Σύνοψη τελευταίων κειμένων

Σύνοψη παλαιότερων κειμένων για να επανέλθει νόημα στο κείμενο και να επιστρέψει η άκρη του νήματος στα χέρια μου.

Σε προηγούμενα κείμενα είδαμε τον μύθο και τη σχέση  του Μελισσέα με τις τροφούς του Διός και τις ιέρειες της Ρέας -Μέλισσες  καθώς και συνδέσεις με τις Άρκτους αλλά και την Αρτέμιδα καθώς και την σχέση των με τον αστερισμό της Μεγάλης και της Μικρής Άρκτου. Αναλυτικότερα:

Ο Μελισσεύς είπαμε ότι είναι  βασιλεύς-ιερεύς αλλά και ιεροπράκτης. Ο Μελισσεύς αναφέρεται ως ο πρώτος άνθρωπος που θυσίασε στους θεούς. Και εισήγαγε στην Κρήτη την θεολατρεία, ιέρειες της Ρέας Μεγάλης μητέρας Θεάς κατέστησε τις θυγατέρες που έφεραν τον τίτλο της Μέλισσας την Αδράστεια και την Ίδη, κατ΄ άλλους και την Αμάλθεια- η οποία αργότερα έδωσε και τ΄ όνομά της και στην κατσίκα που πρόσεφερε το γάλα της στο μεγάλωμα του Διός. Κατ΄ άλλους συγγραφείς η Αμάλθεια θεωρείτε γυναίκα του Μελισσέως και μητέρα της Αδράστειας.

Θεώρησα δε, ότι τ΄ όνομα της Μέλισσας είναι όνομα φέρων ιδιότητα ιέρειας -ή ιδιότητες θεάς- την οποία κατέχουν και οι ιέρειες της Αρτέμιδος, ενώ σε αντίστοιχα κείμενα βρίσκουμε αναφορά και στην ιστορία της Μέλισσας ως ιέρειας της Δήμητρος. Από ένα σημείο και μετά η Μέλισσα γίνεται ΚΑΙ όνομα σύμβολο-ιδιότητα  της Μεγάλης Μητέρας Ρέας Κυβέλης/ Κυψέλης, της Δήμητρος και της Αρτέμιδος, και βέβαια αποτελεί και σύμβολο με όλες τις ιδιότητες που απορρέουν απ΄ αυτό  της Πότνιας Θηρών ως παλαιότερης αρχετυπικής θεότητας. 

 

Tα ονόματα των ιερειών της Ρέας που εμφανίζονται ως κόρες του Μελισσέα είναι κατά τον Απολλόδωρο οι νύμφες Αδράστεια και η Ίδη

 

Μανισμένη με τον Κρόνο η Ρέα προσγειώνεται στην Κρήτη, όταν το Δία στην κοιλιά της είχε  και τον γεννά  στο σπήλαιο της Δίκτης (Λασίθι) και τον δίδει στους Κούρητες, στις νύμφες  Αδράστεια και Νίδα

Στον Πλούταρχο αναφέρονται ως τροφοί του Διός δύο γυναίκες η Ίδη και η Αδράστεια, της Ήρας μία η Εύβοια, του Απόλλωνος δύο η Αλήθεια και η Κορυθάλεια, ενώ τον Διόνυσο  φαίνεται να μεγάλωσαν και να ανάθρεψαν περισσότερες νύμφες .. 

Με τα ονόματα της Αδράστειας και της Ίδης ή Νίδας ή Είδης εμφανίζονται και δύο από τις  Μελίες ή Μελιάδες νύμφες, οι νύμφες δηλαδή της μελίας ή φλαμουριάς. Οι εννέα Μελίες ή Μελιάδες νύμφες φέρουν τα ονόματα : Αδράστεια, Αρέθουσα, Βριθώ, Γλαύκη, Ελίκη, Ίδη,  Κελαινώ, Κρίμη και Κυνόσουρα

Κατ΄ άλλη εκδοχή η Αδράστεια είναι δευτερεύουσα θεά κόρη του Δία και της Ανάγκης ή κόρη του Δία και της Νύχτας. Η προσωποποιημένη θεά του ενστίκτου της εκδίκησης. Στην μυθολογία το όνομά της συνδέεται με το όνομα της Νέμεσεως, με αφορμή το γεγονός ότι ο Άδραστος- βασιλιάς του Άργους ή ο συνονόματος υιός του βασιλέως Μίδα έχει αναγείρει στον Αίσηπο ποταμό – πλησίον της Τροίας- ναό προς τιμή της για τον εξευμενισμό της

