Έχει σχετικά μικρό κεφάλι, τετραγωνικό, καλυπτόμενο επίσης με πλάκες και ουρά οξύληκτη. Στο μπροστινό μέρος της άνω σιαγόνας φέρει αυλακωτά ιοβόλα άγκιστρα διπλάσιου μεγέθους των οδόντων του. Κάποια είδη έχουν την δυνατότητα λόγω ισχυρών σιελογόνων αδένων να εκτοξεύουν το δηλητήριο σε απόσταση μέχρι 2,5 μέτρων και μάλιστα σημαδεύοντας τους οφθαλμούς του αντιπάλου, προκειμένου έτσι να δημιουργήσουν παροδική τύφλωση του εχθρού και έτσι να τραπούν σε φυγή.

Χαρακτηριστικό των φιδιών αυτών είναι η ικανότητά τους ανασηκώνοντας το πρόσθιο μέρος του σώματός τους να διαπλατύνουν εκπληκτικά το δέρμα του αυχένα τους δημιουργώντας σχεδόν εικόνα ασπίδας, εκ της οποίας και είχαν ονοματιστεί έτσι στην αρχαιότητα. Τη μορφή αυτή λαμβάνουν όταν οργιστούν ή φοβηθούν. Τα δήγματα (δαγκώματα) των φιδιών αυτών είναι θανατηφόρα

Τρία είναι τα κυριότερα είδη της:

Η Νάγια η νάγια που απαντάται κυρίως στην Αιγυπτο και τη Νουβία, και που λέγεται πως το δηλητήριο τέτοιου φιδιού χρησιμοποίησε η Κλεοπάτρα για να θέσει τέρμα στη ζωή της.

Η Νάγια η αρχουμένη (Κόμπρα η Βασιλική) ή Νάγια η διοπτροφόρος (κυρίως στην Ασία), που όταν διαπλατυνθεί ο αυχένας της παρουσιάζει εικόνα δύο ματιών.

Η Νάγια η αμαδρυάς, που παρουσιάζει το σχήμα ενός οφθαλμού, η οποία και είναι αυτή που φθάνει στο μεγαλύτερο μέγεθος.

Στην αρχαία Αίγυπτο η "Νάγια η Νάγια" θεωρούνταν ιερό ζώο.

Είναι ανάγκη, κατ'άρχάς, νά τονισθή ότι στή γλώσσα της Βίβλου η έννοια τού Φιδιού (όφεος) αποδίδεται καί με τή λέξη "δράκων". Ό δράκων είναι ("Εξ. Ζ', 9-10), σάν φίδι ή όφις (Γεν. Γ', 1) "ό φρονιμότερος" δηλ. σοφώτερος όλων καί κατά τόν αναγραμματισμό όφις <-> σοφία είναι προφανές πώς τό όνομα Δράκων δηλώνει τόν σοφό = νομοθέτη τών Αθηνών, ιδιαιτέρως ξέροντας πώς ό αιγύπτιος Κέκροψ λέγεται καί Δρακοντίδης, στόν δέ Ιεζεκιήλ (ΚΘ') τό κείμενο (2) αναφέρεται στό "φαραώ βασιλέα Αιγύπτου" καί τόν χαρακτηρίζει (3) ώς "τόν δράκοντα τόν μέγαν" (δές καί τό "ούραϊον" έπί της κεφαλής του).

οὐραῖος οὐρ-αῖος, α, ον, (οὐρά)

of the tail, τρίχες ἄκραι οὐραῖαι Il.23.520; ἄκρα οὐ. πτερά A.R.2.571, cf. Euph.51.6, Orib.8.6.15: generally, τὰ οὐ. the tail or hindmost parts of fish, Hp.Vict.3.79; πόδες the hind-feet, Theoc.25.269, Arat.352.

οὐραῖον, τό, tail, Achae.27.3; κυνός Men.Kol.Fr.7; Ἄρκτος στρέφουσ' οὐραῖα E.Ion 1154; in fish, tail-fin, S.Fr.762, Arist.HA490a4, al., dub. l. in Arat. 363; τὰ οὐ. hinder part, rear, Ph.2.109, Luc.VH1.35, 2.1.

οὐραῖον, τό, = τὸ πέρας τοῦ ὀστέου, of the coccyx, Gal.15.863.

