Ανασκόπηση κειμένων : Περι ιερών χτισμένων απο τους διασωθέντες του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος

Η σύνδεση του Δευκαλίωνα-Πύρρας και την δημιουργία ανθρώπων από τους δυο τους έχει δοθεί/αναφερθεί και σε προηγούμενα κείμενα περί της Συρίης Θεού κλπ.

Στο κείμενο βλέπουμε ότι το ιερό της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/

Σεμιραμιδος  κατά τον Λουκιανό ήταν στη συριακή Ιεράπολις ή Βαμβύκη, όπου υπήρχε ιερό της Θεάς και περιγράφει ως το μέγιστο και το πλουσιότατο στη Συρία.

Άλλοι όμως συγγραφείς το ταυτίζουν με το ιερό του Δευκαλίωνα που τον θεωρούν Σκύθη την καταγωγή

 Οἱ μὲν ὦν πολλοὶ Δευκαλίωνα τὸν Σκύθεα τὸ

ἱρὸν εἵσασθαι λέγουσιν, τοῦτον Δευκαλίωνα ἐπὶ

τοῦ τὸ πολλὸν ὕδωρ ἐγένετο. Δευκαλίωνος δὲ

πέρι λόγον ἐν Ἕλλησιν ἤκουσα, τὸν Ἕλληνες ἐπ'

αὐτῷ λέγουσιν. ὁ δὲ μῦθος ὧδε ἔχει.

Η πρώτη αναφορά δίδει ως ιδρυτή του ναού τον Δευκαλίωνα τον Σκυθέα που χτίζει ιερό στο χάσμα που έχει ανοίξει μετά τον Κατακλυσμό και έχει απορροφήσει όλο το νερό και σώζετε από βέβαιο θάνατο. Όμοια μπορούμε να δούμε και το σημείον και την αναφορά σ΄αυτόν καθώς και την περιστερά που ταυτίζεται με το σημείον αλλά και τον Δευκαλίωνα,

Κατά τις αναφορές του ο Ναός είναι αφιερωμένος στην Ήρα ή στην μητέρα της Σεμιραμιδος Δερκετώ. Η μια εκδοχή ότι ο ναός είναι της Ηρας και έχει χτισθεί από τον Διόνυσο γιό της Σεμέλης και ότι μέσα σ΄ αυτόν βρίσκονται πράγματα που δηλώνουν το πέρασμα  του από την Ινδία και τη Συρία όπως, πετράδια ινδικά, ελεφαντόδοντα, φορέματα καθώς και δύο μεγάλοι φαλλοί, που επάνω τους υπάρχει το επίγραμμα «Αυτούς τους φαλλούς τους αφιέρωσα εγώ ο  Διόνυσος στην μητριά μου Ήρα - ίσως οι στήλες που αναφέρει και ο Αλέξανδρος στην επιστολή του να μοιάζουν με φαλλούς καθώς και οι οβελίσκοι στην ουσία λειτουργούν ως "καλυμμένοι" συμβολικά –φαλλοί.

 Ὁ μὲν ὦν ἀρχαῖος αὐτοῖσι λόγος ἀμφὶ τοῦ

ἱροῦ τοιόσδε ἐστίν. ἄλλοι δὲ Σεμίραμιν τὴν

Βαβυλωνίην, τῆς δὴ πολλὰ ἔργα ἐν τῇ Ἀσίῃ

ἐστίν, ταύτην καὶ τόδε τὸ ἕδος εἵσασθαι νομί-

ζουσιν, οὐκ Ἥρῃ δὲ εἵσασθαι ἀλλὰ μητρὶ ἑωυτῆς,

τῆς Δερκετὼ οὔνομα. Δερκετοῦς δὲ εἶδος ἐν

Φοινίκῃ ἐθεησάμην, θέημα ξένον·

Η δεύτερη εκδοχή που αναφέρει ο Λουκιανός είναι  ότι η Βαβυλωνιακή Σεμίραμις ίδρυσε αυτό το ιερό όχι για να τιμήσει την Ήρα μα την μητέρα της Δερκετώ. Κι ότι στον συγκεκριμένο ναό η θεά δεν παρουσιάζετε ως γοργόνα αλλά είναι ολόκληρη γυναίκα.