Τα άλλα ονόματα εκτός αυτό της Νεμέσεως με τα οποία γίνεται γνωστή η Αδράστεια είναι Άτροπος, Ανάγκη και Πεπρωμένη. Αναλυτικότερα εδώ :Αδράστεια θυγάτηρ Μελίσσου

H Αδράστεια και η Ίδη λαμβάνουν θέση –καταστερίζονται - στον αστερισμό της Μεγάλης και της Μικρής Άρκτου  και ονομάζονται  Κυνόσουρα (ουρά του Κυνός/Σκύλου ) και  Ελίκη. Η μορφή που θεωρούμε ότι  λαμβάνουν είναι η μορφή των δύο άρκτων (αρκούδων)– δύο αρκουδίτσες ..όμως άρκτοι - αρκουδίτσες θεωρούνται και οι ιέρειες της Αρτέμιδος, ενώ κατά μια διαφορετική εκδοχή η Μεγάλη Άρκτος θεωρείτε ότι απεικονίζει την Καλλιστώ ή την ίδια την Αρτέμιδα.

 

Στον ελληνικό μύθο όπου η Ελίκη και η Κυνόσουρα είναι τροφοί του Διός και έχουν καταστερισθεί γι αυτήν τους την πράξη από ευγνωμοσύνη από τον ίδιο τον Δία. Η μορφή των τροφών που βρίσκονται στον ουρανό είναι αυτή των δύο αρκούδων – κατά ένα περίεργο τρόπο όμως ως κόρες του Μελισσέως άρα και Μέλισσες – αφού φέρουν ιδιότητες του γεννήτορα τους - θεωρούνται και ιέρειες της Ρέας/ Κυβέλης αλλά και σε μια δεύτερη ανάγνωση και ως άρκτοι θεωρούνται επίσης και  ιέρειες της Αρτέμιδος ή η ίδια η Αρτέμιδα ως Καλλίστη  – 

Κατά τον Άρατο είναι αυτές που ανέλαβαν υπό την προστασία τους το βρέφος Δια μαζί με τους Δικταίους ή Ιδαίου Κουρήτες και τον γλύτωσαν από τον Κρόνο που θα τον σκότωνε-κατάπινε.  Για να τις ανταμείψει ο Δίας τις μετέτρεψε στην Μεγάλη Άρκτο (Ελίκη) και στην Μικρή άρκτο (Κυνόσουρα). Αναλυτικότερα εδώ Μεγάλην άρκτον ονομάζει Ελίκην

Η Μικρή Άρκτος (Ursa minor)  ονομάζεται Κυνόσουρα ή Λυκόσουρα…H Κυνόσουρα  (ουρά του Κυνός) φέρετε να είναι μία εκ των Ιδαίων νυμφών και  η αδερφή της Αδράστειας και κόρη του Μελισσέως του Κρητού, και η έτερη τροφός του Διός. Έχει καταστεριστεί και η ίδια στον αστερισμό της Άρκτου από τον Δία ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Και η Κυνόσουρα που βρίσκεται επί της άρκτου την οποία επικαλούνται -επίκληση,  για βοήθεια

Η Μικρή άρκτος ή Κυνόσουρα ονομάζεται από τους περισσότερους και Φοινίκη ενώ ένα από τ’ αστέρια της ονομάζεται Πόλος ή πολικός αστέρας και γύρω του γυρίζει η Άμαξα (άμα εν τω άξονι δηλαδή άμα= μαζί,  εν των άξονι = στον άξονα, Άμαξα = μαζί στον άξονα) η Μεγάλη άρκτος η Ελίκη - αυτή που ελίσσεται. Γύρω από τον πόλο θεωρούν ότι στρέφεται όλος ο ουράνιος κόσμος – θόλος.

Αν όμως  Έλιξ – έλικας θεωρείτε ο νέος κλάδος ως υιός και ως τέκνο αλλά και ο υιός της αμπέλου τότε και η Ελίκη θα πρέπει να θεωρηθεί ως η νεότερη κόρη και η νεότερη άρκτος παρ΄ ότι μεγαλύτερη ως Μεγάλη Άρκτος  !!! αλλά όχι μόνο ερμηνεύοντας το όνομα της αλλά και βάση του του αξίωμα των διδύμων. Κατά το αξίωμα των διδύμων, ο δίδυμος ο  όποιος τρέχει παραμένει νεότερος απ΄ αυτόν που παραμένει ακίνητος λόγω της διαστολής του χρόνου που προβλέπει η σχετικότητα. Έτσι σύμφωνα με την αρχή της σχετικότητας, ο Β θεωρεί τον εαυτό του σε ακινησία ενώ ταξιδεύει ο Α, οπότε, όταν ξανασυναντηθούν, ο Α θα είναι νεότερος από τον Β. Αυτές ακριβώς οι αντικρουόμενες προβλέψεις είναι το Παράδοξο την Διδύμων.