Το Ουραίον είναι το σύμβολο της θεά Wadjet, μία από τις πρώτες θεές των Αγυπτιων, η  οποία συχνά απεικονίζεται ως κόμπρα. Το κέντρο της λατρείας της ήταν στη Per-Wadjet , αργότερα ονομάστηκε Buto/Βούτω από τους ‘Ελληνες. Έγινε η προστάτιδα του Δελτα του Νείλου  και ο προστάτης όλης της Κάτω Αιγύπτου τόσο ώστε η εικόνα της φορέθηκε από το Φαραώ σαν στολίδι κεφάλι  και ως ένα στέμμα που περιβάλλει την κεφαλή, παραμένοντας πάντα στο επάνω  μέρος της κόμης τους, αναφέροντας την προστασία της και ως την κατοχή τους πάνω στη γη. Ο Φαραώ αναγνωριζετε μόνο από τη χρήση  του ουραίου, το οποίο μετέφερει και τη νομιμότητα στον ηγεμόνα. Υπάρχουν στοιχεία για αυτήν την παράδοση ακόμη και στην Παλαιά Βασίλειο κατά τη διάρκεια της τρίτης χιλιετίας π.Χ. Πολλές θεότητες που συνδέονται  ή είναι υποψήφιες  και φέρουν  πτυχές της Wadjet απεικονίζεται φορώντας το ουραίον επίσης.

Κατά τη στιγμή της ενοποίησης της Αιγύπτου, η εικόνα της αντιπάλου της Wadjet της Nekhbet, η οποία παρουσιάζετε ως ένας λευκός γύπας και κατέχει την ίδια θέση, όπως ο προστάτης της Άνω Αιγύπτου , προσχώρησε στην εικόνα του Wadjet στο Uraeus. Και τα δύο σύμβολα ισάξια  προβάλλουν στο στεμμα του Φαραώ πριν την ενοποίηση της Αιγύπτου. Η σημασία της επιμέρους λατρείας τους κράτησε από το να γίνει συγχώνευση και με τόσες πολλές αιγυπτιακές θεότητες. Μαζί ήταν γνωστές ως οι δύο κυρίες, που έγινε από κοινού προστάτες και πάτρωνες της ενοποιημένης Αιγύπτου.

Αργότερα, ο Φαραώ θεωρούνταν ως μια εκδήλωση του ήλιου-θεού Ρα , και γι 'αυτό και υπήρχε η πεποίθηση ότι με το ουραίον  προστατεύνται από  ενέργειες ενάντιες των εχθρών  τους καθώς έφεραν και το πύρινο μάτι της θεάς.

Σε ορισμένες μυθολογικά έργα, το μάτι του Ρα λέγεται ότι είναι το ουραίον.

Η  Wadjets προυπήρχε πολύ πριν την άνοδο αυτής της λατρείας, όταν ξεκίνησε ως το μάτι της Wadjet ως Cobra και το όνομα των συμβόλων που ονομάζεται επίσης το μάτι του του φεγγαριού, τα μάτια του Hathor , το μάτι του Horus , και το μάτι του Ρα-ανάλογα κατά τις ημερομηνίες τις αναφορές στα σύμβολα.

Καθώς η Uraeus θεωρήθηκε ως ένα σύμβολο βασιλικό, ο Horus και ο Set επίσης αποτυπώθηκαν φορώντας ένα απ΄αυτά.

 Στην αρχή της μυθολογίας,  ο Horus  ήταν το όνομα που δίνεται σε κάθε βασιλιά ως μέρος των ληφθέντων πολλούς τίτλους, που έχει προσδιοριστεί ότι είναι ο γιος της θεάς. Σύμφωνα με τη μετέπειτα μυθολογία του Ra, το πρώτο ουραίον  ειπώθηκε ότι εχει  δημιουργηθεί από τη θεά Ίσιδα, που αποτελούνταν από το χώμα της γης και το σάλιο της. Σε αυτήν την έκδοση της μυθολογίας, το ουραίον ήταν το μέσο με το οποίο η  Isis κέρδισε το θρόνο της Αιγύπτου για τον Osiris. Isis συνδέεται μπορεί να θεωρηθεί ως πτυχή της Wadjet.