Η τρίτη εκδοχή που παρουσιάζει είναι ότι η Θεά που λατρεύετε είναι η Ρέα και ότι το ιερό το κατασκεύασε ο Αττης που ήταν Λυδός στην καταγωγή και ήταν ο πρώτος που δίδαξε τα όργια (λατρεία) της Ρέας.

Οι αποδείξεις που δίδει ο ίδιος ο Λουκιανός είναι ότι η θεά που λατρεύετε έχει μεγάλες ομοιότητες με την Ρέα καθώς τη σηκώνουν λιοντάρια, κρατεί τύμπανο, και φορεί πύργο στο κεφάλι της όπως παρουσιάζουν την Ρέα οι Λυδοί.

Για τους Φαλλους-Οβελίσκους αναφέρει ότι τα προπύλαια του ναού είναι στραμμένα προς τον βορρά και έχουν μήκος περίπου 100 οργιές και σ΄ αυτά βρίσκονται και οι φαλλοί που έχει στήσει ο Διόνυσος. Και ότι οι συγκεκριμένοι έχουν ύψος 30 οργιών (μήκος οργιάς περίπου 1,50 μέτρο- οπότε γύρω στα 45 μ.ύψος περίπου οι στήλες ). Ενώ ο ναός  είναι στραμμένος προς την Ανατολή, όπως τα ιερά των χριστιανικών εκκλησιών. 

Μέσα στο ιερό του ναού βρίσκονται δύο χρυσά αγάλματα ένα της Ηρας κι ένα του Δία μα που του δίνουν άλλο όνομα. 

Η περιγραφή του αγάλματος της ‘Ηρας παρουσιάζει  ένα πολύμορφο σύνολο και εξηγεί ο Λουκιανός : έχει κάτι από την Αθηνά, από την Αφροδίτη, τη Σελήνη, την Ρέα, την Αρτέμιδα, τη Νέμεση και τις Μοίρες.

Κρατεί σκήπτρο στο ένα χέρι, αδράχτι στο άλλο, και στο κεφάλι φέρει πυργωτό στέμμα με ακτίνες και πέπλο. 

Ἐν μέσῳ δὲ ἀμφοτέρων ἕστηκεν ξόανον ἄλλο

χρύσεον, οὐδαμὰ τοῖσι ἄλλοισι ξοάνοισι εἴκελον.

τὸ δὲ μορφὴν μὲν ἰδίην οὐκ ἔχει, φορέει δὲ τῶν

ἄλλων θεῶν εἴδεα. καλέεται δὲ σημήιον καὶ ὑπ'

αὐτῶν Ἀσσυρίων, οὐδέ τι οὔνομα ἴδιον αὐτῷ

ἔθεντο, ἀλλ' οὐδὲ γενέσιος αὐτοῦ καὶ εἴδεος

λέγουσιν. καί μιν οἱ μὲν ἐς Διόνυσον, ἄλλοι δὲ

ἐς Δευκαλίωνα, οἱ δὲ ἐς Σεμίραμιν ἄγουσιν· καὶ

γὰρ δὴ ὦν ἐπὶ τῇ κορυφῇ αὐτοῦ περιστερὴ

χρυσέη ἐφέστηκεν, τοὔνεκα δὴ μυθέονται Σεμι-

ράμιος ἔμμεναι τόδε σημήιον. ἀποδημέει δὲ δὶς

ἑκάστου ἔτεος ἐς θάλασσαν ἐς κομιδὴν τοῦ εἶπον

ὕδατος.