Ο πολικός είπαμε θεωρείτε το Καρφί γύρω από το οποίο ελίσσεται όλος ο ουράνιος θόλος ...

Άλλες του ονομασίες Stella Maris (θαλάσσιος Αστέρας) και η ονομασία αυτή είναι η ονομασία της Θεοτόκου συνειρμικά κατά τον Άγιο Ιερώνυμο. 

Άλλες ονομασίες του Sterre Transmontane, που καλείται και Sterre of the See, που είναι ακίνητο και κείται προς τον Βορρά, που εμείς καλούμε the Lode Sterre». Trans-montane, δηλ. «ύπερθεν των ορέων» για τους Αυστριακούς αλλα και για τους Ιταλούς ή γενικώς των βουνών για τους μεσογειακούς, και Sterre of the See, δηλ. «Αστήρ της Θαλάσσης» (see = sea, μεσαιωνική αγγλική).

Ενώ ο Μίλτον τον αναφέρει ως το αστέρι της Αρκαδίας "our Star of Arcady, Or Tyrian Cynosure" δηλαδή το αστέρι της Αρκαδίας και μας παραπέμπει στην Αρκαδία, από όπου καταγόταν η Καλλιστώ.
Το Κυνοσούρα ή Κυνόσουρα εμφανίζεται σε επιστημονικά έργα ως το όνομα του Πολικού Αστέρα αλλά για τους Έλληνες σήμαινε ολόκληρο τον αστερισμό της Μικρής  άρκτου

Όμως ως  Άρκτοι ονομάζονται και οι παρθένες κόρες που αφιερώνονται στην Αρτέμιδα και το ρήμα αρκτεύω δηλώνει την λατρεία των μικρών κοριτσιών που αφιερώνονταν στο ναό και μετείχαν σε πομπές και θυσίες της θεάς ως άρκτοι.

Kαι έτσι έχουμε μια νοητή συνέχεια όπου οι Μέλισσες κόρες του Μελισσέως βασιλέως-ιερέως του πρώτου που θυσίασε στους θεούς να έχουν καταστεριστεί από τροφοί - ιέρειες (μέλισσες) της μητέρας Θεάς Ρέας κλπ – και έχουν μετατραπεί σε "θηλυκούς" Eσσήνες – και αναρωτιέμαι βεβαια δικαίως αναρωτιέμαι -αν  πέρασαν ως παιδούλες και νέες κοπέλες από τα ιερά της Αρτέμιδος όντας άρκτοι –παρθένες ιερές κόρες της Αρτέμιδος …και μετατράπηκαν αργότερα και αναβαθμίστηκαν  σε ιέρειες μέλισσες – τροφούς του Διός αλλά και ιέρειες της Μεγάλης Μητέρας θεάς. Αναλυτικότερα εδώ : Κυνόσουρα και Stella Maris

Αρκτεία είναι ένα πανελλήνιο έθιμο και ένας θεσμός άμεσα συνδεδεμένος με τη λατρεία της Αρτέμιδος, επιτελούμενο σε πολλά ιερά της

Στην Κρήτη καθώς στο Ακρωτήρι των Χανίων υπάρχει η Σπηλιά της Άρκτου, σπηλιά της Παναγίας, η Παναγία η Αρκουδιώτισσα ή Aρκουδόσπηλιος  Εκεί υπάρχει ο τοπικός μύθος για μια ιερή άρκτο και την θεά προστάτιδα της νεότητας που λατρευόταν από την προ-δωρική εποχή. Οι πελασγοί έφεραν μαζί τους την λατρεία της Άρκτου και την διέδωσαν μέχρι την Κρήτη. Εκεί και το ξόανό της θεάς που λατρευόταν ιδιαιτέρως με το ιερό της ζώο. Από τις επιγραφές, που έχουν βρεθεί στο εσωτερικό του Αρκουδόσπηλιου, θεωρείται ότι αποτελούσε χώρο λατρείας του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος.