Η Cobra ήταν ένα σύμβολο της άνω Αιγύπτου -του Φαραώ - ένα σημάδι της νέας ζωής και της ανάστασης.

Η Cobra ήταν σχεδόν πάντα απεικονίζεται έτοιμη προς επίθεση  και με κουκούλα του διεσταλμένη. Η ελληνική Ουραίον (uraeus) λέξη χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει την κόμπρα σε αυτή τη στάση. Η λέξη μπορεί να έχει τις ρίζες της από την αιγυπτιακή λέξεις που σήμαινε αυτή που στρέφει προς  τα πάνω. Το είδος της Cobra που  εκπροσωπήθηκε ως προς το Ουραίον  είναι η Naja Hajé.

Η Wadjet ήταν πιστεύεται ότι είναι η σύζυγος του Hapi, στην Κάτω αιγυπτιακή πλευρά του. Ήταν, επίσης, συνδέεται με Set στον ρόλο του ως θεού της Κάτω Αιγύπτου. Ήταν επίσης πιστεύεται ότι είναι η σύζυγος του Πτα και η μητέρα του Nefertem (στη θέση του Sekhmet ή Bast), από το λαό της Per-Wadjet, πιθανότατα λόγω της μετέπειτα μορφή της όπου εμφανιζετε ως μια λιονταρίνα.

 Ήταν η θεά του ενδέκατου μήνα από το αιγυπτιακό ημερολόγιο, από την ρωμαικη μυθολογία  γνωστή ως Epipi.

Ήταν λατρευόταν στο ναό της Wadjet, η οποία αναφέρεται στην από «Pe-Τμ» το όνομα, στα Κείμενα που Πυραμίδα, και ήταν από τότε που πιστεύεται ότι είναι τόσο πολύ παλιά και διάσημη. Πίστευαν ότι ακόμη και σε παλιούς καιρούς, οι Αιγύπτιοι που συνδέονται με Wadjet Ίσιδας και του θεού Horus, και ότι και οι δύο αυτές θεότητες λατρεύονταν επίσης στην πόλη της Per-Wadjet, η οποία ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη - Pe και De.

Από την τοπική θεά της προδυναστικής πόλης στη θεά της Κάτω Αιγύπτου,  η Wadjet έγινε ένα από τα σύμβολα της Αιγύπτου. Με την προσωπική  προστάσία των Φαραώ ήταν αυτή που απένειμε το κόκκινο στέμμα στον Φαραώ, που επίσης έγινε το σύμβολο της κυριαρχία. Και από τη θεά του παπύρου και του Δέλτα του στο «μάτι του Ρα", πήρε το ρόλο του προστάτη του ηγεμόνα. Λατρευόταν ως θεά αλλά και ως η προσωποποίηση του βορρά, η θεά κόμπρα που ήταν το μισό από μια εκδήλωση την ιδέα της δυαδικότητας ότι ήταν βάση για τη δημιουργία και την υπαρξη  της Ma'at». Δεν ήταν μόνο  μια θεά, αλλά ήταν ένα μέρος από την ίδια τη  γη της Αιγύπτου .

Wadjet (Wadjyt, Wadjit,  Udjo, Uatchet, Edjo, Buto) ήταν η προδυναστικής θεά κόμπρα των Κάτω Αιγύπτου, μια θεά αρχικά από μια πόλη που μεγάλωσε για να γίνει η θεά της Κάτω Αιγύπτου, πήρε τον τίτλο Το μάτι του Ρα , και ένα από τα  δύο σύμβολα των «δύο κυρίων») του Φαραώ. Εκείνη για να γίνει η προστάτιδα θεά του συνόλου της Κάτω Αιγύπτου και «δίδυμο» στην κηδεμονία της Αιγύπτου με την Nekhbet θεά γύπας. Αυτοί οι δύο ήταν οι ( «δύο κυρίες») του Φαραώ και ήταν ένα παράδειγμα της αιγυπτιακής δυαδικότητας - καθένα από τα δύο εδάφη έπρεπε να έχουν τη δική προστάτιδα θεά της. Wadjet ήταν η προσωποποίηση του βορρά.