Στο κέντρο ανάμεσα στα δύο αγάλματα βρίσκετε στημένο άλλο χρυσό ξόανο  που δεν μοιάζει με τα άλλα ξόανα. Δεν έχει μορφή ξεχωριστή και μοιάζει με τους θεούς.  ΟΙ Ασσύριοι το ονομάζουν ΣΗΜΗΙΟΝ - ΣΗΜΑΔΙ, και δεν του έχουν δώσει ξεχωριστό όνομα, μήτε και λένε τίποτα για την προέλευσή του και τι παριστάνει. Άλλοι νομίζουν ότι είναι ο Διόνυσος κι άλλοι η Σεμίραμις, γιατί πραγματικά στο κεφάλι του κάθετε ένα χρυσό περιστέρι που είναι το σημάδι της Σεμιράμιδος.

Και αυτό το περιστέρι το κατεβάζουν δυο φορές το χρόνο στη θάλασσα σαν φέρουν το νερό, που χύνουν μέσα στο ιερό και στο χάσμα που βρίσκεται κάτω από το ιερό. Εις ανάμνηση της σωτηρίας  του Δευκαλίωνα από τον κατακλυσμό.

 Η ταύτιση της Ρέας/Εαρ, Ηρας/Αηρ, Κυβέλης και Σεμιράμιδας στα κείμενα είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

Στην ουσία κάθε εποχή λάτρευε στα ίδια κέντρα την Μεγάλη Μητέρα Θεά με διαφορετικά ονόματα και την έφερνε έτσι πιο κοντά στα δικά του βιώματα και πιστεύω.

Η λατρεία περνάει από διάφορα στάδια όπως η ουσία μένει ακόμα και σήμερα η ίδια. Η λατρεία της Μητέρας Θεάς με τα πολλαπλά της ονόματα που εξαπλώνετε στις γύρω περιοχές στην Παλμύρα, Αυρακίτιδα, Αίγυπτο, όλη τη Μικρασία, Λυδία, Καρία, Φρυγία, κλπ.

Η Μεγάλη Θέα που στην ουσία αντιπροσωπεύει και την Θηλυκή πλευρά της Θεότητας και το σημερινό Άγιο Πνεύμα με τη μορφή Περιστεράς ήδη ενυπάρχει από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα με τη μορφή περιστεριού. Μάλιστα κατεβαίνει, στα πλαίσια της λατρείας, για να «αγιάσει» τα θαλασσινά νερά όπως συμβαίνει ακόμα και σήμερα στις μέρες μας κατά τα Θεοφάνεια.  

Η μόνη αλλαγή που έχει πραγματοποιηθεί στις μέρες μας είναι ότι η θέση της Μεγάλης Μητέρας-Γυναίκεια Πλευράς της Θεότητας,  έχει δώσει τη θέση της στην λατρεία του Υιού. Έτσι μόνο διαμέσου αυτού πλέον λατρεύετε η Μητέρα Θεά καλυμμένη κάτω από τον μανδύα της Μητέρα του Υιού, και σχεδόν αγιοποιημένη από την μητρότητα κρατώντας όμως όλες σχεδόν τις ιδιότητες των προηγούμενων Γυναικείων Θεοτήτων.

Hesychius Lexicogr., Lexicon (Π – Ω)
Alphabetic letter sigma, entry 406, line 1

<Σεμίραμις>· περιστερὰ ὄρειος Ἑλληνιστί

Flavius Arrianus Hist., Phil., Alexandri anabasis
Book 1, chapter 23, section 7, line 5

καὶ ὁ μὲν Ἱδριεὺς τελευτῶν ταύτῃ ἐπέτρεψε τὰ πράγ-
ματα, νενομισμένον ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως
καὶ γυναῖκας ἄρχειν ἀνδρῶν.

Και αυτό το περιστέρι το κατεβάζουν δυο φορές το χρόνο στη θάλασσα σαν φέρουν το νερό, που χύνουν μέσα στο ιερό και στο χάσμα που βρίσκεται κάτω από το ιερό. Εις ανάμνηση της σωτηρίας  του Δευκαλίωνα από τον κατακλυσμό.