Η θεά ούτως η άλλως είναι η Θεά προστάτιδα του τοκετού και προστάτης της παιδικής ηλικίας, είναι κουροτρόφος, παιδοτρόφος, φιλομείραξ, και ταυτόχρονα προστάτιδα του γάμου και κυρίως της φροντίδας για έναν αίσιο τοκετό και για ευγονία που θα εξασφάλιζε την συνέχεια του γένους

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την Θεά του κυνηγιού που ήδη από τον Όμηρο αποκαλείται Πότνια Θηρών/Θυρών. Ένας γονιμικός χαρακτήρας της Θεάς που συνλατρεύεται μαζί με τις χθόνιες θεότητες και την Δήμητρα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Μεγάλη μητέρα Θεά είναι η θεά που απεικονίζεται ως :

Των ορέων

Του κυνηγιού

Της Θάλασσας

Των φιδιών

Των περιστεριών

Κουροτρόφος

Πολεμική

Ας μην ξεχνούμε επίσης ότι στην Κρήτη η θεά φέρει τα ονόματα  της Δίκτυννας εκ της οροσειρά του Όρους Δίκτης και εκ των διχτυών, Βριτόμαρτις η γλυκιά παρθένος, Καλλίχορην και Ανθεία,  και με την Ειλείθυια, από το ελεύθω+υιός, δηλαδή μαμμή, και άρα τη θεά του τοκετού, ως Καλλιστώ (Άρτεμις Καλλίστη στην Αρκαδία) ως Αγροτέρα, ενώ στην Έφεσο είναι η θεά μητέρα, θεά τροφός, θεά της γονιμότητας ή θεά με τους πολλούς μαστούς. Τα σχετικά με τους ιερείς της Μεγάβυζους, Εσσήνες κλπ τα είδαμε σε προηγούμενα κείμενα

Η θεά ως Παρθένος φέρει το προσωνύμιο Αγνή και αυτό ετυμολογεί και το όνομά της ως  Άρτεμις δια το αρτεμές

Η Άρτεμις φαίνεται ότι σημαίνει την ακεραιότητα (αρτεμές) και την αξιοπρέπεια, γιατί αγαπά την παρθενία. Ίσως όμως γνώστη της αρετής (αρετής ίστορα) ονόμασε την θεά ο δημιουργός του ονόματος, και ίσως γιατί μίσησε τη γονιμοποίηση (άροτον μισησάσης ) της γυναίκας από τον άνδρα.

O Στράβων, από την άλλη, εκφράζοντας μια διαφορετική άποψη,

αναφέρει ότι το όνομα Άρτεμις οφείλεται στην ιδιότητα της θεάς να κάνει τους ανθρώπους υγιείς και αρτιμελείς. Τέλος, σε εντελώς διαφορετικούς δρόμους μας οδηγούν οι σχολιαστές του Λυκόφρονος, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ο «ἄρταμος» είναι ο σφαγεύς και το ρήμα «ἀρταμέω» σημαίνει σφάζω και κατακρεουργώ, τεμαχίζω κλπ Αναλυτικότερα εδώ : Περί Αρτέμιδος και άρταμου

Στο λεξικό του Πλωτίνου η λέξη Ἆρται εκ του αρτάω- αρτάομαι (;) σημαίνει κρεμάω, αν-αρτώ, εξ-αρτώ, κοτσάρω, όμοια και το αρτάομαι σημαίνει κρεμιέμαι εξαρτώμαι αλλά και είμαι εξαρτημένος (εξαρτημένος ακόμα και με την σημασία που δίνουμε εμείς σήμερα στην λέξη εξάρτηση ως κρέμασμα (το σημείο εξάρτησης ενός εκκρεμούς), η κατάσταση κατά την οποία είσαι εξαρτημένος  από κάποιον ή κάτι για την ικανοποίηση των αναγκών σου. (η εξάρτηση του παιδιού από τη μητέρα του). Την υποταγή σε κάποιον ισχυρότερο,  τον εθισμό  (η εξάρτηση από τη νικοτίνη)κλπ.

Όπου η εξάρτηση χαρακτηρίζεται από την έντονη προσήλωση ενός ατόμου προς ένα αντικείμενο ή άλλο άτομο. Ο εξαρτημένος δημιουργεί/επικεντρώνει τη ζωή του γύρω από το αντικείμενο της εξάρτησής του.

Ο αρτεμής σε αντίθεση είναι ο σώος και ο αβλαβλής, ο ακέραιος και ο ολάκαιρος, ο αδιαίρετος και ο άθικτος, ο ακέριος και ο αλώβητος, ο ανέπαφος και ο ατόφιος, ο άφθορος και ο σώος. Καθώς και η Άρτεμις φαίνεται ότι σημαίνει την ακεραιότητα (αρτεμές) και την αξιοπρέπεια, γιατί αγαπά την παρθενία. Ίσως όμως γνώστη της αρετής (αρετής ίστορα) ονόμασε την θεά ο δημιουργός του ονόματος, και ίσως γιατί μίσησε τη γονιμοποίηση (άροτον μισησάσης ) της γυναίκας από τον άνδρα