Συχνά εμφανίζεται ως cobra προστάτης των Φαραώ, έτοιμη να χτυπήσει και να σκοτώσει τους εχθρούς του. Ήταν επίσης απεικονίζεται ως γυναίκα με κεφαλή κόμπρα, μια φτερωτή κόμπρα, ή  λιοντάρο-κεφαλή γυναίκα, ή μια γυναίκα που φορά το κόκκινο στέμμα της Κάτω Αιγύπτου. Ήταν συχνά εμφανίζονται μαζί με Nekhbet ο οποίος ήταν σε πανομοιότυπη μορφή - όπως ένα φίδι ή μια γυναίκα - ή συνδυάζεται μαζί με Wadjet ως ένα φίδι και Nekhbet σαν λευκό όρνιο.

Η Wadjet ήταν σεβαστή ως η θεά του τοκετού, και προστάτης των παιδιών, και κατά τα επόμενα χρόνια έγινε και η προστάτης των βασιλιάδων. Wadjetąs ρόλος ήταν συχνά θεωρείται ως ένα ισχυρό αμυντικό. Ένα σύμβολο της δικαιοσύνης, του χρόνο, του ουρανού και της κόλαση, Η  Wadjet είναι ένα από τα παλαιότερα αιγυπτιακές θεότητες.

Συχνά φαίνεται σαν κόμπρα, ή ως επικεφαλής της κόμπρα, Wadjet μπορεί να δει την εκτροφή από το μέτωπο των ηγεμόνων. Αποδεικτικά στοιχεία της προστασίας της είναι πιο αξιοσημείωτη από τη νεκρική προσωπίδα του Τουταγχαμών. Κατά καιρούς, έχει αποδειχθεί με το πρόσχημα της "μάτι της θείας εκδίκησης" της ρόλο, ως λέαινα. Στα νεότερα χρόνια, οι βασιλικές κορώνες ήταν συχνά διακοσμημένα με δύο ή περισσότερες απεικονίσεις κόμπρες σε ένδειξη σεβασμού προς το ρόλο της ως προστάτης.

Ο θρύλος λέει ότι Wadjet ήταν κόρη του Atum, ο πρώτος θεός του Σύμπαντος. Την δημιουργήθηκε ως το μάτι του. Σκοπός της ήταν να αναζήτηση στο Σύμπαν για τους χαμένους του γιους τον Tefnut και Shu. Η Wadjet βρήκε τους γιους του, και Atum ήταν τόσο ευτυχής που τους  ξαναδε. Ως ανταμοιβή από τον Atum η Wadjet τοποθετείται επάνω στο κεφάλι του, με τη μορφή μιας κόμπρα. Εκεί που πρέπει να γίνετε και να είναι  σεβαστή από όλους τους θεούς και τους άνδρες.

Έγινε μια θεά της θερμότητας και της πυρκαγιάς και αυτό τον ενισχυμένο ρόλο της ως θεά προστάτης - με τόσο άγρια εξουσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όχι μόνο δηλητήριο αλλά φλόγες εναντίον των εχθρών του Φαραώ. Μαζί με τον σύνδεσμο της σε αυτήν την εξουσία, συνδέεται με το «μάτι του Ρα», και έτσι ήταν, επίσης, συνδέεται με τις άλλες θεές που πήραν αυτόν τον τίτλο - Bast, Tefnut, Sekhmet, Hathor, Isis, και «δίδυμο» της στη δυαδικότητα , Nekhbet. Μαζί με αυτή τη μορφή, πήρε τη μορφή μια λιονταρίνα, όπως έκαναν πολλοί από τους «μάτι του Ρα 'την άλλη θεές. Σε αυτή τη μορφή που φόρεσε τον ηλιακό δίσκο του Ρα - που συνδέουν την με τον ήλιο - με την uraeus (η κόμπρα  ως κόμμωση της.

Λέγετέ ότι όταν  η Ισις υποχώρησε στους  βάλτους από Πάπυρο αφού έχει συλληφθεί το παιδί της, παρέμεινε κρυμμένη μέσα  ολους τους  μήνες, ώσπου  εκπληρώθηκε, όταν εκείνη έφερε στο προσκήνιο τον Horus, ο οποίος αργότερα έγινε ο "εκδικητής του πατέρα του".  Ποτέ ο Set  δεν κατάφερε να βρει κρησφύγετο της , επειδή η μεγάλη θεά είχε βρει κάποιο μέσο με το οποίο αυτή προκάλεσε τον πάπυρο και άλλα φυτά για να την κρύψουν από το βλέμμα του, και η θεά Wadjet την επισκέφθηκε και την βοήθησε στην υποχώρηση της.