Οι Ασσύριοι επιθυμούν να έχει ο Αέρας όλη την ανωτερότητα των στοιχείων διότι έχουν ταυτίσει αυτό το φυσικό στοιχείο με την Ήρα (JUNO) ή την Παρθένο Αφροδίτη. Έτσι ανάμεσα στον Δια και την Ήρα υπάρχει ένα ακόμα πρόσωπο που δεν είναι τίποτα άλλο από το τρίτο πρόσωπο της Ασσυριακής Αγίας Τριάδας δηλαδή το Πνεύμα, που προέρχεται από το πνεύμα του ίδιου του Θεού. 

Το σύμβολο όμως στο νόμισμα μας δείχνει καθαρά ότι στην ουσία το ενδιάμεσο ξόανο δεν είναι παρά ένα σήμα ένα είδος ναού μέσα στον οποίο βλέπουμε καθαρά ένα δέντρο της ζωής;  που αποτελείται από τέσσερεις ή πέντε  κύκλους που καθένας απ΄αυτούς στην κορυφή του έχει δύο κλάδους ;;  ή τέσσερεις/πέντε κεφαλές με κέρατα !!! ή το κηρύκειο του Ερμή με τα φτερά της κορυφής ν΄ απεικονίζονται ξεχωριστά ως περιστερά στην κορυφή του μικρού ναΐσκου στην ουσία.

 Ένα αρχαίο σύμβολο το κηρύκειο, σημάδι και του DNA αλλά και της νέας ζωής ή του πνεύματος  της δημιουργίας μέσα στο Φυτουργείο/Παράδεισο που δημιουργησε η Σεμιράμιδα… 

Νεότερη εκδοχή του Κηρυκείου και του DNA 

Όμοια και η λέξη ΣΗΜΗΙΟΝ δεν μπορεί παρά να σημαίνει όχι μόνο ένα σημάδι αλλά ίσως κι ένα ΣΗΜΑ ένα γνώρισμα, ένα σύμβολο, ένα τεκμήριο, έναν οιωνό, ένα θεϊκό σημάδι,  ακόμα κι έναν τάφο, ένα μνήμα, ένα στόχο, ένα γραπτό, μια σφραγίδα της ένδειξης της Αγίας Τριάδας ή για να το πάμε ακόμα πιο πέρα το σημάδι της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ εκ νέου της ανθρωπότητας με αλλαγή ίσως DNA !!! μετά τον κατακλυσμό του Δευ-καλίωνα

Όμως ποια ακριβώς είναι η έννοια της λέξης ΣΗΜΗΙΟΝ (δηλ. ΣΗΜΑΔΙ ΣΗΜΕΙΟΝ )= 386 = ΓΟΡΓΙΑΣ = ΓΟΛΓΙΟΣ= ΓΟΛΓΟΘΑΣ = ΓΟΛΓΟΙΣ = ΗΓΕΜΟΝΙΣ = ΗΓΕΜΟΣΙΝ= ΗΓΕΤΟ = ΠΑΝ ΔΑΙΜΟΝΙΟ = ΠΕΡΑΣ  = ΖΙΡΚΟΝΙΟΝ =  ΑΕΡΙΟΣ = ΔΙΒΟΛΟΣ = ΔΙΛΟΒΟΣ = ΘΕΙΟΠΑΓΗΣ = ΙΣΟΛΕΞΙΑ = ΜΕΛΙΤΑ = ΟΡΕΙΑΣ =ΠΕΤΑ = ΠΟΛΕΑΣ

Η Σεμίραμις και η ελληνική Αφροδίτη έχουν παραμείνει  ως θεότητες σε πολλούς μύθους και με διαφορετικά ονόματα της  όμως με κοινά σύμβολα. Άλλοτε ως ψάρια ή με χαρακτηριστικά ψαριών, ουρές κλπ αλλα και συγχρόνως ταυτισμένη με τα περιστέρια