Όμοια και το «αμ-αρτάνω» δηλώνει την εξάρτηση από την αμ-αρτία δηλώνει την μη αρτιότητα και το χάσιμο της ακεραιότητας, την αστοχία, το σφάλμα, την αποτυχία και  ότι άλλο μπορεί να δηλώνει  την επαφή με την όποια λαθεμένη γνώμη ή αστοχία ή αποτυχία την οποιαδήποτε αποπλάνηση, παραπλάνηση, κρίμα, «πτώση» πταίσμα, ξεμυάλισμα ακόμα και «ζάλισμα» σκότιση του νου κλπ κλπ 

«Αμαρτάνω» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει «αστοχώ, αποτυγχάνω» και «αμαρτία», ορίζεται ως «Ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία» (=η αποτυχία να πράξουμε το σωστό –Λεξικό Σούδα).

Η αρτάνη είναι  ο βρόγχος, ο δερμάτινος ιμάντας, η αλυσίδα ή το σκοινί με το οποίο αναρτώνται οι μεγάλες κεραίες των ιστιοφόρων.

Και αρτέμων είναι το μεγάλο μεσαίο ιστίο του  πλοίου.

Δεσμός, δέσιμο και κρέμασμα. Οι αμαρτωλοί και ως προδότες τις περισσότερες φορές φυλακίζονται με δεσμά (Προμηθεύς), ή κρεμιούνται μόνοι τους (Ιούδας). Υπάρχει και η αντίστοιχη κάρτα των ταρώ του Κρεμασμένου . Στην ουσία η κάρτα του Τρελού ανεστραμμένη, γίνεται η κάρτα του Κρεμασμένου. Αναλυτικότερα εδώ : Περί Ατρέμιδος, αρτάνης και αμαρτίας 

Και συνεχίζοντας την αναζήτηση των δύο τροφών του Διός και φτάνοντας στην ουράνια απεικόνιση  καταλήγουμε και αγγίζουμε και την μετέπειτα χριστιανική θεώρηση τους.Οι δυο τροφοί - άρκτοι λάμβάνουν θέση πλέον και γίνονται τα σύμβολα της κτίσεως. Η πρώτη κτίσης είναι αυτή κατά τον Αδάμ μέσα στους πόνους και η δεύτερη η κτίσης η κατά Χριστόν, μέσα στην οποία έχουμε αναγεννηθεί και στην οποία ο Οφιούχος ανταγωνιζόμενος το θηρίο-Δράκοντα εμποδίζει τον ετοιμασμένο άνθρωπο να λάβει τον Στέφανο..

Η Μεγάλη άρκτος, η Ελίκη, είναι το σύμβολο της μεγάλης κτίσεως – στην οποία πλέουν οι Έλληνες – με την οποία έχουν ανατραφεί, μορφωθεί και της οποίας τη μοίρα, τύχη πεπρωμένο - με τους βίους τους - μέσα από τα κύματα ακολουθούν. Η Ελίκη η  κτίση- ή διδασκαλία ή σοφία κλπ που φέρει - οδηγεί προς τα πίσω. Η διδασκαλία της Ελίκης είναι εκδήλωση και λόγος επαναφοράς και περιστροφής – ξαναγύρισμα στα ίδια και στα ίδια, έτσι ισχυρίζεται ο Άρατος. 

Η μικρή Άρκτος προμηνύει και δίδει τη δεύτερη κτίση η οποία έχει δημιουργηθεί κατά τον Θεόν. Λίγοι, ισχυρίζεται, ότι πορεύονται μέσα από την στενή οδό.

Στενή οδό λένε την οδό της Κυνόσουρας, κατά την οποία -και πάλι  ο Άρατος -ισχυρίζεται ότι οι Σιδώνιοι ταξιδεύουν και θαλασσοπορούν 

Σιδώνιοι ονομάζονται οι Φοίνικες για την θαυμαστήν σοφία τους, ενώ οι Φοίνικες είναι Έλληνες, λέγουν, που από την Ερυθρά θάλασσα μετανάστευσαν σ΄ αυτόν τον χώρο στον οποίο και κατοικούν – κατά τον Ηρόδοτο.

Η Κυνόσουρα, ισχυρίζεται, ότι είναι η Άρκτος (η μικρή) η κτίσης η δευτέρα, η μικρή και στενή οδός και όχι η Ελίκη - η οποία οδηγεί προς τα πίσω – αλλά προς τα εμπρός ευθεία στους επόμενους.

Μια μικρή σύνοψη των τελευταίων κειμένων για να επανέλθουμε και για να περάσουμε στα επόμενα κείμενα …

συνεχίζετε...