Μια άλλη σύνδεση με πιο ήπια πλευρά της, η σύνδεση της με τη φύση - στα Κείμενα Πυραμίδας είπε ότι το φυτό πάπυρος προέκυψε από αυτήν, και ότι ήταν συνδεδεμένο με τις δυνάμεις της ανάπτυξης. Πίστευαν επίσης ότι δημιούργησε τον εαυτό της στον βάλτο από παπυρους.

Η Νemeς (Νέμεσις) ή Μενες; αποτελείται από ένα ριγέ ύφασμα  που είναι φτιάγμένο από χρυσό και  λάπις λάζουλι, που χρησιμοποιείται ως κάλυμμα-περούκα. Μπορεί να προκαλέσει τις ακτίνες του ήλιου να  πλαισιώσουν το πρόσωπο.

Η Nemes χωρίζεται σε δύο τμήματα και στις δύο πλευρές του κεφαλιού και καταλήγει στο πίσω μέρος του σε μια πλεξούδα που κρέμεται στην πλάτη. Τα κείμενα Πυραμίδα αναφέρονται στην Nemes ως το σύμβολο της θεάς Nekhbet/γύπα (οι πλευρές που πλαισιώνουν το πρόσωπο του βασιλιά είναι τα προστατευτικά φτερά της θεάς).

Οι περισσότερες από αυτές τα κοινά σημεία/γέφυρες ολοκληρώνονται από ένα άλλο σύμβολο βασιλικό που  είναι πολύ σημαντικό: το φίδι Cobra που προστατεύει το Φαραώ. Το θηλυκό Cobra ονομάζεται "uraeus" (Λατ. έκδοση της ελληνικής ouraios), είναι πάντα έτοιμη  και πρησμένη, έτοιμη να επιτεθεί και να φτύσει δηλητήριο του εναντίον των εχθρών. Η uraeus (πληθυντικός uraei) αντιπροσωπεύει με αυτή την έννοια, την καταστροφική δύναμη, ένα όπλο στην υπηρεσία του Φαραώ για να εξοντώσει τους εχθρούς του. Η Cobra θεωρείται επίσης ως ο γιος ή το μάτι του Rα, που συμβολίζει την Wadjet θεά της Κάτω Αιγύπτου για την προστασία του βασιλιά και συμβολίζει την ανάγκη να προστατεύουν τους ζωντανούς. Η uraeus έχει δύο σκοπούς: προστατευτικό και καταστροφικό

Η Cobra όταν αισθάνεται να απειλείται, να επεκτείνει την περιοχή του τραχήλου της μήτρας και συσφίγγει το δέρμα του λαιμού του για να φτύσει δηλητήριο του. Συχνά δίπλα στην κόμπρα, βρίσκεται ο γύπας το σύμβολο της Άνω Αιγύπτου.

Η θεά όμως  της αιγύπτου με το ονομα Wadjet ταυτίζετε με την Ελληνική θεά Βουτώ. Και μάλιστα στ΄ονομα της υπάρχει και χρηστήριον/Μαντείον  στο Δέλτα του Νείλου.

Βούτος δε είναι η παλαιά αιγυπτιακή Θεοτης, ή οποία ταυτίζετο με την Λητώ. Κατά τήν παράδοσιν ήτο τροφός του θεού ‘Ωρου εις τά πλησίον τής ομωνύμου πόλεως ελη. Αυτή απεικονίζετο μέ κεφαλήν όφεως, ενώ ή εχθρός της  Νέχμπετ, θεά τής "Ανω Αιγύπτου, μέ κεφαλήν ιέρακος. "Οταν όμως ή "Ανω και ή Κάτω Αίγυπτος ήνώθησαν εις εν βασίλειον, επήλθε, κατά τήν παράδοσιν, συμφιλίωσις. τών δύο θεοτήτων και έκτοτε απεικονίζοντο μαζί και οι δύο. Ή θεότης αυτή (Βουτώ/Λητώ/Λατόνα κλπ) κατείχε και μαντικάς ιδιότητας και εις τό παρά τήν ομώνυμο ν πόλιν μαντείον αυτής κατέψυγεν ό υπό τών ένδεκα άλλων βασιλέων τής Αιγύπτου καταδιωκόμέ­νος Ψαμμήτιχος. Ή θεά τότε προείπεν εις αυτόν ότι τότε μόνον θά νικήση όταν εις τα πλησίον έλη παρουσιασθούν χάλκινοι άνδρες. "Οταν δε μετά τίνα χρόνο ν’ άπεβιβάσθησαν οπλίτες "Ελληνες και έκ Καρίας οί όποιοι έψερον χαλκάς πανοπλίας, έβοηθήθιη παρά τούτων ό Ψαμμήτιχος και εκυριάρχησεν επι τών άλλων βασιλέων τής Αιγύπτου.