Ο σύζυγος της Σεμιράμιδος ο Nimrod είναι η απεικονιση του ψαρο-θεού Dagon ο οποίος απεικονίζεται ως μισός άνθρωπος, όπως και η Σεμιραμις άλλοτε ως από την μέση και κάτω ψάρι,  διότι οι Βαβυλώνιοι πίστευαν ότι τα ψάρια είναι αφροδισιακό και έγινε το σύμβολο της θεάς της αγάπης, όπως και το περιστέρι. Ακόμα και σήμερα τα πιτσούνια αποτελούν μέχρι σήμερα  τον ίδιο συμβολισμό περί του ερωτισμού τους και της πίστης τους ως προς το ζευγάρι τους.

Γνωστή η χρήση των  ψαριών  στη χριστιανική συμβολισμό και την αρχιτεκτονική.  Όμως το Περιστέρι ταυτίζετε με το «Άγιο Πνεύμα» Στο πλαίσιο του ρόλου της ως «Άγιο Πνεύμα», η Σεμίραμις είχε σκιαγραφηθεί ως ένα περιστέρι να κρατάει κλαδί ελιάς και  είναι η κομιστής κλάδου όπως είναι στην ουσία και  η μετάφραση της λέξης  »Semiramis».

Νοείται όπως στο «Ζε» = «εκείνος/η », ή «ο/η» - «emir»= «Κλάδος» και «amit»= κομιστή  δηλαδή ο/η Κομιστής του Κλάδου- της Ελαίας στην συγκεκριμένη περίπτωση 

Σημειώστε, επίσης, ο συμβολισμός του παρόντος στην ιστορία του Δευκαλίωνα και τη μεγάλη πλημμύρα, όταν το περιστέρι επέστρεψε φέρνοντας  πίσω ένα κλαδί ελιάς.

Όμοια και στην Αργοναυτική εκστρατεία πριν η Αργώ – από το αργός=  λευκός, γρήγορος, περάσει από τις Συμπληγάδες πέτρες προηγήθηκε η δοκιμασία του Περιστεριού/Περιστεράς.

Όμως το άγριο περιστέρι είναι η Πελειάς  όπως και η Φάβα, η  Φάσσα, η φαψ, η οινάς (το κόκκινο και άγριο ) η Ιωνάς, και η τρυγών

Φθερσεφόνη λοιπόν είναι και άλλη ονομασία της Περσεφόνης που προκύπτει από το φθείρειν = χαλώ, αφανίζω, καταστρέφω, λιώνω, διακορεύω κλπ και φονεύω = σκοτώνω, θανατώνω, δολοφονώ.

Φθερσέ-φασσα ή Φερσε-φαττα ή  Φερσε-φασσα όμως είναι  μια ακόμη ονομασία της Περσεφόνης και δηλώνει βέβαια ως Φερέπαφα και την Επαφήν με τον/την Θεό.Χάριν ομαλότητας και ευστομίας…

Porphyrius Phil., De abstinentia
Book 4, section 16, line 34

…τὴν μὲν Ἄρτεμιν λύκαιναν, τὸν δὲ Ἥλιον σαῦρον, λέοντα, δράκοντα,

ἱέρακα, τὴν δ' Ἑκάτην ἵππον, ταῦρον, λέαιναν, κύνα.

τῆς δὲ Φερρεφάττης παρὰ τὸ φέρβειν τὴν φάτταν  (φέρβω = βόσκω, τρέφω, φυλάσσω, σώζω και διατηρώ την φάσσαν = το μέγαλο αγριοπερίστερο)

φασὶν οἱ πολλοὶ τοὔνομα τῶν θεολόγων· ἱερὸν γὰρ

αὐτῆς ἡ φάττα. διὸ καὶ αἱ τῆς Μαίας ἱέρειαι ταύτην

αὐτῇ ἀνατιθέασι. Μαῖα δὲ ἡ αὐτὴ τῇ Φερσεφόνῃ ὡς  

ἂν μαῖα καὶ τροφὸς οὖσα· χθονία γὰρ ἡ θεὸς καὶ

Δημήτηρ ἡ αὐτή.

 Πέλειαι αλλά και Πελειάδες εκτός από τις άγριες περιστερές  ονομάζονται όμως και οι ιέρειες του Μαντείου της Δωδώνης.

Το πέλειος ως επίθετο δηλώνει κάποιον που είναι πελιδνός μελανός ή και μελανιασμένος. Γνωστή και η έκφραση Πελειάδων τηλόθεν – μακριά από τις Πελειάδες !!!  Πελείες αλλά και Πελειάδες είναι και οι γνωστές μας Πλειάδες – ο αστερισμός

Ο Ηρόδοτος στην ιστορία του μας εξιστορεί την άφιξη των δύο Πελειάδων- Ιερειών για την ίδρυση του Μαντείου της Δωδώνης

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑΣ όπου ΔΕΥ-ΚΑΛ-ΙΩΝ  = ΔΕΥ (ο Δευκής = ο παλιός  ή ο δευκός δηλ. ο γλευκός = ο μούστος, το νέο κρασί, ή γλύκα και η γλυκάδα και η γλυκύτητα) όπου μπορεί να προέρχεται και από το Δευ- (δεύτερος) + ΚΑΛ-λιων (Καλλιον= ο ωραιότερος, ο ομορφότερος και ο πιο καλός).  + ΙΩΝ = ΙΩΝΑΣ όμως είναι και ο κάτοικος της χώρας της ΙΩΝΙΑΣ δηλαδή μεταξύ Καρίας και Αιολίδος.

Δηλαδή κάποιος που κρατά από παλιά και είναι ο ωραιότερος, ο ομορφότερος ή ο καλύτερος. ‘Η αυτός που έχει νέα «μαγιά» ως νέο κρασί και είναι καλύτερος, γλυκύτερος κλπ και προέρχεται από την Ελλάδα την Ιωνία.

Ακόμα και σήμερα τους Έλληνες τους αποκαλούν ΓΙΟΥΝΑΝ οι «γείτονες» δηλαδή ΙΩΝΕΣ

Ιωνάς λοιπόν και η Περιστερά. Αν αναλύσετε την παραπάνω λέξη ακόμα και ως περιστερά με το ονομα ΙΩΝ , ο μύθος του Δευκαλίωνα σώζετε ακόμα και μέσα στο ίδιο του το όνομα

IΩΝΑΣ : (εβραϊκή λέξη) = το αγγελιοφόρο περιστέρι, ο απεσταλμένος του Θεού

Το Ιωνάς δεν είναι εβραϊκή λέξη ακόμα κι αν το γράφουν σε ελληνικές ιστοσελίδες, για να ερμηνεύσουν βιβλικούς μύθους.

Και δεν μπορούμε να μην συνδιάσουμε την λέξη Πελαγαίος και Πελλάνιος – επίθετα του Ποσειδώνα

Πελάγιος ο του πελάγους, ο αρμενίζων στην θάλασσα ή το πέλ-αγος

Πελάγισμα το πλημμύρισμα και η πλημμύρα

Πέλαγος η ανοιχτή θάλασσα, πέλαο, αλλα και ο Πόντος μεγάλη μάζα νερών λίμνης ή πλημμύρας αλλα και πλήθος αμέτρητο

ο/η ΙΩΝΑΣ  όπως λεμε Δευ -καλ- ΙΩΝΑΣ όπως λεμε  ΙΩΝ-ΑΣ ή  Ωρ-ΙΩΝΑΣ ή  ΙΑΝΩΣ (αναγραμματισμός του ΙΩΝΑ) ειπαμε οτι σημαίνει την Περιστερά...