Herodotus Hist., Historiae
Book 2, section 155, line 7 

 

Ὁ δὲ

Ἆπις κατὰ τὴν Ἑλλήνων γλῶσσάν ἐστι Ἔπαφος. Τοῖσι

δὲ Ἴωσι καὶ τοῖσι Καρσὶ τοῖσι συγκατεργασαμένοισι αὐτῷ ὁ

Ψαμμήτιχος διδοῖ χώρους ἐνοικῆσαι ἀντίους ἀλλήλων,

τοῦ Νείλου τὸ μέσον ἔχοντος, τοῖσι οὐνόματα ἐτέθη

Στρατόπεδα. Τούτους τε δή σφι τοὺς χώρους διδοῖ καὶ

τἆλλα τὰ ὑπέσχετο πάντα ἀπέδωκε. Καὶ δὴ καὶ παῖδας

παρέβαλε αὐτοῖσι Αἰγυπτίους τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν ἐκδι-

δάσκεσθαι· ἀπὸ δὲ τούτων ἐκμαθόντων τὴν γλῶσσαν οἱ νῦν

ἑρμηνέες ἐν Αἰγύπτῳ γεγόνασι. Οἱ δὲ Ἴωνές τε καὶ οἱ

Κᾶρες τούτους τοὺς χώρους οἴκησαν χρόνον ἐπὶ πολλόν·

εἰσὶ δὲ οὗτοι οἱ χῶροι πρὸς θαλάσσης ὀλίγον ἔνερθε Βου-

βάστιος πόλιος ἐπὶ τῷ Πηλουσίῳ καλεομένῳ στόματι τοῦ  

Νείλου. Τούτους μὲν δὴ χρόνῳ ὕστερον βασιλεὺς Ἄμασις

ἐξαναστήσας ἐνθεῦτεν κατοίκισε ἐς Μέμφιν, φυλακὴν

ἑωυτοῦ ποιεύμενος πρὸ Αἰγυπτίων. Τούτων δὲ οἰκισθέντων

ἐν Αἰγύπτῳ οἱ Ἕλληνες οὕτω ἐπιμισγόμενοι τούτοισι τὰ

περὶ Αἴγυπτον γινόμενα ἀπὸ Ψαμμητίχου βασιλέος ἀρξά-

μενοι πάντα [καὶ] τὰ ὕστερον ἐπιστάμεθα ἀτρεκέως·

πρῶτοι γὰρ οὗτοι ἐν Αἰγύπτῳ ἀλλόγλωσσοι κατοικίσθησαν.

Ἐξ ὧν δὲ ἐξανέστησαν χώρων ἐν τούτοισι δὴ οἵ τε

ὁλκοὶ τῶν νεῶν καὶ τὰ ἐρείπια τῶν οἰκημάτων τὸ μέχρις

ἐμέο ἦσαν. Ψαμμήτιχος μέν νυν οὕτως ἔσχε Αἴγυπτον.

 Τοῦ δὲ χρηστηρίου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ πολλὰ ἐπεμνήσθην

ἤδη, καὶ δὴ λόγον περὶ αὐτοῦ ὡς ἀξίου ἐόντος ποιήσομαι.