όπου ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ = 801 = Α+Ω 

Στους Θεσπρωτούς και τους Μολοσσούς τις γερόντισσες πελίας και τους γέροντες Πελιούς ονομάζουν, καθώς και στους Μακεδόνες. Και ίσως να μην ήταν πτηνά οι θρυλούμενες Πελειάδες/Πλειάδες αλλά τρεις ηλικιωμένες/γριές  γυναίκες που φρόντιζαν το ιερό (της Δωδώνης). Όμοια και στο δεύτερο κείμενο έχουμε την ίδια ιδέα και σκέψη ότι οι Πελειάδες της Δωδωνιαίας Βελανιδιά  ίσως ήταν ηλικιωμένες γυναίκες Ιέρειες.

Όμως ακόμα και η έννοια της Δρυός ούτως ή αλλιώς δηλώνει εκτός από το δέντρο και το γέροντα συνήθως σε ηλικία.

H δράκαινα προέρχεται από το δέρκομαι – αόριστος  έδρακον και εδερξατο, μσ. εδρακόμην πθ. εδερχθην και εδράκην παρατακτικός εδερκόμην και παρακείμενος δέδορκα εξ αυτής η λέξη  αγγλική  darshan (Darśana (Darshan, σανσκριτικά : दर्शन) είναι μια σανσκριτική λέξη/όρος  που σημαίνει "ματιά", το όραμα, εμφάνιση, ή αναλαμπή. Είναι πιο συχνά χρησιμοποιείται για «οράματα του Θεού/θείου", π.χ., ενός θεού ή ένα πολύ ιερό πρόσωπο ή τεχνούργημα. Θα μπορούσε κανείς να "λάβει darshana/οραμα/εμφάνιση» της θεότητας στο ναό, ή από ένα μεγάλο άγιο πρόσωπο, όπως ένας μεγάλος γκουρού. Υπό την έννοια "για να δείτε με ευλάβεια και αφοσίωση," ο όρος μεταφράζεται σε Ιεροφάνεια και θα μπορούσε να αναφέρεται είτε σε ένα όραμα του θείου ή να είναι μέσα στην παρουσία του υψηλου ή σεβαστού προσώπου.

Όμοια και το δράκος όμως προέρχεται από την λέξη δέρκομαι που σημαίνει βλέπω καθαρά κοιτάζω, παρατηρώ,  βλέπω το φώς, ζω, αντιλαμβάνομαι και διακρίνω.

δέρκομαι : απο την ιδια ρίζα ΔΕΡΚ -  προέρχονται τα  δέργμα, δέρξις  δηλαδή βλέμμα κοίταγμα, ματιά, ανάβλεμμα

 Dρά-κων = φίδι τρομερό και μεγάλο, θεριό, είδος ψαριού, βραχιόλι σε σχήμα φιδιού
 αλλά και η δορκ-άς δήλ. το ζαρκάδι.

Η λέξη όμως Δελφύνη ή Δελφίνη εκτός από την ερμηνεία και την σύνδεσή της με το δελφίνι – το γνωστό θηλαστικό και τον γνωστό μας αστερισμό μας προσφέρει κι άλλους συνειρμούς από την ρίζα του ονόματος.
Είδαμε ότι η Θέμις φαίνεται να είναι αυτή που στην ουσία φαίνεται να έχει μυήσει τον Απόλλωνα στα της μαντείας και της δικαιοσύνης καθως το μαντείο ανήκει πρώτα και κύρια στην Θέμιδα.
Η λέξη Δελφύς δηλώνει αυτό ακριβώς. Την θηλυκή πλευρά του Μαντείου και την γυναικοκρατεία που επικρατούσε λατρεύοντας την Θέτιδα ως Δελφύν -η  Δελφὺς γὰρ ἡ  μήτρα λέγεται.