Τὸ γὰρ χρηστήριον τοῦτο τὸ ἐν Αἰγύπτῳ ἔστι μὲν Λητοῦς

ἱρόν, ἐν πόλι δὲ μεγάλῃ ἱδρυμένον κατὰ τὸ Σεβεννυτικὸν

καλεόμενον στόμα τοῦ Νείλου, ἀναπλέοντι ἀπὸ θαλάσσης

ἄνω ... Οὔνομα δὲ τῇ πόλι ταύτῃ ὅκου τὸ χρηστήριόν ἐστι

Βουτώ, ὡς καὶ πρότερον ὠνόμασταί μοι· ἱρὸν δὲ ἔστι ἐν

τῇ Βουτοῖ ταύτῃ Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος. Καὶ ὅ γε

νηὸς τῆς Λητοῦς, ἐν τῷ δὴ τὸ χρηστήριον ἔνι, αὐτός τε

τυγχάνει ἐὼν μέγας καὶ τὰ προπύλαια ἔχει ἐς ὕψος δέκα

ὀργυιέων. Τὸ δέ μοι τῶν φανερῶν ἦν θῶμα μέγιστον

παρεχόμενον φράσω. Ἔστι ἐν τῷ τεμένεϊ τούτῳ Λητοῦς

νηὸς ἐξ ἑνὸς λίθου πεποιημένος ἔς τε ὕψος καὶ ἐς μῆκος,

καὶ τοῖχος ἕκαστος τούτοισι ἴσος· τεσσεράκοντα πήχεων

τούτων ἕκαστόν ἐστι. Τὸ δὲ καταστέγασμα τῆς ὀροφῆς  

ἄλλος ἐπίκειται λίθος ἔχων τὴν παρωροφίδα τετράπηχυν.

Οὗτος μέν νυν ὁ νηὸς τῶν φανερῶν μοι τῶν περὶ τοῦτο

τὸ ἱρόν ἐστι θωμαστότατον· τῶν δὲ δευτέρων νῆσος ἡ

Χέμμις καλεομένη. Ἔστι μὲν ἐν λίμνῃ βαθέῃ καὶ πλατέῃ

κειμένη παρὰ τὸ ἐν Βουτοῖ ἱρόν, λέγεται δὲ ὑπ' Αἰγυπ-

τίων εἶναι αὕτη ἡ νῆσος πλωτή. Αὐτὸς μὲν ἔγωγε οὔτε

πλέουσαν οὔτε κινηθεῖσαν εἶδον· τέθηπα δὲ ἀκούων εἰ

νῆσος ἀληθέως ἐστὶ πλωτή. Ἐν δὴ ὦν ταύτῃ νηός τε

Ἀπόλλωνος μέγας ἔνι καὶ βωμοὶ τριφάσιοι ἐνιδρύαται,

ἐμπεφύκασι δ' ἐν αὐτῇ φοίνικές τε συχνοὶ καὶ ἄλλα

δένδρεα καὶ καρποφόρα καὶ ἄφορα πολλά. Λόγον δὲ τόνδε

ἐπιλέγοντες οἱ Αἰγύπτιοί φασι εἶναι αὐτὴν πλωτήν, ὡς

ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ οὐκ ἐούσῃ πρότερον πλωτῇ Λητὼ ἐοῦσα

τῶν ὀκτὼ θεῶν τῶν πρώτων γενομένων, οἰκέουσα δὲ ἐν

Βουτοῖ πόλι ἵνα δή οἱ τὸ χρηστήριον τοῦτο ἔστι, Ἀπόλ-

λωνα παρὰ Ἴσιος παρακαταθήκην δεξαμένη διέσωσε κατα-

κρύψασα ἐν τῇ νῦν πλωτῇ λεγομένῃ νήσῳ, ὅτε τὸ πᾶν

διζήμενος ὁ Τυφῶν ἐπῆλθε, θέλων ἐξευρεῖν τοῦ Ὀσίριος

τὸν παῖδα (Ἀπόλλωνα δὲ καὶ Ἄρτεμιν Διονύσου καὶ

Ἴσιος λέγουσι εἶναι παῖδας, Λητοῦν δὲ τροφὸν αὐτοῖσι

καὶ σώτειραν γενέσθαι· αἰγυπτιστὶ δὲ Ἀπόλλων μὲν

Ὧρος, Δημήτηρ δὲ Ἶσις, Ἄρτεμις δὲ Βούβαστις. Ἐκ

τούτου δὲ τοῦ λόγου καὶ οὐδενὸς ἄλλου Αἰσχύλος ὁ

Εὐφορίωνος ἥρπασε τὸ ἐγὼ φράσω, μοῦνος δὴ ποιητέων  

τῶν προγενομένων· ἐποίησε γὰρ Ἄρτεμιν εἶναι θυγατέρα

Δήμητρος)· τὴν δὲ νῆσον διὰ τοῦτο γενέσθαι πλωτήν.

Ταῦτα μὲν οὕτω λέγουσι.

 Ψαμμήτιχος δὲ ἐβασίλευσε Αἰγύπτου τέσσερα καὶ

πεντήκοντα ἔτεα, τῶν τὰ ἑνὸς δέοντα τριήκοντα Ἄζω-

τον τῆς Συρίης μεγάλην πόλιν προσκατήμενος ἐπολιόρκεε,

ἐς ὃ ἐξεῖλε. Αὕτη δὲ ἡ Ἄζωτος ἁπασέων πολίων ἐπὶ

πλεῖστον χρόνον πολιορκεομένη ἀντέσχε τῶν ἡμεῖς

ἴδμεν.

 Ψαμμητίχου δὲ Νεκῶς παῖς ἐγένετο καὶ ἐβασίλευσε

Plutarchus Biogr., Phil., De Iside et Osiride (351c-384c)
Stephanus page 357, section F, line 8

 Τῆς δ' Ἴσιδος πρὸς τὸν υἱὸν Ὧρον ἐν Βούτῳ τρεφό-

μενον πορευθείσης τὸ δ' ἀγγεῖον ἐκποδὼν ἀποθεμένης

Τυφῶνα κυνηγετοῦντα νύκτωρ πρὸς τὴν σελήνην ἐντυχεῖν

αὐτῷ | καὶ τὸ σῶμα γνωρίσαντα διελεῖν εἰς τεσσαρες-

καίδεκα μέρη καὶ διαρρῖψαι, τὴν δ' Ἶσιν πυθομένην

ἀναζητεῖν ἐν βάριδι παπυρίνῃ τὰ [δ'] ἕλη διεκπλέουσαν·

ὅθεν οὐκ ἀδικεῖσθαι τοὺς ἐν παπυρίνοις σκάφεσι πλέοντας

ὑπὸ τῶν κροκοδείλων ἢ φοβουμένων ἢ σεβομένων διὰ

τὴν θεόν.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 214, line 15

καὶ τὸ <Βοῦτος> θηλυκὸν κώμη Αἰγύπτου – ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Βουτώ, ἔστι καὶ ἑτέρα Γεδρωσίας.

Aelius Herodianus et Pseudo-Herodianus Gramm., Rhet., De prosodia catholica
Part+volume 3,1, page 347, line 24

<Βουτώ> κώμη Αἰγύπτου, ἀφ' ἧς καὶ Λητὼ Βουτώ, ἧς τινος χρηστήριον

ἦν. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Βοῦτος. <Δωδώ>· οὕτως ἐλέγετο Δωδώνη 

...

<Πυθώ> ἡ τοῦ Ἀπόλλωνος πόλις «ὡς γάρ οἱ χρείων μυθή-

σατο Φοῖβος Ἀπόλλων Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ» (Od. θ 80). 

 <Βουτάδαι,> δῆμος τῆς Αἰγηίδος φυλῆς. λέγονται γὰρ

δῆμοι πατρωνυμικῶς, ὡς Αἰθαλίδαι Κοθωκίδαι. ἔστι δὲ

 [ἀπὸ] Βούτου τοῦ Πανδίονος. ὁ δημότης Βουτάδης. 

 <Βοῦτος,> πόλις Αἰγύπτου. Ἡρωδιανὸς δὲ κώμην αὐτήν

φησιν. ἐκαλεῖτο δὲ <Βουτώ,> ἀφ' ἧς καὶ ἡ Λητὼ Βουτώ, ἧς

τινος χρηστήριον ἦν. ἔστι καὶ ἑτέρα Γεδρωσίας. τὸ ἐθνικὸν  

Βούτιος, τοῦ δὲ Βουτοῦς Βουτοΐτης ἢ Βουτοίτης, ὡς τῆς

Σαβοῦς Σαβοΐτης καὶ Σαβοίτης.