Όμοια λοιπόν από το Δέρκομαι και τους Δράκους αλλά και την Δράκαινα δελφίνη κλπ καταλήγουμε και πάλι στην ΔΕΡΚΕΤΩ  την μητέρα της Σεμιράμιδος και ταυτόχρονας την Σύρια Θεάς που ναός της βρίσκετε στην Ιεράπολή Βαμβύκη  το ιερό της Ρέας/Ηρας/Δερκετούς/ Σεμιραμιδος 

Έτσι στα ιερά βλέπουμε ότι εκτός από τους ναούς υπάρχουν σημάδια που δηλώνουν και τα «αόρατα», ή μη εμφανή τρίτα πρόσωπα της Λατρείας. Δηλώνονται από το ΣΗΜΕΙΟΝ της ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ (συνήθως αντιπροσωπεύουν την Θηλυκή πλευρά ή την /Ροή/Ρέα/Ηρα).

Στους ναούς, γύρω από την Αιγαίο και ειδικά μετά από τους μύθους που διασώθηκαν για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, υπάρχουν συνήθως 2 κολώνες- φαλλοί  αφιερωμένοι στους θεούς.

Φαλλοί όπως οι αφιερωμένοι στο Διόνυσο στην Ιεράπολη Βαμβύκη άλλα και οι κολώνες-Φαλλοί που χρησιμοποιούνται για είδος  «μαντείας» στην Δωδώνη.

Κοινό χαρακτηριστικό τους η ύπαρξη περιστεριών άγριων δηλ.  Πελιάδων και η ύπαρξη της Σεμιράμιδος – ορεία περιστερά εκ της ονομασίας  της, η δημιουργίας τους μετά την διάσωση τους από τον κατακλυσμό, καθώς και η ύπαρξη φαλλών ή ομ-φαλλών.

Η ύπαρξη νερού και υγρασίας είναι φανερή και πάλι για την λατρεία της Μεγάλης μητέρας

Και η σύνδεση των Πελασγών/ Πελαργών/Λελεκιών με την Ίδη και τον Ιδαίο Κρονίδη Δία και ταυτόχρονα την Ρέα/Ηρα/ αλλά και την ΙΔΑ/ΔΙΑ κλπ ΔΙΩΝΗ

 Ο Ζεύς ως Δωδωνεύς είναι και Νάϊος  ο του πλοίου δηλαδή

Εκτός από το Θαλασσαίος,  ο της θαλάσσης και του πλοίου που με την μετατροπή του φωνήεντος Α σε Η μετατρέπετε σε νήϊος, ο του πλοίου- και πάλι- δηλαδή αλλά και κατάλληλος για κατασκευή πλοίου.

Συγχρόνως δε και το νήιον ξύλον είναι το ξύλο που είναι κατάλληλον για την κατασκευή πλοίου.

Άλλα και όλως τυχαίως ο Ναίος Δίας λατρεύεται και στην Δήλο τον τόπο γέννησης του Απόλλωνα όπου Απόλλων = ΙΩΝΑΣ = ΑΙΣΩΝ = ΙΑΣΩΝ κλπ  Na…ou DiÒj: Ð naÕj toà DiÒj, Öj ™n D»lJ, Na…ou  DiÕj kale‹tai.

Όμως οι λέξεις μας οδηγούν παραπέρα… Πελας-αγός, Πελας-γία ή Πελας-γαία = η πελαγίσια ή πελάγια ή η πελαγική και Πέλασις η προσέγγισης και το πλησιάσμα.

Περασία η Αρτέμιδα (περάσιμος = ο διαβατός, ο βατός ο περατός, ο πλευστός, ο πλωτός…

Πελαγικός ο του πελάγους, ο κατοικών στο πέλαγος, ο θαλάσσιος αλλά και ο επιθυμών την θάλασσα

Και δεν μπορούμε να μην συνδυάσουμε την λέξη Πελαγαίος και Πελλάνιος – επίθετα του Ποσειδώνα

Πελάγιος ο του πελάγους, ο αρμενίζων στην θάλασσα ή το πέλ-αγος

Πελάγισμα το πλημμύρισμα και η πλημμύρα

Πέλαγος η ανοιχτή θάλασσα, πέλαο, αλλά και ο Πόντος μεγάλη μάζα νερών λίμνης ή πλημμύρας αλλά και πλήθος αμέτρητο